Het is mijn tweede dag hier op de Glade en opeens komt de lift opnieuw omhoog. De jongeren schrikken, de lift hoort vandaag niet naar boven te komen. Er heerst paniek, iedereen verzamelt zich voor de lift en wacht tot de lift opengaat. Wanneer de lift opengaat schrikt iedereen, het is een meisje. Het allereerste meisje op de Glade. Dit is zeer bizar. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat ze iets te maken heeft met mijn verleden. Ik herinner me haar, maar zeer vaag. Ze heeft een briefje in haar hand waarop staat dat ze de laatste is voor altijd. Niemand weet zeker wat ze daarmee bedoelen en ze raken in paniek. Ik moet nadenken en met deze herrie kan ik dat niet. Ik besluit naar het bos te gaan om na te denken over het meisje, om na te denken over mijn verleden.
Opeens word ik wakker. Ik herinner me niks meer. Alleen mijn naam, die is Thomas. Duizend vragen zitten in mijn hoofd. Waar ben ik? Waar kom ik vandaan? Vele jongeren kijken me aan. Ik heb geen idee wat ze van me willen en dat maakt me wel een beetje bang. Ik kijk rond en zie dat ik op een groot plein ben beland omringt door dikke muren. Ik zit vol vragen, maar niemand kan of niemand wil op deze antwoorden. Na een tijdje kom ik er zelf achter. Ik ben via een lift op dit plein terecht gekomen, ze noemen het de Glade. De Glade wordt omringt door een doolhof. Na 2 jaar hebben ze nog altijd geen uitgang gevonden. Elke week komen benodigdheden om te overleven en elke maand een nieuwe jongen en deze maand was ik die jongen.
