Wieter's World Groep ( Dj Wieter and the crazy Crew)
Retro - Rock - Metal radioshows De muziekprogramma's van Wieter's World groep zijn te beluisteren op internet radio Utopia.
23-12-2013
De Rock Collectie (6)
Beste bezoeker, We zijn hier terug met een nieuwe rockcollectie. Ik stel weer 5 nieuwe groepen voor uit mijn collectie.
Exodus: Deze groep is een van de voorlopers van de thrasbeweging. De groep is opgericht in 1981 door Gary Holt en Tom Hunting. Op hun eerste demo laat Exodus nog melodieuze hard rock horen maar na een bandwissel en met de komst van Rob McKillop gaat de groep meer een agressievere toer op. Hun debuutalbum komt pas uit in 1985 maar tegen dan zijn ze al zeer bekend.
Giant: Dit is een band uit Amerika uit de grond gestampt door de broeders Dann en David Huff. De groep speelt prachtige melodieuze rock. Hun bekenste nummer is I'm a believer dat zelfs een hitje werd.
Gypsy Queen: Deze groep is afkomstig uit Florida en wordt geleid door de zingende tweelingzusjes Pam en Paula Mattioli. Deze roodharige dames speelde zeer veel in clubs en hun toekomst zag er niet al te best uit tot als Aerosmith producer Jack Douglas een tape van de groep in handen krijgt. Hij zorgt ervoor dat Gypsy Queen een platencontract krijgt.
Hammerhead: De zeer gekende groep Hammerhead is afkomstig uit Nederland. Ze bestaan al sinds de jaren 80. In de loop der jaren is de groep al veel van bezetting verwisseld maar hun muziek is hetzelfde gebleven. Ze spelen zeer goede metal.
Jerusalem: De Christelijke hardrockformatie Jerusalem komt uit Zweden maar is vooral bekend in Amerika. Ze spelen technisch hoogstaande hard rock. De belangrijkste bandlid is ongetwijfeld Ulf Christiansson die een geweldige zanger is.
In de jaren 80 waren de kermissen in Grootlo een feest. Vele drankgelegenheden en ook vele kramen. Wat een verschil met nu. Het hoogtepunt elk jaar waren de fuiven in de tent gelegen op de weide rechtover de kleuterschool. Op zondag speelde er de gekende discobar Full Power en op dinsdag was het mijn beurt om Grootlo op zijn kop te zetten. In het begin was dit met Discobar Spitfire en later met de installatie van Stars and Stripes. Telkens was er een massa volk op onze rock kermisfuiven. In 1994 werd ik gevraagd om eenmalig een dj te vervangen te Heist Goor voor de Bokkenrijdersfuif. Van een maal kwam twee en nu ben ik er nog steeds. Volgend jaar ben ik dus 20 jaar dj op de Bokkenrijdersfuif. In 2006 vroeg een goede vriend me of ik zin had om na zovele jaren nog eens een rockfuif te spelen te Grootlo. Dat kon ik natuurlijk niet weigeren. Ik had wel wat heinwee naar de succesvolle rockfuiven uit de gouden jaren 80. Begin december ging de eerste editie van de rockparty van start. Het werd een zeer groot succes. Enkele weken geleden vond de 7de party plaats. Het leven gaat toch snel. Dancings en fuiven. Overal heb ik gespeeld maar toch had ik nog een stille droom. Rock nummers draaien op een radio. Onverwachts is die droom afgelopen zomer werkelijkheid geworden. Met internet radio Utopia heb ik een zender gevonden waar ik mijn muziek mag spelen. Eindelijk. Op vele andere radio's word er geen rock gedraaid. Iedere week geniet ik nu van mijn programma Wieter's World en hopelijk ook mijn luisteraars. Volgend jaar komt er zellfs nog een programma bij. Spotlight.
Beste lezer, hier eindigt mijn verhaal over 33 jaar Dj. Ik hoop nog lang mijn muziek met jullie te kunnen delen op fuiven of via de radio. Let there be sound Let there be guitar Let there be drums Let there be rock
DJ worden in een van de bekendste rock tempels van het land. Welke jonge dj droomt daar niet van? Voor mij is die droom werkelijkheid geworden. We schijven 1982 of 1983. Het is al zo lang geleden dat ik het zelf niet meer weet. Ik werd dj in Dancing Bonaparte te Heist op den Berg. Mijn eerste avond zal ik ook niet vlug vergeten. De gemetselde toog van de discobar was zo hoog dat de mensen mij niet zagen staan, maar toch wist iedereen dat ik er was. De muziek was naar het schijnt dag en nacht verschillend met de periode ervoor. Vele kwamen eens kijken naar dat kleine mannetje achter de discobar. Vanaf de 2de week was er een verhoog gemaakt en toen kon het echt beginnen. Ik praatte de platen vanaf dan ook aan elkaar en zorgde voor de sfeer. Na enkele maanden zat de Bonaparte elke week goed vol. De muziek van Iron Maiden, Metalica, Saxon en vele andere grote groepen kwamen elke week uit de boxen. Hard Rock en Heavy Metal was troef te Heist. Van alle uithoeken van het land en ook uit Nderland kwamen ze luisteren naar DJ Wieter. Meer dan eens sprong ik een gat in mijn verhoog. De sfeer van toen zal ik nooit meer vergeten. Een jaar nadat ik te Heist speelde werd ik ook gevraagd als dj in Dancing El Toro te Baal. Het genre was iets anders dan te Heist. Flower power, blues, rock, hard rock waren hier de blikvangers. Een mooie grappige herinnering was die keer dat er iemand zijn valse tanden kwijt was. De man kwam vragen of ik de grote lichten wou aandoen. Het was een zeer grappig gezicht. Een volle dancing op zoek naar valse tanden. Tot 1987 speelde ik in de Bonaparte en El Toro. Vrijdagavond en Zondagavond te Baal en Zaterdagavond , Zondagnamiddag en Maandagvoormiddag (schoolvakanties) te Heist. En dat elke week. Ik wou wat meer zelf uitgaan en daarom stopte ik in de dancings. Daarna kwamen de fuiven. Eerst discobar Spitfire met als hoogtepunt de jaarlijkse kermisfuif te Grootlo. Vanaf 1994 De Bokkenrijdersfuif en de laatste jaren ook de rockparty's.
Black Sabbath is een Britse band (opgericht in Birmingham) die door velen beschouwd wordt als de eerste metalband. De band maakte in de loop der jaren verschillende veranderingen in de samenstelling door, waarin alleen gitarist Tony Iommi een constante bleef.
De groep heette oorspronkelijk Polka Tulk en daarna Earth en speelde vooral bluesrock. Omdat de groepsnaam Earth al door een andere band gebruikt werd, veranderden Iommi, Butler, Osbourne en Ward hun naam in Black Sabbath, naar een horrorfilm van Mario Bava die in de bioscoop tegenover de studio werd vertoond tijdens de opnamen voor hun titelloze debuutalbum. In 12 uur tijd leverden ze een plaat af met donkere teksten en muziek; hoofdzakelijk blues en hardrock.
Een omgekeerd kruis op de binnenkant van de LP-hoes maakte het plaatje compleet: dit album was helemaal anti-flowerpower, en werd razendsnel populair. Black Sabbath was de eerste groep die zo duidelijk het occulte in zijn teksten verwerkte, en lag hiermee aan de basis van de heavy metal.
De opvolger Paranoid volgde nog in hetzelfde jaar, en verkocht nog beter. Het titelnummer betekende in 1970 de doorbraak; Paranoid is tegenwoordig een van de meest gecoverde rockhits en staat steevast hoog in de "top 100 allertijden" lijsten.
De klassieke formatie van Black Sabbath hield het 8 albums vol tot 1979, toen Ozzy Osbourne na de opnames voor Never Say Die uit de band werd gezet wegens overvloedig drugsgebruik. Hij startte een succesvolle solocarrière en bleef live Black Sabbath-nummers spelen.
De band zat in een diepe crisis, maar zanger Ronnie James Dio, die net uit Rainbow was ontslagen, deed met Heaven and Hell (1980) en Mob Rules (1981) het tij weer helemaal keren. Na Heaven and Hell verliet Bill Ward de groep, en werd vervangen door Vinnie Appice. Nadat Dio ervan verdacht werd stiekem te sleutelen aan de mix van het livealbum Live Evil werd hij echter uit de groep gezet.
Met ex-Deep Purple-zanger Ian Gillan werd het album Born Again (1983) gemaakt. Bill Ward keerde terug als drummer maar ging niet mee op tournee; Bev Bevan van Electric Light Orchestra werd aangetrokken als invaldrummer. Na afloop van de tournee hielden zowel Ian Gillan als Geezer Butler het voor gezien. Black Sabbath zat op het dieptepunt van zijn populariteit.
Met Glenn Hughes als zanger nam Tony Iommi Seventh Star (1986) op. Het was bedoeld als soloproject, maar de platenmaatschappij wilde een Black Sabbath-album; als compromis werd het onder de naam "Black Sabbath featuring Tony Iommi" verkocht.
Met Tony Martin als zanger werd geleidelijk een stabiele band gevormd, met Geoff Nichols op keyboards, Cozy Powell op drums en Neil Murray op bas. The Eternal Idol (1987) ( met drummer Eric Singer en zanger Tony Martin ), Headless Cross (1989) en Tyr (1990) maakten Black Sabbath weer vrij succesvol.
In 1992 was de tijd rijp voor een reünie van de Dio-formatie, met het album Dehumanizer. Een uitgebreide tour volgde, maar vlak voor het einde hielden Dio en Vinnie Appice het weer voor gezien; Dio weigerde de tournee af te sluiten als voorprogramma van Ozzy Osbourne. Rob Halford viel in en tijdens de toegift van Osbournes concert kwam de klassieke bezetting van Black Sabbath weer bijeen.
Doordat Dio was vertrokken en Osbourne 'met pensioen' ging keerde Tony Martin terug; met hem werden de albums Cross Purposes (1994) en Forbidden (1995) opgenomen. Ook dit waren soloprojecten van Iommi die onder de naam Black Sabbath werden uitgebracht.
In 1997 kwamen Ozzy Osbourne, Tony Iommi, Geezer Butler en Bill Ward weer bijeen voor reünieconcerten. Behalve het album Reunion (1998) met muzikale hoogtepunten en één nieuw nummer werd geen studioalbum meer uitgebracht, maar de band bleef in deze samenstelling wel toeren, onder meer op het Ozzfest, waar de band optreedt met Rob Halford
Naar aanleiding van het verzamelalbum The Dio Years, dat drie nieuwe nummers bevat, volgde een tour onder de naam Heaven and Hell. Ook verscheen er in 2009 een nieuw album (The Devil You Know) waarvan in maart de single Bible Black werd vrijgegeven. Deze samenwerking kwam in 2010 tot een abrupt einde door de dood van Dio.
Op 16 augustus 2011 werd aangekondigd dat er een reünie zou komen in de originele bezetting. Dit gerucht werd snel ontkend door Tony Iommi, die zei dat er niet direct een reünie aan zat te komen, maar dat niets onmogelijk is.
Op 11 november 2011 kondigt Ozzy Osbourne aan dat er een wel degelijk een reünie komt met de originele bezetting.
In januari 2012 kwam de reünie in het gedrang omdat gitarist Tony Iommi te kampen kreeg met kanker. Ook liet drummer, Bill Ward, weten dat hij niet wenst mee te doen aan de reünie. De reünie ging door (met Tommy Clufetos als drummer), maar werd teruggebracht tot drie concerten; een try-out in Birmingham, het Download-festival en Lollapalooza als enige Amerikaanse datum. Begin 2013 werd bekend dat Brad Wilk, bekend als drummer van de band Rage Against The Machine, zou gaan spelen op het nieuwe album. Het album "13" is in juni 2013 verschenen. Op 17 juni 2013 werd bekend dat het album in Groot-Brittannië op nummer 1 binnenkwam. Daarmee vestigden ze een record met een interval van bijna 43 jaar tussen twee topnoteringen. Op 19 juni 2013 kwam Black Sabbath met dit album voor het eerst in hun carrière op nummer 1 in de VS Billboard
Virgin Steele: Amerikaanse metalband opgericht in 1981 door gitarist Jack Starr. Opmerkelijk is dat na een ruzie in 1984 oprichter Starr zelf uit de groep wordt gezet. Hij verliest zelfs de rechtzaak om de naam van de groep. De groep maakte vooral bekendheid door op te treden in voor programma's met Manowar en Black Sabbath. White Lion: Deze Deense Amerikaanse band was vooral actief in de jaren 80 en begin van de jaren 90. Na enkele muzikale ruzies werd de groep ontbonden in 1992. Mike Tramp de bezieler van de groep speelde daarna bij enkele andere groepen maar in 1999 besloot hij met een nieuwe groep muzikanten de draad van White Lion weer op te nemen maar zonder veel succes. In 2005 probeerde hij het nog eens met weeral andere muzikanten en in die bezetting bestaat de groep nog steeds. Angelwitch: Soms moet je als groep maar 1 plaat maken om voor altijd bekend te worden en te blijven. Dit overkwam Kevin Heybourne met zijn groep Angelwitch. In 1980 kwam hun titelloos debuut album uit met daarop het nummer Angelwitch. Tot op de dag van vandaag is dit het handelsmerk van de groep. Black Label Society: Dit is de groep van supergitarist en zanger Zakk Wylde. Die is vooral bekend als gitarist en songschrijver van Ozzy Osbourne. (Toen die nog optrad met de band die zijn naam droeg) De band onstond in 1998. Voor Wylde, Black Label Society oprichte had hij begin jaren 90 ook al de groep Pride and Glory. Dead Angel: Dit is een Trash metal band uit de jaren 80. De groep werd opgericht door 4 neven uit San Francisco. In 1986 produceerde Kirk Hammet van Metallica de demo "Kill as One". Ondertussen is Dead Angel uitgegroeid tot een zeer grote Trash band met vele wereld tournees.
Rose Tattoo De groep is ontstaan uit de ruïnes van de band Buster Brown uit Sindney. Zanger Angry Anderson stapte uit de groep en richtte Rose Tattoo op. We schrijven dan 1976. De producers van de groep zijn Harry Wanda en George Young. Jawel de broer van Malcom en Angus van ... inderdaad. De heren worden mee de grondleggers genoemd van de Australische rock muziek. Sabaton Dit is een Zweedse power metalband die jaar na jaar bekender en groter wordt. De groep is ontstaan in 1999. De teksten van de groep gaan over veldslagen en andere mijlpalen in de krijgsgeschiedenis. De groepsnaam is een Engels woord voor het deel van een harnas dat de voeten van de krijger beschermt. Sabaton is dus oorlog maar leuke oorlog. Skid Row Hard rock band uit New Jersey opgericht in 1986 door gitarist Dave Sabo en bassist Rachel Bolan. Hun debuut album met zanger Sebastian Bach werd een zeer groot succes en ze mochten op pad met Bon Jovi en Guns and Roses. Hun 2de album komt binnen op 1 in de billboard lp lijst. Na 2 albums is de groep super bekend. Halverwege de jaren negentig verliet Bach de groep en werd vervangen door Johnny Solinger. De groep bracht net een nieuwe EP uit met als titel United World Rebellion. Spinal Tap Engelse rockband opgericht in 1964. Ze experimenteerde met andere muziekstijlen de eerste jaren van hun bestaan tot ze zich uiteindelijk gingen focussen op heavy metal. Onlangs is de Amerikaanse rock documentaire uit 1984 "This is Spinal Tap" terug uitgebracht. Pat Travers Canadese stergitarist die in zijn jonge jaren beïnvloed werd door gitaarvirtuozen als Jimi Hendrix, Jef Beck, Eric Clapton en Jimmy Page. Richtte half jaren 70 zijn eigen band op. In de loop der jaren ontwikkelde Travers zijn eigen gitaarstijl, met sterke klassieke bluesinvloeden.
Iron Maiden (Maiden voor de kenners), werd opgericht op 1e kerstdag 1975 in Londen, Engeland, en kan aanzien worden als het geesteskind van Steve Harris (bas). Steve was een lid van de groep Smiler, maar het was altijd een droom van hem geweest om een eigen band op te richten. De metalscene van de late jaren 70 zat wat vast en het was tijd voor iets nieuw. Het was in die periode dat een hoop nieuwe en jonge Britse bands een poging waagden om iets te betekenen op metalgebied. Deze beweging, die doorbraak had in 1979 en 1980 noemde men de New Wave Of British Heavy Metal, of kortweg NWOBHM. De NWOBHM onderscheidde zich door snellere, hardere en meer gemene songs. Iron Maiden (genoemd naar een middeleeuws foltertuig) werd aanzien als het beste voorbeeld hiervan. Opvallend is het aantal bezettingswisselingen die er geweest zijn, voordat Steve Harris de juiste mensen gevonden had voor Iron Maiden. Sommigen zaten soms slecht enkele dagen in de groep, of ze mochten niet van hun vriendin in de groep blijven. De eerste echte line-up van betekenis bestond uit Steve Harris (bas), Dave Murray (gitaar), Paul DiAnno (zang) en Doug Sampson (drum).
Het live debuut van de groep was in de Cart & Horses pub in Stratford, oost-Londen in 1977. De volgende 2 jaar speelt de groep verschillende optredens en krijgt reeds een aanhang in oost-Londen. Toch krijgt de band nog geen aandacht van platenmaatschappijen en ze besluiten dan maar om een tape met daarop de nummers Iron Maiden, Prowler en Strange World te sturen naar Neal Kay, heavy metal DJ in the Kingsbury Bandwagon Soundhouse. Het nummer Prowler komt meteen bovenaan de requests van de luisteraars van het programma van Neal en dit zet de band aan om The Soundhouse Tapes op te nemen, de eerste demo van de groep en nu een zeer zeldzaam collectors item. In november 1979 voegt Tony Parsons zich als tweede gitarist bij de groep maar al snel wordt deze vervangen door Dennis Stratton, met het oog op het eerste voltallige album van de groep. De plaats achter de drumkit wordt ook gewijzigd. Clive Burr komt in de plaats van Doug Sampson. Het debuut komt er in 1980, en al is het niet zo goed geproduceerd, het levert toch het nodige succes en de groep mag met Running Free zelfs aantreden in het bekende programma Top Of The Pops op de BBC. De groep weigert hier resoluut om the playbacken en het is dan ook de eerste band sinds The Who in 1973 die er live spelen. De groep heeft ondertussen een platencontract vastgekregen met EMI, waar manager Rod Smallwood natuurlijk een belangrijke rol in speelde. Het was niet makkelijk, want in een periode dat punk zeer populair was, weigerde de groep om deze muziek te gaan spelen en om zich te schikken naar de wensen van de platenmaatschappijen.
Het tweede album van de groep Killers verschijnt in 1981 en is een stuk beter qua geluid dan de eerste LP. Dennis Stratton is vervangen door Adrian Smith (gitaar), een schoolvriend van Dave Murray die met zijn eigen bandje Urchin al bewezen had een plaatselijk talent te zijn (zowel als gitarist als zanger). The Number of the beast, het volgende album uitgekomen in 1982, heeft zeker een zeer belangrijke rol gespeeld in de carrière van de groep. Niet enkel muzikaal gezien was het een ijzersterk album met songs zolals Hallowed be thy name, Run to the hills of het titelnummer, maar de komst van Bruce Dickinson (om Paul Dianno te vervangen als zanger) heeft zeker ook zijn rol gespeeld. Bruce werd opgemerkt bij Samson, een andere groep afkomstig uit de NWOBHM, waar hij trouwens Bruce Bruce heette. Paul DiAnno had het niet gemakkelijk tijdens de lange tournees en verliet de band omdat hij te rock n roll was. Met Bruce Dickinson, die een uitstekend frontman bleek te zijn, nam het succes alleen maar toe en de groep ontpopte zich stilaan tot één van de succesvolste bands binnen het genre.
De jaren 80 werden de hoogdagen van de groep en albums zoals Piece of Mind (83) (waarop drummer Clive Burr vervangen werd door Nicko McBrain) en Powerslave (84) brachten de groep wereldwijd aan de top. De hits stapelden zich op en tijdens de World Slavery Tour (ter promotie van het album powerslave) werd in Long Beach Arena, Californië, USA het legendarische album Live after death opgenomen (1985). Dit album wordt nu nog steeds door de kenners aanzien als één van de beste liveplaten ooit.
Op de volgende platen (Somewhere in time en Seventh son of a seventh son) begint de groep wat te experimenteren met keyboards e.d. en de kritiek is niet weg te denken. Onterecht, want het zijn stuk voor stuk sterke songs die op de platen staan, en het succes wordt er zeker niet minder om. De stageshows met Eddie (de mascotte van de groep die op de cover van elk album en elke single staat en zich tijdens de concerten ook steeds laat zien) worden steeds gigantischer en de groep is ook topact tijdens het Monsters of rock festival in Donington, UK in 1988.
In 1990 brengt Bruce Dickinson zijn eerst solo-plaat getiteld Tattooed millionaire uit. Janick Gers speelt de gitaarpartijen in voor deze plaat en gaat ook met Bruces solo-band mee op tour. Janick is dus de logische opvolger van Adrian Smith die het na de Seventh tour of a seventh tour voor bekeken hield met Maiden. Het eerste wapenfeit van de groep met Janick Gers op gitaar wordt No prayer for the dying. De groep kiest bij dit album voor een simpelere aanpak en de muziek staat terug meer centraal, wat zeker opvalt tijdens de concerten. Voor vele fans het minst goede album van de groep, maar met songs als Bring your daughter to the slaughter , Tailgunner of Public enema number one kent het album toch enkele uitschieters.
In 1992 keert de groep sterk terug met Fear of the dark. Het titelnummer is ondertussen een klassieker die op geen enkel optreden van de groep mag ontbreken en een nummer als Afraid to shoot strangers werd door Steve Harris zelf aanzien als zijn beste nummer ooit. Het succes van Iron Maiden is terug groot en voor de tweede keer in hun carrière is de band afsluiter op het monsters of rock-festival in Donington UK. Toch komt niet veel later spijtig nieuws uit het Maidenkamp. Bruce Dickinson heeft besloten om de groep te verlaten en zich volledig op zijn solo-carrière te storten. De fans zijn triestig en de groep doet nog een laatste afscheidstournee in 1993 waar de live-albums A real live one en A real dead one worden opgenomen.
Het wordt een tijd stil rond Iron Maiden, maar in 1995 komt de band terug met een nieuwe zanger Blaze Bayley (afkomstig uit de groep Wolfsbane). Met Blaze maakt Maiden 2 albums (The X Factor en Virtual XI) maar de groep kent toch niet meer het succes als in de periode met Bruce Dickinson. Bruce zelf heeft ondertussen een mooie solo-carrière opgebouwd en enkele sterke albums uitgebracht zoals Accidenth Of Birht of The Chemical Wedding (waarop Adrian Smith gitaar speelde).
Wat veel fans hopen gebeurt later ook in 1999. Bruce Dickinson voegt zich terug bij Iron Maiden en brengt tot verbazing van velen ook Adrian Smith terug mee. De bezetting bestaat nu uit Bruce Dickinson (zang), Steve Harris (bas), Dave Murray (gitaar), Janick Gers (gitaar), Adrian Smith (gitaar) en Nicko McBrain (drum). De groep doet een come back-tournee en al snel blijkt dat de energie en magie van de eighties terug is. Dit wordt later ook bevestigd met sterke albums als Brave New World (2000) en Dance Of Death (2003). De tournees zijn terug enorm spectaculair en de prestaties op het podium zijn enorm hoog. Dit leid tot het grootste concert van de groep ooit op het Rock in Rio festival in januari 2001, waar ze voor niet minder dan 250 000 mensen spelen.
Het album "Dance Of Death" dat in 2003 uitgebracht werd is de opvolger van "Brave New World" en volgt de positieve trend die ingezet is. Deze cd bevat het nu reeds klassieke liedje "Paschendale", een lied over de veldslag om Passendale tijdens de eerste wereldoorlog. De tour die daarop volgt krijgt de naam "Death On The Road" mee en in 2005 verscijnt het nieuwe live-album "Death On The Road", opgenomen tijdens deze tournee in de Westfalenhalle Arena, in Dortmund, Duitsland in december 2003.
Na de "Dance On The Road" tour wordt in 2005 het startschot gegeven voor de nieuwe tour ter promotie van de dvd "The Early Days". De toepasselijke naam van deze tour is dan ook "The Early Days Tour", tijdens deze tour worden enkel nummers gespeeld van de eerste vier albums.
Eind augustus 2006 komt het 14e album van Iron Maiden uit met de titel "A Matteer Of Live And Death". Het album bestaat uit nummers met een gemiddelde lengte van ruim 7 minuten en is tekstueel duisterder dan zijn voorgangers. Ook de invloeden van uit de jaren 70 progrock vallen meer op dan voorheen, doch wordt het album door vele fans en media heel enthousiast onthaald, en door de media hun beste album sinds "Piece Of Mind" genoemd.
Tijdens de tour gaat Iron Maiden weer een uitdaging aan, om zoals meestal maar enkele nummers uit het nieuwe album te spelen wordt het volledige album gespeeld. Dit om tegemoet te komen aan de vele nieuwe fans volgens Bruce Dickinson. Blijkbaar slaagt deze formule aan want de tour "A Matter Of Live And Death Tour" verkoopt meer kaartjes dan ooit tevoren.
In maart 2007 start Iron Maiden met een nieuwe tour door Griekenland, Servië en India. Deze werden een groot succes. De tour werd in verband met het 25-jarig jubileum van "The Number Of The Beast", "A Matter Of The Beast Summertour '07" genoemd. Met deze tour doen ze nog verschillende festifals in Europa aan overal met heel veel succes. Iron Maiden speelt op deze tour 15 nummers, waarvan normaal gezien 5 nummers uit het album van 1982, 5 nummers uit het nieuwe album en enkele andere klassiekers. Toch wordt het vijfde nummer uit het album van 1982 niet gespeeld, dit bleek achteraf een marketing stunt te zijn van Rod Smallwood.
In het begin van 2008 bracht Iron Maiden Live After Death uit op dvd, het legendarische optreden van de World Slavery Tour uit 1985 in de Long Beach Arena wordt op de dvd vergezeld door het tweede deel van de 'History of Iron Maiden' en extra beelden van andere optredens uit die periode. Deze dvd werd uitgebracht om de eropvolgende Somewhere Back in Time world tour te vergezellen, de grootste toer die Iron Maiden ooit heeft ondernomen. Op het eerste deel van de tour, dat onder meer India, Australië en Japan aandeed, maakte de band gebruik van hun eigen omgebouwde vliegtuig, Ed Force One genaamd. Op deze historische tournee speelt Maiden vooral muziek van de albums Powerslave, Somewhere in Time en Seventh Son of a Seventh Son, maar ook klassiekers zoals Hallowed be thy Name en Fear of the Dark passeren de revue. Tijdens deze tournee kondigde zanger Bruce Dickinson aan dat Iron Maiden er binnenkort weer zal staan met een nieuw album. Iron Maiden speelde op zondag 29 juni 2008 voor de zesde maal in 13 jaar op het Graspop festival en sloot het festival af met een ruim twee uur durend concert voor meer dan 50.000 fans. Op 16 augustus 2008 heeft de groep in Assen op het podium gestaan. Het bijzondere aan dit concert was de volledige maansverduistering in combinatie met een zeer heldere avondhemel. Het nummer 'Fear of the Dark' kreeg een aangepaste intro: "Lunar eclipse in the park? Or just a Fear of the Dark!".
Op 4 maart 2010 kondigde de band hun 15e studioalbum aan, dat de titel The Final Frontier zou dragen. Het nieuwe album is inmiddels op 16 augustus verschenen. In afwachting ervan en als vooruitzicht op de tournee, is het nummer "El Dorado" gratis te downloaden op de officiële website van Iron Maiden. Enkele dagen daarna is de eerste videoclip, The Final Frontier, van het nieuwe album op de officiële website uitgebracht. In deze clip een zinderende achtervolging in de ruimte met in de hoofdrol de mascotte van Iron Maiden (Eddie). De muziek in de video is een verkorte versie van het titelnummer "The Final Frontier".
De groep was in 2010 in de Benelux enkel te zien in België op het pukkelpopfestival te Kiewit (Hasselt).
Op 8 juni 2011 was Iron Maiden te zien in het Gelredome in Arnhem, waar zij een optreden verzorgden dat deel uitmaakte van de "The Final Frontier Tour." Op 3 juli 2011 speelde Iron Maiden op Rock Werchter.
Op 15 februari 2012 kondigde Iron Maiden aan dat ze opnieuw op wereldtournee gaan. De tournee, Maiden England geheten (naar de gelijknamige concertvideo uit 1988), begon op 21 juni in Charlotte, North Carolina.
Binnen enkele weken staan ze op Graspop. We kijken er al vast naar uit.
Op 26 maart 1981 ging mijn jeugdhuis "Het Kot" dat ik samen met een goede vriend opendeed dicht. Het was een droevige zaak maar beter zo. In de zomer van 1981 begon voor mij een nieuw hoofdstuk als DJ. Plaatjes draaien in "Het Fleske" te Tremelo.
Dancings met muziek uit de hitparade had je genoeg in onze streek begin jaren 80 maar plaatsen waar men Deep Purple, Black Sabbath en vele andere goede groepen kon horen waren er maar weinig te vinden. Er waren er natuurlijk en één daarvan was te Tremelo. Recht over de kerk in de kerkstraat. Daar was "Het Fleske". Vooraan had je café en achteraan een rockdancing of hoe noem je zoiets. Het was er heel donker als je binnen kwam en de muziek stond er heel luid. Je zat onmiddelijk in de goede sfeer. Er stonden vele bankjes en dus ideaal om met je lief bezig te zijn en te genieten van goede muziek. Of genieten met vrienden in het gezelschap van een goede pint. Rock,Vrouwen en Drank. De 3 woorden van "Het Fleske". Er viel altijd wel wat te beleven in die donkere kroeg. De details bespaar ik jullie. Het moet plezant blijven.
Nadat ik er enkele avonden had gedraaid en iedereen was tevreden mocht ik er blijven en werd zo een vaste Dj te Tremelo. Na enkele maanden kwamen er nieuwe eigenaars. Het interieur werd veranderd. Het zag er allemaal wat mooier uit en vooral lichter. De tijd van het donkere fleske was voorbij. Gelukkig bleef de muziek overeind. Elke woensdag reed ik mee met de eigenaar naar de winkels om nieuw materiaal te kopen. Elke week draaide ik de nieuwste albums. Die woensdagen waren niet alleen om nieuw materiaal te kopen maar ook om cafés te bezoeken. En als ik er nu aan terug denk, de pinten kwamen vrij snel met zeer regelmatig een kater als gevolg. Het was een tijd lang zeer leuk in "Het Fleske" maar op een zekere dag vroeg de eigenaar om ook wat andere muziek te draaien. Meer commercieel en dat zag ik natuurlijk niet zitten en bedankte. Een tijd later ging "Het Fleske" voorgoed dicht. Vele jaren later is het café terug open gegaan onder de naam "Het Kroegske". Nauwelijks enkele weken nadat ik weg was te Tremelo werd ik gevraagd om Dj te worden in een van de bekenste hard rock tempels van het land. Bonaparte te Heist op den Berg.
We zijn al aan onze 3de aflevering van de rockcollectie. Hier volgen weer 5 groepen of artiesten uit mijn rijkgevulde collectie. Loudness Muziek uit het land van de rijzende zon. Japanse groep opgericht in 1981 met invloeden van Rush, Deep Purple en Van Halen. Mama's Boys Pat (gitaar), John (bas, zang) en Tommy (drums) McManus vormen samen de band Mama's Boys. Deze 3 Ierse broers richten hund band op in 1978. In het begin speelde ze covers van UFO, Ac/Dc en Thin Lizzy. In 19981 brachten ze hun eerste lp op de markt. De groep stopte in 1993 toen Tommy overleed. Aldo Nova De uit Italiaanse ouders geboren Aldo Caparucio richt begin jaren 80 de groep Aldo Nova. 2 jaar na de oprichting hebben ze in Amerika een grote hit met het nummer "Fantasy". Na deze hit volgde er nog andere leuke nummers. Aldo werkte ook mee met het soloalbum van Jon Bon Jovi. Poison Een groep uit het hart van de Glamrock en dat is natuurlijk Los Angeles. Poison zag het levenslicht in 19984 onder de naam "Paris". Een jaar later noemde ze hun band "Poison" na het zien van het T-shirt dat drummer Mick Shrimpton droeg in een film. Hun grootste hit is ongetwijfeld "Every rose has it's thorn. Rage Groep uit Engeland opgericht eind jaren 70 door dave Lloyd en Mick Devonport. ze maken goede poprocknummers. In 1994 gaat de groep alweer uit elkaar. Oprichter Dave begint daarna de groep 2AM.
Spirit of Radio Tom Sawyer Closer to the heart Fly be night en The Temples of syrinx. Allemaal nummers van een van de betere hard rock groepen uit de geschiedenis. Dit is the story of Rush.
Rush is een Canadese progressieve rockband, bestaande uit Geddy Lee (zang, bas en toetsen), Alex Lifeson (gitaar) en Neil Peart (drums).
Rush werd opgericht in 1968 door Alex Lifeson (gitaar), John Rutsey (14 mei 1953 11 mei 2008) (drums) en bassist Jeff Jones. Na verloop van tijd wordt Jeff Jones vervangen door bassist/zanger Geddy Lee (eigenlijk Gary Weinrib). Thuisbasis is Toronto, Canada. Ze coveren dan alleen werk van bijvoorbeeld Cream, Jimi Hendrix en The Who. Totdat hun eerste album verschijnt treedt er eerst nog een toetsenist toe, die weer verdwijnt; Geddy stapt uit en dan weer in de band en Rush is voor een tijdje zelfs opgeheven. In 1971 wordt het de groep toch menens. Toen in 1974 het titelloze debuutalbum verscheen bestond de band uit zanger/bassist Lee, gitarist Lifeson en drummer John Rutsey. Op dit eerste album liet Rush een sterke invloed van Led Zeppelin horen. Nadat Rutsey nog hetzelfde jaar de groep verlaat wordt Neil Peart aangenomen als vervanger. Hij wordt de belangrijkste tekstschrijver en zorgt voor meer diepgaande teksten dan daarvoor. Bij Caress of Steel gaat Rush al langzaam meer richting progressieve rock, met kant 2 (toen nog op lp met 2 kanten) als goed voorbeeld daarvan, gezien de opbouw. Met 2112″ maakt Rush definitief de stap richting progressieve (hard)rock met wederom een nummer op het album dat een hele lp-kant beslaat. Na hun live-album (het afwisselen van 4 studio-albums met een live-album wordt daarna gemeengoed voor Rush) doen er bij A Farewell to Kings voor het eerst toetsen hun intrede, gespeeld door Geddy Lee. De muziek wordt ook complexer dan op voorgaande albums. De toetsen worden tot en met Exit Stage Left vooral ter opvulling gebruikt. Bij Signals tot en met Hold your fire worden de toetsen veel dominanter en is er van de hardrock die Rush in het prille begin maakte niet veel meer over. Met het album Roll The Bones betreedt Rush de jaren negentig. Op dit album staan bekende nummers als Dreamline, Bravado en de titelsong Roll The Bones. In 1993 volgt Counterparts en wordt over het algemeen goed ontvangen. Na het uitbrengen van het album Vapor Trails in 2002, toert Rush door Brazilië, en geeft de band een spectaculair optreden in Rio de Janeiro. Ter ere van hun dertigjarig bestaan toert Rush over de hele wereld. De band speelt dan vooral bekende nummers als Xanadu, 2112, The Spirit Of Radio, Tom Sawyer en Subdivisions. Op 1 oktober 2004 sloten Lifeson, Lee en Peart de tournee af met een ruim drie uur durend concert in Ahoy Rotterdam.
Op 22 november 2005 verscheen van deze tour de dvd: Rush R30. Hierop staat het concert dat in Frankfurt werd opgenomen. In 2006 verscheen Replay X3″. Voor het eerst verschijnen de (niet meer te verkrijgen) live-videos Exit Stage Left, Grace Under Pressure en A Show of Hands op dvd.
Rush startte in juni 2007 wederom met een wereldtournee. De band besloot vanwege de vele fans in Nederland en West-Europa ditmaal twee optredens te verzorgen in het kader van de Snakes & Arrows Tour. Op 16 en 17 oktober 2007 was Rush terug in Nederland voor opnieuw een aantal concerten. Tijdens deze concerten in Ahoy Rotterdam werden opnamen gemaakt voor de nieuwe live-dvd van Rush, Snakes & Arrows Live. De shows duurden 3 uur.
In 2008 werkten de band en andere bekende artiesten uit de VS, het Verenigd Koninkrijk, Canada en Zuid-Afrika samen aan het album Songs for Tibet, een steunbetuiging aan Tibet en dalai lama Tenzin Gyatso. Songs for Tibet verscheen tijdens de Olympische Zomerspelen 2008 in de Volksrepubliek China die werden geopend op 8 augustus: het album werd op 5 augustus uitgebracht via iTunes en vanaf 12 augustus via muziekwinkels overal ter wereld. Sinds de Invasie van Tibet in 1950-1951 bezet China het land met volgens critici een wijdverbreide politieke, religieuze en culturele onderdrukking tot gevolg.
In de zomer van 2010 ging de documentaire Beyond The Lighted Stage in première. Het betrof hier een overzicht van het veertigjarige bestaan van de band aan de hand van niet eerder getoond archief materiaal en interviews met de bandleden. In Noord-Amerika startte in die zomer de Time Machine Tour waar onder andere het complete album Moving Pictures uit 1981 ten gehore werd gebracht. In juni 2010 kreeg Rush een ster op de beroemde Hollywood Walk of Fame. Diezelfde maand verscheen een nieuwe single met de naam Caravan. De twee nummers daarop, Caravan en BU2B, verschijnen op het volgende studioalbum Clockwork Angels dat gepland staat voor release in 2012. Op 27 mei 2011 werd in het kader van de Time Machine Tour ook Nederland (Ahoy, Rotterdam) aangedaan.
Iron Maiden (Maiden voor de kenners), werd opgericht op 1e kerstdag 1975 in Londen, Engeland, en kan aanzien worden als het geesteskind van Steve Harris (bas). Steve was een lid van de groep Smiler, maar het was altijd een droom van hem geweest om een eigen band op te richten. De metalscene van de late jaren 70 zat wat vast en het was tijd voor iets nieuw. Het was in die periode dat een hoop nieuwe en jonge Britse bands een poging waagden om iets te betekenen op metalgebied. Deze beweging, die doorbraak had in 1979 en 1980 noemde men de New Wave Of British Heavy Metal, of kortweg NWOBHM. De NWOBHM onderscheidde zich door snellere, hardere en meer gemene songs. Iron Maiden (genoemd naar een middeleeuws foltertuig) werd aanzien als het beste voorbeeld hiervan. Opvallend is het aantal bezettingswisselingen die er geweest zijn, voordat Steve Harris de juiste mensen gevonden had voor Iron Maiden. Sommigen zaten soms slecht enkele dagen in de groep, of ze mochten niet van hun vriendin in de groep blijven. De eerste echte line-up van betekenis bestond uit Steve Harris (bas), Dave Murray (gitaar), Paul DiAnno (zang) en Doug Sampson (drum).
