In juli 1968 bleef Jimmy Page als enige over van The Yardbirds. Er moest contractueel nog een aantal optredens in september gespeeld worden in Scandinavië. Page wilde Terry Reid als zanger, maar die had net een nieuw platencontract en beval Robert Plant aan. Deze bracht op zijn beurt drummer John Bonham mee. John Paul Jones, die al eerder met Page gewerkt had, werd bassist van de groep. Het allereerste nummer dat de groep samen speelde was Train kept a Rollin', een nummer dat de Yardbirds ook gespeeld hadden. De groep deed van 7 tot 17 september 1968 een achttal optredens in Denemarken, Zweden en Noorwegen onder de naam The New Yardbirds. Het eerste optreden was op 7 september 1968 in de Gladsaxe Teen Club in de plaats Gladsaxe te Denemarken. Andere 'Yardbirds'-nummers die de groep speelde waren: Dazed and confused en White Summer. Het eerste was een bewerking van een nummer van Jake Holmes dat zou verschijnen op het eerste album van Led Zeppelin. Het tweede was een nummer geschreven door Jimmy Page, dat op Little Games staat, een album van The Yardbirds uit 1967.
In oktober 1968 neemt de groep zijn eerste plaat op. Vervolgens gaat de groep van 15 oktober tot 20 december 1968 onder de naam Led Zeppelin, genoemd naar Keith Moons manier om een slecht optreden te beschrijven (Goin' down like a lead zeppelin), op tournee door Engeland. Daarna begint een Amerikaanse tournee van 26 december 1968 tot 8 februari 1969. De setlist bestaat voornamelijk uit songs uit het eerste album. Daarnaast speelt de groep onder andere Killing Floor, een bluesnummer van Howlin' Wolf dat later in een bewerkte versie als The Lemon Song op Led Zeppelin II terecht zal komen en Pat's Delight, een drumsolo van John Bonham die als Moby Dick eveneens op datzelfde album terecht zal komen.
Op 12 januari 1969 komt het eerste album Led Zeppelin uit, een lp met zowel harde blues als akoestische nummers. In hetzelfde jaar komt Led Zeppelin II uit, een album waarvan de nummers op verschillende plaatsen tijdens de tournees opgenomen zijn. Op Led Zeppelin III zijn Engelse folk-invloeden te horen, een geluid dat op Led Zeppelin IV versterkt wordt. Het vierde album wordt, vanwege de in runentekens geschreven titel, ook wel The Runes Album genoemd. Op dit album staat de wereldhit (en all-time classic) Stairway to Heaven, die echter nooit als single is uitgebracht. Drummer Bonham overleed op 25 september1980. Eind 1980, enkele maanden na het overlijden van Bonham, hield Led Zeppelin op te bestaan. Postuum verscheen nog het album Coda, met daarop een aantal niet eerder verschenen nummers uit de periode 1969-1978.
In 1985 was er een speciaal optreden van de drie overgebleven bandleden (samen met Phil Collins en Tony Thomson van Chic op drums) op het liefdadigheidsconcert (Live Aid) in Amerika; ook bij het 25-jarig bestaan van hun platenmaatschappij in 1988 (Atlantic Records) traden ze nog een keer op, waarbij Jason Bonham, de zoon van John Bonham, drummer was.
Op 10 december 2007 was er een eenmalig optreden (ook weer met Jason Bonham op drums) in het O2-Arena stadion in Londen als eerbetoon aan hun overleden ontdekker, Ahmet Ertegün. Voor de 20.000 beschikbare kaarten zijn er wereldwijd ongeveer 20 miljoen aanvragen geweest.[1] De pers was zeer lovend over dit reünieconcert en er waren daarna geruchten over een wereldtournee. Begin 2009 werd duidelijk dat Led Zeppelin niet meer gaat toeren.
Led Zeppelin heeft wereldwijd meer dan 200 miljoen albums[2] verkocht, waarvan alleen al 111,5 miljoen in de Verenigde Staten. Deze hoge verkoopcijfers zijn redelijk opmerkelijk te noemen, omdat de band ten eerste maar tien tot elf jaar bestond en ten tweede geen echte 'hitmachine' was, maar meer een band die het van de albums moest hebben. Hieruit zou geconcludeerd kunnen worden dat Led Zeppelin tot de beste rockbands ooit behoort en dat de band tot op de dag van vandaag zijn aandeel in de muziek nog niet verloren heeft. Nog steeds wordt Led Zeppelin als voorbeeld of inspiratiebron gezien door talloze nieuwe muzikanten.
Black Sabbath is een Britse band (opgericht in Birmingham) die door velen beschouwd wordt als de eerste metalband. De band maakte in de loop der jaren verschillende veranderingen in de samenstelling door, waarin alleen gitarist Tony Iommi een constante bleef.
De groep heette oorspronkelijk Polka Tulk en daarna Earth en speelde vooral bluesrock. Omdat de groepsnaam Earth al door een andere band gebruikt werd, veranderden Iommi, Butler, Osbourne en Ward hun naam in Black Sabbath, naar een horrorfilm van Mario Bava die in de bioscoop tegenover de studio werd vertoond tijdens de opnamen voor hun titelloze debuutalbum. In 12 uur tijd leverden ze een plaat af met donkere teksten en muziek; hoofdzakelijk blues en hardrock.
Een omgekeerd kruis op de binnenkant van de LP-hoes maakte het plaatje compleet: dit album was helemaal anti-flowerpower, en werd razendsnel populair. Black Sabbath was de eerste groep die zo duidelijk het occulte in zijn teksten verwerkte, en lag hiermee aan de basis van de heavy metal.
De opvolger Paranoid volgde nog in hetzelfde jaar, en verkocht nog beter. Het titelnummer betekende in 1970 de doorbraak; Paranoid is tegenwoordig een van de meest gecoverde rockhits en staat steevast hoog in de "top 100 allertijden" lijsten.
De klassieke formatie van Black Sabbath hield het 8 albums vol tot 1979, toen Ozzy Osbourne na de opnames voor Never Say Die uit de band werd gezet wegens overvloedig drugsgebruik. Hij startte een succesvolle solocarrière en bleef live Black Sabbath-nummers spelen.
De band zat in een diepe crisis, maar zanger Ronnie James Dio, die net uit Rainbow was ontslagen, deed met Heaven and Hell (1980) en Mob Rules (1981) het tij weer helemaal keren. Na Heaven and Hell verliet Bill Ward de groep, en werd vervangen door Vinnie Appice. Nadat Dio ervan verdacht werd stiekem te sleutelen aan de mix van het livealbum Live Evil werd hij echter uit de groep gezet.
Met ex-Deep Purple-zanger Ian Gillan werd het album Born Again (1983) gemaakt. Bill Ward keerde terug als drummer maar ging niet mee op tournee; Bev Bevan van Electric Light Orchestra werd aangetrokken als invaldrummer. Na afloop van de tournee hielden zowel Ian Gillan als Geezer Butler het voor gezien. Black Sabbath zat op het dieptepunt van zijn populariteit.
Met Glenn Hughes als zanger nam Tony Iommi Seventh Star (1986) op. Het was bedoeld als soloproject, maar de platenmaatschappij wilde een Black Sabbath-album; als compromis werd het onder de naam "Black Sabbath featuring Tony Iommi" verkocht.
Met Tony Martin als zanger werd geleidelijk een stabiele band gevormd, met Geoff Nichols op keyboards, Cozy Powell op drums en Neil Murray op bas. The Eternal Idol (1987) ( met drummer Eric Singer en zanger Tony Martin ), Headless Cross (1989) en Tyr (1990) maakten Black Sabbath weer vrij succesvol.
In 1992 was de tijd rijp voor een reünie van de Dio-formatie, met het album Dehumanizer. Een uitgebreide tour volgde, maar vlak voor het einde hielden Dio en Vinnie Appice het weer voor gezien; Dio weigerde de tournee af te sluiten als voorprogramma van Ozzy Osbourne. Rob Halford viel in en tijdens de toegift van Osbournes concert kwam de klassieke bezetting van Black Sabbath weer bijeen.
Doordat Dio was vertrokken en Osbourne 'met pensioen' ging keerde Tony Martin terug; met hem werden de albums Cross Purposes (1994) en Forbidden (1995) opgenomen. Ook dit waren soloprojecten van Iommi die onder de naam Black Sabbath werden uitgebracht.
In 1997 kwamen Ozzy Osbourne, Tony Iommi, Geezer Butler en Bill Ward weer bijeen voor reünieconcerten. Behalve het album Reunion (1998) met muzikale hoogtepunten en één nieuw nummer werd geen studioalbum meer uitgebracht, maar de band bleef in deze samenstelling wel toeren, onder meer op het Ozzfest, waar de band optreedt met Rob Halford
Naar aanleiding van het verzamelalbum The Dio Years, dat drie nieuwe nummers bevat, volgde een tour onder de naam Heaven and Hell. Ook verscheen er in 2009 een nieuw album (The Devil You Know) waarvan in maart de single Bible Black werd vrijgegeven. Deze samenwerking kwam in 2010 tot een abrupt einde door de dood van Dio.
Op 16 augustus 2011 werd aangekondigd dat er een reünie zou komen in de originele bezetting. Dit gerucht werd snel ontkend door Tony Iommi, die zei dat er niet direct een reünie aan zat te komen, maar dat niets onmogelijk is.
Op 11 november 2011 kondigt Ozzy Osbourne aan dat er een wel degelijk een reünie komt met de originele bezetting.
In januari 2012 kwam de reünie in het gedrang omdat gitarist Tony Iommi te kampen kreeg met kanker. Ook liet drummer, Bill Ward, weten dat hij niet wenst mee te doen aan de reünie. De reünie ging door (met Tommy Clufetos als drummer), maar werd teruggebracht tot drie concerten; een try-out in Birmingham, het Download-festival en Lollapalooza als enige Amerikaanse datum. Begin 2013 werd bekend dat Brad Wilk, bekend als drummer van de band Rage Against The Machine, zou gaan spelen op het nieuwe album. Het album "13" is in juni 2013 verschenen. Op 17 juni 2013 werd bekend dat het album in Groot-Brittannië op nummer 1 binnenkwam. Daarmee vestigden ze een record met een interval van bijna 43 jaar tussen twee topnoteringen. Op 19 juni 2013 kwam Black Sabbath met dit album voor het eerst in hun carrière op nummer 1 in de VS Billboard
Iron Maiden (Maiden voor de kenners), werd opgericht op 1e kerstdag 1975 in Londen, Engeland, en kan aanzien worden als het geesteskind van Steve Harris (bas). Steve was een lid van de groep Smiler, maar het was altijd een droom van hem geweest om een eigen band op te richten. De metalscene van de late jaren 70 zat wat vast en het was tijd voor iets nieuw. Het was in die periode dat een hoop nieuwe en jonge Britse bands een poging waagden om iets te betekenen op metalgebied. Deze beweging, die doorbraak had in 1979 en 1980 noemde men de New Wave Of British Heavy Metal, of kortweg NWOBHM. De NWOBHM onderscheidde zich door snellere, hardere en meer gemene songs. Iron Maiden (genoemd naar een middeleeuws foltertuig) werd aanzien als het beste voorbeeld hiervan. Opvallend is het aantal bezettingswisselingen die er geweest zijn, voordat Steve Harris de juiste mensen gevonden had voor Iron Maiden. Sommigen zaten soms slecht enkele dagen in de groep, of ze mochten niet van hun vriendin in de groep blijven. De eerste echte line-up van betekenis bestond uit Steve Harris (bas), Dave Murray (gitaar), Paul DiAnno (zang) en Doug Sampson (drum).
Het live debuut van de groep was in de Cart & Horses pub in Stratford, oost-Londen in 1977. De volgende 2 jaar speelt de groep verschillende optredens en krijgt reeds een aanhang in oost-Londen. Toch krijgt de band nog geen aandacht van platenmaatschappijen en ze besluiten dan maar om een tape met daarop de nummers Iron Maiden, Prowler en Strange World te sturen naar Neal Kay, heavy metal DJ in the Kingsbury Bandwagon Soundhouse. Het nummer Prowler komt meteen bovenaan de requests van de luisteraars van het programma van Neal en dit zet de band aan om The Soundhouse Tapes op te nemen, de eerste demo van de groep en nu een zeer zeldzaam collectors item. In november 1979 voegt Tony Parsons zich als tweede gitarist bij de groep maar al snel wordt deze vervangen door Dennis Stratton, met het oog op het eerste voltallige album van de groep. De plaats achter de drumkit wordt ook gewijzigd. Clive Burr komt in de plaats van Doug Sampson. Het debuut komt er in 1980, en al is het niet zo goed geproduceerd, het levert toch het nodige succes en de groep mag met Running Free zelfs aantreden in het bekende programma Top Of The Pops op de BBC. De groep weigert hier resoluut om the playbacken en het is dan ook de eerste band sinds The Who in 1973 die er live spelen. De groep heeft ondertussen een platencontract vastgekregen met EMI, waar manager Rod Smallwood natuurlijk een belangrijke rol in speelde. Het was niet makkelijk, want in een periode dat punk zeer populair was, weigerde de groep om deze muziek te gaan spelen en om zich te schikken naar de wensen van de platenmaatschappijen.
Het tweede album van de groep Killers verschijnt in 1981 en is een stuk beter qua geluid dan de eerste LP. Dennis Stratton is vervangen door Adrian Smith (gitaar), een schoolvriend van Dave Murray die met zijn eigen bandje Urchin al bewezen had een plaatselijk talent te zijn (zowel als gitarist als zanger). The Number of the beast, het volgende album uitgekomen in 1982, heeft zeker een zeer belangrijke rol gespeeld in de carrière van de groep. Niet enkel muzikaal gezien was het een ijzersterk album met songs zolals Hallowed be thy name, Run to the hills of het titelnummer, maar de komst van Bruce Dickinson (om Paul Dianno te vervangen als zanger) heeft zeker ook zijn rol gespeeld. Bruce werd opgemerkt bij Samson, een andere groep afkomstig uit de NWOBHM, waar hij trouwens Bruce Bruce heette. Paul DiAnno had het niet gemakkelijk tijdens de lange tournees en verliet de band omdat hij te rock n roll was. Met Bruce Dickinson, die een uitstekend frontman bleek te zijn, nam het succes alleen maar toe en de groep ontpopte zich stilaan tot één van de succesvolste bands binnen het genre.
De jaren 80 werden de hoogdagen van de groep en albums zoals Piece of Mind (83) (waarop drummer Clive Burr vervangen werd door Nicko McBrain) en Powerslave (84) brachten de groep wereldwijd aan de top. De hits stapelden zich op en tijdens de World Slavery Tour (ter promotie van het album powerslave) werd in Long Beach Arena, Californië, USA het legendarische album Live after death opgenomen (1985). Dit album wordt nu nog steeds door de kenners aanzien als één van de beste liveplaten ooit.
Op de volgende platen (Somewhere in time en Seventh son of a seventh son) begint de groep wat te experimenteren met keyboards e.d. en de kritiek is niet weg te denken. Onterecht, want het zijn stuk voor stuk sterke songs die op de platen staan, en het succes wordt er zeker niet minder om. De stageshows met Eddie (de mascotte van de groep die op de cover van elk album en elke single staat en zich tijdens de concerten ook steeds laat zien) worden steeds gigantischer en de groep is ook topact tijdens het Monsters of rock festival in Donington, UK in 1988.
In 1990 brengt Bruce Dickinson zijn eerst solo-plaat getiteld Tattooed millionaire uit. Janick Gers speelt de gitaarpartijen in voor deze plaat en gaat ook met Bruces solo-band mee op tour. Janick is dus de logische opvolger van Adrian Smith die het na de Seventh tour of a seventh tour voor bekeken hield met Maiden. Het eerste wapenfeit van de groep met Janick Gers op gitaar wordt No prayer for the dying. De groep kiest bij dit album voor een simpelere aanpak en de muziek staat terug meer centraal, wat zeker opvalt tijdens de concerten. Voor vele fans het minst goede album van de groep, maar met songs als Bring your daughter to the slaughter , Tailgunner of Public enema number one kent het album toch enkele uitschieters.
In 1992 keert de groep sterk terug met Fear of the dark. Het titelnummer is ondertussen een klassieker die op geen enkel optreden van de groep mag ontbreken en een nummer als Afraid to shoot strangers werd door Steve Harris zelf aanzien als zijn beste nummer ooit. Het succes van Iron Maiden is terug groot en voor de tweede keer in hun carrière is de band afsluiter op het monsters of rock-festival in Donington UK. Toch komt niet veel later spijtig nieuws uit het Maidenkamp. Bruce Dickinson heeft besloten om de groep te verlaten en zich volledig op zijn solo-carrière te storten. De fans zijn triestig en de groep doet nog een laatste afscheidstournee in 1993 waar de live-albums A real live one en A real dead one worden opgenomen.
Het wordt een tijd stil rond Iron Maiden, maar in 1995 komt de band terug met een nieuwe zanger Blaze Bayley (afkomstig uit de groep Wolfsbane). Met Blaze maakt Maiden 2 albums (The X Factor en Virtual XI) maar de groep kent toch niet meer het succes als in de periode met Bruce Dickinson. Bruce zelf heeft ondertussen een mooie solo-carrière opgebouwd en enkele sterke albums uitgebracht zoals Accidenth Of Birht of The Chemical Wedding (waarop Adrian Smith gitaar speelde).
Wat veel fans hopen gebeurt later ook in 1999. Bruce Dickinson voegt zich terug bij Iron Maiden en brengt tot verbazing van velen ook Adrian Smith terug mee. De bezetting bestaat nu uit Bruce Dickinson (zang), Steve Harris (bas), Dave Murray (gitaar), Janick Gers (gitaar), Adrian Smith (gitaar) en Nicko McBrain (drum). De groep doet een come back-tournee en al snel blijkt dat de energie en magie van de eighties terug is. Dit wordt later ook bevestigd met sterke albums als Brave New World (2000) en Dance Of Death (2003). De tournees zijn terug enorm spectaculair en de prestaties op het podium zijn enorm hoog. Dit leid tot het grootste concert van de groep ooit op het Rock in Rio festival in januari 2001, waar ze voor niet minder dan 250 000 mensen spelen.
Het album "Dance Of Death" dat in 2003 uitgebracht werd is de opvolger van "Brave New World" en volgt de positieve trend die ingezet is. Deze cd bevat het nu reeds klassieke liedje "Paschendale", een lied over de veldslag om Passendale tijdens de eerste wereldoorlog. De tour die daarop volgt krijgt de naam "Death On The Road" mee en in 2005 verscijnt het nieuwe live-album "Death On The Road", opgenomen tijdens deze tournee in de Westfalenhalle Arena, in Dortmund, Duitsland in december 2003.
Na de "Dance On The Road" tour wordt in 2005 het startschot gegeven voor de nieuwe tour ter promotie van de dvd "The Early Days". De toepasselijke naam van deze tour is dan ook "The Early Days Tour", tijdens deze tour worden enkel nummers gespeeld van de eerste vier albums.
Eind augustus 2006 komt het 14e album van Iron Maiden uit met de titel "A Matteer Of Live And Death". Het album bestaat uit nummers met een gemiddelde lengte van ruim 7 minuten en is tekstueel duisterder dan zijn voorgangers. Ook de invloeden van uit de jaren 70 progrock vallen meer op dan voorheen, doch wordt het album door vele fans en media heel enthousiast onthaald, en door de media hun beste album sinds "Piece Of Mind" genoemd.
Tijdens de tour gaat Iron Maiden weer een uitdaging aan, om zoals meestal maar enkele nummers uit het nieuwe album te spelen wordt het volledige album gespeeld. Dit om tegemoet te komen aan de vele nieuwe fans volgens Bruce Dickinson. Blijkbaar slaagt deze formule aan want de tour "A Matter Of Live And Death Tour" verkoopt meer kaartjes dan ooit tevoren.
In maart 2007 start Iron Maiden met een nieuwe tour door Griekenland, Servië en India. Deze werden een groot succes. De tour werd in verband met het 25-jarig jubileum van "The Number Of The Beast", "A Matter Of The Beast Summertour '07" genoemd. Met deze tour doen ze nog verschillende festifals in Europa aan overal met heel veel succes. Iron Maiden speelt op deze tour 15 nummers, waarvan normaal gezien 5 nummers uit het album van 1982, 5 nummers uit het nieuwe album en enkele andere klassiekers. Toch wordt het vijfde nummer uit het album van 1982 niet gespeeld, dit bleek achteraf een marketing stunt te zijn van Rod Smallwood.
In het begin van 2008 bracht Iron Maiden Live After Death uit op dvd, het legendarische optreden van de World Slavery Tour uit 1985 in de Long Beach Arena wordt op de dvd vergezeld door het tweede deel van de 'History of Iron Maiden' en extra beelden van andere optredens uit die periode. Deze dvd werd uitgebracht om de eropvolgende Somewhere Back in Time world tour te vergezellen, de grootste toer die Iron Maiden ooit heeft ondernomen. Op het eerste deel van de tour, dat onder meer India, Australië en Japan aandeed, maakte de band gebruik van hun eigen omgebouwde vliegtuig, Ed Force One genaamd. Op deze historische tournee speelt Maiden vooral muziek van de albums Powerslave, Somewhere in Time en Seventh Son of a Seventh Son, maar ook klassiekers zoals Hallowed be thy Name en Fear of the Dark passeren de revue. Tijdens deze tournee kondigde zanger Bruce Dickinson aan dat Iron Maiden er binnenkort weer zal staan met een nieuw album. Iron Maiden speelde op zondag 29 juni 2008 voor de zesde maal in 13 jaar op het Graspop festival en sloot het festival af met een ruim twee uur durend concert voor meer dan 50.000 fans. Op 16 augustus 2008 heeft de groep in Assen op het podium gestaan. Het bijzondere aan dit concert was de volledige maansverduistering in combinatie met een zeer heldere avondhemel. Het nummer 'Fear of the Dark' kreeg een aangepaste intro: "Lunar eclipse in the park? Or just a Fear of the Dark!".
Op 4 maart 2010 kondigde de band hun 15e studioalbum aan, dat de titel The Final Frontier zou dragen. Het nieuwe album is inmiddels op 16 augustus verschenen. In afwachting ervan en als vooruitzicht op de tournee, is het nummer "El Dorado" gratis te downloaden op de officiële website van Iron Maiden. Enkele dagen daarna is de eerste videoclip, The Final Frontier, van het nieuwe album op de officiële website uitgebracht. In deze clip een zinderende achtervolging in de ruimte met in de hoofdrol de mascotte van Iron Maiden (Eddie). De muziek in de video is een verkorte versie van het titelnummer "The Final Frontier".
De groep was in 2010 in de Benelux enkel te zien in België op het pukkelpopfestival te Kiewit (Hasselt).
Op 8 juni 2011 was Iron Maiden te zien in het Gelredome in Arnhem, waar zij een optreden verzorgden dat deel uitmaakte van de "The Final Frontier Tour." Op 3 juli 2011 speelde Iron Maiden op Rock Werchter.
Op 15 februari 2012 kondigde Iron Maiden aan dat ze opnieuw op wereldtournee gaan. De tournee, Maiden England geheten (naar de gelijknamige concertvideo uit 1988), begon op 21 juni in Charlotte, North Carolina.
Binnen enkele weken staan ze op Graspop. We kijken er al vast naar uit.
Spirit of Radio Tom Sawyer Closer to the heart Fly be night en The Temples of syrinx. Allemaal nummers van een van de betere hard rock groepen uit de geschiedenis. Dit is the story of Rush.
Rush is een Canadese progressieve rockband, bestaande uit Geddy Lee (zang, bas en toetsen), Alex Lifeson (gitaar) en Neil Peart (drums).
Rush werd opgericht in 1968 door Alex Lifeson (gitaar), John Rutsey (14 mei 1953 11 mei 2008) (drums) en bassist Jeff Jones. Na verloop van tijd wordt Jeff Jones vervangen door bassist/zanger Geddy Lee (eigenlijk Gary Weinrib). Thuisbasis is Toronto, Canada. Ze coveren dan alleen werk van bijvoorbeeld Cream, Jimi Hendrix en The Who. Totdat hun eerste album verschijnt treedt er eerst nog een toetsenist toe, die weer verdwijnt; Geddy stapt uit en dan weer in de band en Rush is voor een tijdje zelfs opgeheven. In 1971 wordt het de groep toch menens. Toen in 1974 het titelloze debuutalbum verscheen bestond de band uit zanger/bassist Lee, gitarist Lifeson en drummer John Rutsey. Op dit eerste album liet Rush een sterke invloed van Led Zeppelin horen. Nadat Rutsey nog hetzelfde jaar de groep verlaat wordt Neil Peart aangenomen als vervanger. Hij wordt de belangrijkste tekstschrijver en zorgt voor meer diepgaande teksten dan daarvoor. Bij Caress of Steel gaat Rush al langzaam meer richting progressieve rock, met kant 2 (toen nog op lp met 2 kanten) als goed voorbeeld daarvan, gezien de opbouw. Met 2112″ maakt Rush definitief de stap richting progressieve (hard)rock met wederom een nummer op het album dat een hele lp-kant beslaat. Na hun live-album (het afwisselen van 4 studio-albums met een live-album wordt daarna gemeengoed voor Rush) doen er bij A Farewell to Kings voor het eerst toetsen hun intrede, gespeeld door Geddy Lee. De muziek wordt ook complexer dan op voorgaande albums. De toetsen worden tot en met Exit Stage Left vooral ter opvulling gebruikt. Bij Signals tot en met Hold your fire worden de toetsen veel dominanter en is er van de hardrock die Rush in het prille begin maakte niet veel meer over. Met het album Roll The Bones betreedt Rush de jaren negentig. Op dit album staan bekende nummers als Dreamline, Bravado en de titelsong Roll The Bones. In 1993 volgt Counterparts en wordt over het algemeen goed ontvangen. Na het uitbrengen van het album Vapor Trails in 2002, toert Rush door Brazilië, en geeft de band een spectaculair optreden in Rio de Janeiro. Ter ere van hun dertigjarig bestaan toert Rush over de hele wereld. De band speelt dan vooral bekende nummers als Xanadu, 2112, The Spirit Of Radio, Tom Sawyer en Subdivisions. Op 1 oktober 2004 sloten Lifeson, Lee en Peart de tournee af met een ruim drie uur durend concert in Ahoy Rotterdam.
Op 22 november 2005 verscheen van deze tour de dvd: Rush R30. Hierop staat het concert dat in Frankfurt werd opgenomen. In 2006 verscheen Replay X3″. Voor het eerst verschijnen de (niet meer te verkrijgen) live-videos Exit Stage Left, Grace Under Pressure en A Show of Hands op dvd.
Rush startte in juni 2007 wederom met een wereldtournee. De band besloot vanwege de vele fans in Nederland en West-Europa ditmaal twee optredens te verzorgen in het kader van de Snakes & Arrows Tour. Op 16 en 17 oktober 2007 was Rush terug in Nederland voor opnieuw een aantal concerten. Tijdens deze concerten in Ahoy Rotterdam werden opnamen gemaakt voor de nieuwe live-dvd van Rush, Snakes & Arrows Live. De shows duurden 3 uur.
In 2008 werkten de band en andere bekende artiesten uit de VS, het Verenigd Koninkrijk, Canada en Zuid-Afrika samen aan het album Songs for Tibet, een steunbetuiging aan Tibet en dalai lama Tenzin Gyatso. Songs for Tibet verscheen tijdens de Olympische Zomerspelen 2008 in de Volksrepubliek China die werden geopend op 8 augustus: het album werd op 5 augustus uitgebracht via iTunes en vanaf 12 augustus via muziekwinkels overal ter wereld. Sinds de Invasie van Tibet in 1950-1951 bezet China het land met volgens critici een wijdverbreide politieke, religieuze en culturele onderdrukking tot gevolg.
In de zomer van 2010 ging de documentaire Beyond The Lighted Stage in première. Het betrof hier een overzicht van het veertigjarige bestaan van de band aan de hand van niet eerder getoond archief materiaal en interviews met de bandleden. In Noord-Amerika startte in die zomer de Time Machine Tour waar onder andere het complete album Moving Pictures uit 1981 ten gehore werd gebracht. In juni 2010 kreeg Rush een ster op de beroemde Hollywood Walk of Fame. Diezelfde maand verscheen een nieuwe single met de naam Caravan. De twee nummers daarop, Caravan en BU2B, verschijnen op het volgende studioalbum Clockwork Angels dat gepland staat voor release in 2012. Op 27 mei 2011 werd in het kader van de Time Machine Tour ook Nederland (Ahoy, Rotterdam) aangedaan.
Beste Rockers, Er zijn verschillende groepen die de metal muziek gemaakt hebben tot wat ze vandaag zijn. Een van die groepen is ongetwijfeld AC/DC. Wie is er niet gebeten door hun muziek. Iedereen die van dit genre houd. Mijn eerste story of gaat over deze heren uit Australie. Dit is de story of AC/DC !!! De groep werd in 1973 opgericht door Malcolm Young. Deze gitarist, afkomstig uit een Schotsemuzikale emigrantenfamilie, wilde een nieuwe rockbandbeginnen na in enkele bandjes gespeeld te hebben. Hij vond na een advertentie enkele muzikanten: Larry van Kriedt op bas, Colin Burgess op drums en zanger Dave Evans. Zijn jongere broerAngus vroeghij om gitaar te spelen. De naam "AC/DC", wat staat voor gelijkstroom/wisselstroom enis bedacht door de zus van Angus en Malcolm, Margaret, die het gelezen had op een elektrisch toestel. Het eerste concert werd gegeven op 31 december 1973 Sydney. De groep speelde veel covers maar ook eigen songs, waaronder Can I Sit Next to You Girl en Rockin' in the Parlour. Deze songs werden in februari 1974 in de studio op plaat gezet. Op het moment van die opname waren er al enkele band wijzigingen door gevoerd. De band wisselde eigenlijk in die periode zo vaak van bezetting dat Malcolm noodgedwongen soms bas speelde. Ook zangerEvans werd ontslagen. Een van de producers George Young (de broer van...) Kende iemand die goed kon zingen. Het was de chauffeur van de groep The Easybeats. Zijn naam was Bon Scott. Na een auditie werd hij aangenomen. Hoewel hij bijna tien jaar ouder was dan de rest van de band pasten zijn uitstraling en zang goed bij de groep. Het eerste album werd in het najaar van 1974 opgenomen maar op dat moment bestond de band nog maar uit Bon, Angus en Malcolm. Daarom werd sessiedrummer Tony Kerrante ingehuurd en verzorgde George Young het baswerk op het debuutalbum High Voltage.Begin 1975 had de band pas een vaste bezetting. Met Phil Ruddop drums en Mark Evansop bas werden de zalen in Australië platgespeeld en dankzij Angus' maniakale podiumact (gestoken in kostschooluniform, headbangend, over de grond rollend en zelfs op de nek van Bon het publiek doorkruisend) kregen ze een enorme aanhang en geduchte reputatie. Omdat Australië inmiddels aan hun voeten lag toerde de band in 1976 onder andere door Groot-Brittannië en het vasteland van Europa. In 1977 werd het album Let There Be Rockopgenomen, dat net als High Voltage eerst in Australië werd uitgebracht. Deze plaat is duidelijk harder en rauwer dan hun eerste albums; voor het eerst werd namelijk getracht het live-geluid van de groep op vinyl vast te leggen. Het gerucht gaat dat tijdens het opnemen van het titelnummer Angus' versterker in brand vloog en hij gewoon verderspeelde. In datzelfde jaar werd behalve in Europa ook in de VS getoerd.In de zomer van 1977 werd Evans na een meningsverschil met Angus ontslagen en vervangen door de Brit Cliff Williams. De eerste grote hits kwamen er in 1978 met Whole Lotta Rosie en Rock And Roll Damnation. Vooral het eerstenummer is in de loop van de tijd uitgegroeid tot een klassieker en nog altijd staat het elk jaar hoog in de top 100 aller tijden.Na het constante toeren en albums maken werd er besloten een live-album te maken. Dit album,If You Want Blood You've Got It geheten, biedt ook een overzicht van vroege klassiekers alsLet There Be Rock en High Voltage. In 1979 kwam het album Highway To Hell uit en dit zorgde voor de definitieve doorbraak in de hele wereld.Het ging zeer goed met AC DC maar op 19 februari 1980 sloeg het noodlot toe. Na een flinke partij alcohol genuttigd te hebben valt Bon Scott in een geparkeerde auto in slaap en stikt in zijn eigen braaksel. Heel de rockwereld is in rouw en de band is diep geschokt door het verlies van hun zanger. Bon Scott werd slechts 33 jaar. Malcolm en Angus willen de band stop zetten maar de naastefamilie van Scott kunnen hen overhalen om dit niet te doen. In april van 1980 kwam BrianJohnson bij de groep na eenauditie. Hij was de zanger van de groep Geordie die eind jaren 70 stopte. In Juli 1980 verscheen Back In Black met de nieuwe zanger.De titel verwees postuum naar Scott. Het album zou het bestverkochte album van de band worden: alleen al in de Verenigde Staten werden er tot op heden 21 miljoen stuks van verkocht, en wereldwijd meer dan 42 miljoen stuks, wat dit tot het op twee na bestverkochte album aller tijden maakt. Op dat album staat het nummer Hells Bells met het geluid van de klokken Hetdaaropvolgende album For Those AboutTo Rock We Salute You staat dan weer bekend van het geluid van kanonnen. In de jaren 80 en 90wisselde de band weerdiverse keren van bezetting. Oadoordat Phil Rudd een vechtpartij had met Malcolm Young. Toch bleef AC/DC onverminderd populair al viel het succes van de volgende albums een beetje tegen.Begin 1988 stapte bandleider Malcolm Young een tijd uit de groep om van een alcoholverslaving af te raken. Zijn neef Stevie Young werd tijdelijk zijn vervanger. Na 2 jaar was Malcolm terug en hoe!! Dat Jaar verscheen The Razors Edge met daarop het enorme succesvolle nummer Thunderstruck.Dit zorgde na bijna 11 jaar weer voor succes in de hitlijsten. Het succes van deze plaat bracht de platenmaatschappij ertoe in 1992 een dubbel live cd uit te brengen. In de jaren 90 verschenen er slechts 2 albums van de groep: Ballbreaker en Volts. In 2000 was er Stiff Upper Lip. De Laatste Studio album tot nu toe verscheen in 2OO8. Toe kwam Black Ice uit met daarop het nummer: Rock and Roll Train. Op dit ogenblik bestaat de groep uit: Malcolm Young - Angus Young - Brian Johnson - Cliff Williams en Phill Rudd. (terug in 1994) De heren wonen tegenwoordig een flink eind uit elkaar. Johnson woont in de VS, Angus in Australië en Nederland, Malcolm in het Verenigd Koninkrijk en Australië, Rudd in Nieuw-Zeeland en Williams in de VS. Tot slot vermeld ik nog even dat er een film in de maak is over het leven van Bon Scott.
Iron Maiden (Maiden voor de kenners), werd opgericht op 1e kerstdag 1975 in Londen, Engeland, en kan aanzien worden als het geesteskind van Steve Harris (bas). Steve was een lid van de groep Smiler, maar het was altijd een droom van hem geweest om een eigen band op te richten. De metalscene van de late jaren 70 zat wat vast en het was tijd voor iets nieuw. Het was in die periode dat een hoop nieuwe en jonge Britse bands een poging waagden om iets te betekenen op metalgebied. Deze beweging, die doorbraak had in 1979 en 1980 noemde men de New Wave Of British Heavy Metal, of kortweg NWOBHM. De NWOBHM onderscheidde zich door snellere, hardere en meer gemene songs. Iron Maiden (genoemd naar een middeleeuws foltertuig) werd aanzien als het beste voorbeeld hiervan. Opvallend is het aantal bezettingswisselingen die er geweest zijn, voordat Steve Harris de juiste mensen gevonden had voor Iron Maiden. Sommigen zaten soms slecht enkele dagen in de groep, of ze mochten niet van hun vriendin in de groep blijven. De eerste echte line-up van betekenis bestond uit Steve Harris (bas), Dave Murray (gitaar), Paul DiAnno (zang) en Doug Sampson (drum).
