De liefde, heeft me wakker geschud uit mijn zinloze bestaan. Mensen worden zo vaak geleefd, we doen elke dag wat van ons wordt verwacht. Dag in dag uit al je taken verrichten, innerlijk te verdoofd om nog veel te voelen. Als dan plots de liefde op je weg komt, davert alles. Plots is er een emotie waar je geen vat op hebt. Je kan niet beredeneren wat in je hart gebeurt, je kan niet bijsturen, afwenden, temperen of vergeten. Kortom het is er en het maakt deel uit van je bestaan, je zal er moeten mee leren leven... leven met het besef dat die liefde in je huist en je verdere leven zal beïnvloeden.
Als ik om me heen kijk, zie ik zo weinig gelukkige mensen. Sterker nog, zo vele koppels leven schijnbaar gelukkig samen, maar zijn in wezen gedoemd om te mislukken. Slechts bij hoge uitzondering mocht ik twee mensen zich echt gelukkig weten bij elkaar. Elkaar niet lang kunnen missen, je goed voelen bij elkaar, gewoon graag samen zijn... is toch de basis.
Zelf heb ik nooit durven geloven in de ware liefde, het klinkt toch ongeloofwaardig. Het is iets voor in sprookjes... en toch, ik ben er van overtuigd, dat we er heel diep in onzelf wel willen in geloven, we willen een partner bij ons waar we ons één mee voelen. Zonder elkaar ben je niet compleet, je weet pas als je de ware liefde tegen komt, dat je voordien niet hebt geleefd, dat je niet tot je ware zelfkern bent geweest. Ja, de liefde ze doet wat met ons.
Elke vrouw MOET volgend boek lezen: De ontembare vrouw Clarissa Pinkola Estes
Dit dikke boek is een leidraad voor de vrouw om niet af te wijken, maar te volharden in alles waar je als vrouw voor staat. Veel te veel vrouwen kunnen gewoon nooit zichzelf zijn. Doodzonde... want vrouwen bezitten veel kracht die door de macht van een man vaak wordt onderdrukt. Elke vrouw die niet zichzelf kan zijn, zichzelf niet kan uiten op de manier die haar eigen is, zal sterven, niet fysiek, maar de mentale dood en dat is een echte doodzonde. Vrouwen moeten beseffen dat ze een enorm potentieel bezitten en dat ze zich door niemand daarvan moeten laten beroven. In het boek noemt men de persoon die haar dit ontneemt de roofmoordenaar. Heel erg boeiend te lezen hoe we vaak verworden tot een leeg omhulsel, in dit boek vaak begrepen in bestaande verhalen. Volgens mij echt verplichte lectuur voor vrouwen, alleen, het zou nog beter door een groep vrouwen samen worden gelezen en besproken. Probeer het eens...
Ja tegen de liefde Overgave in de liefde houdt niet in dat je jezelf moet weggeven of totaal moet versmelten tot een heilige twee-eenheid. Wie ja zegt in de liefde moet ook ja zeggen tegen zichzelf.
Ware liefde bestaat bij de gratie van werkelijke interesse in de ander, zonder dat je erbij stilstaat of je dat kunt gebruiken of niet. Soms kan het inzicht van iemand anders je de dingen anders doen zien, of kan de ander je ergeren om iets, dit doet je stilstaan bij dat iets, waarschijnlijk is het iets dat je zelf nog niet verwerkt hebt. Uitwisseling is een voorwaarde voor ontwikkeling. Anders sta je stil. Je moet me maar nemen zoals ik ben is geen goede instelling omdat er op die manier geen compromissen worden gesloten, je zet jezelf en je eigen gevoelens centraal en vergeet daarbij beroep te doen op je eigen inlevingsvermogen. Is je eigen gevoelsleven dan zo belangrijk dat daarvoor alles moet wijken? Uiteraard zet je een stapje naar de ander toe, je geeft ruimte op, het vergt moed om dan de ander te vertrouwen dat hij/zij er geen misbruik van zal maken. Samenraapsel uit een inteview met Guus Kuijer gelauwerd kinderboekenschrijver en auteur van Hoe word ik gelukkig? Zelfhulpboek ISBN 9789025340001
Het is er dan eindelijk van gekomen... Heel wat teksten heb ik intussen bij elkaar geschreven. Ik kan me blijven afvragen of het zin heeft deze met anderen te delen. Uiteindelijk kan ik het alleen maar proberen en afwachten. Niemand is echter verplicht een reactie te sturen. Verder wil ik een aantal boeken met anderen delen, tekst en titel zal ik steeds vermelden.
