Voor het eerst dit seizoen waren we onderbemand.  Ziekte en blessures zorgden ervoor dat we met onze uitgedunde kern, zonder vervangers de wedstrijd dienden aan te vangen tegen het nr 3, Altinordu Gent.  Weliswaar geen cadeau, maar we zouden er toch het beste van maken.  Wie niet sterk is, moet slim zijn, zodus stelden we ons in een verdedigende stelling op met een haviksoog op de counter.  En dit leek goed te lukken toen Jondalar Naudts na 8’ de score opende.  Het aanvallende Altinordu geraakte maar niet voorbij doelman Frederic Germay, zodat we gingen rusten met een 0-1 voorsprong.  Dat vermoeidheid ging toeslaan in de 2^de helft waren we ons van bewust.  Na 5’, stond het 1-1.  Maar wat nadien gebeurde grenst aan het onwaarschijnlijke.  Toen de ref een betwistbare terugspeelbal bestrafte, en de thuisploeg meteen, zonder fluitsignaal, de vrije trap nam en de bal in de netten ging, een spel fase waar niemand op (kon) reageren, en die ref dan ook nog meteen naar de middenstip wees, waren beide ploegen geheel verrast.  Het zij zo, de 2-1 was een feit. De Katte, zichtbaar aangeslagen door zoveel onrecht, incasseerde kort erna de 3-1.  Herpakken was het motto, en een minuut later was er terug de aansluiting via Jondalar Naudts.  Nog 7 minuten te gaan en het werd 4-2. De doodsteek ?  Voorlopig niet, want 2 minuten later scoorde alweer Jondalar Naudts de aansluitingstreffer.  Met 4-3 de laatste 5 minuten in.  Alles kon nog, maar de echte doodsteek kwam er 2 minuten voor affluiten.  5-3.  Nochtans zeer verdienstelijke wedstrijd van onze 5-mans formatie.  Vraag blijft, hoe de wedstrijd verlopen zou zijn zonder het pijnlijk 2^de tegendoelpunt, ingepakt geschenk met een grote strik?   

ZVC De Katte Zelzate : Frederic Germay, Recep Guney, Koen Van Droogenbroeck, Hannes Van Hulle en Jondalar Naudts.

08-02-2015 om 13:22 geschreven door Dirk L