Maandagochtend op tijd opgestaan om te bellen naar het labo. Mijn resultaten bleken in orde te zijn en een uurtje later fietste ik richting stad om deze op te halen. Nadien ging ik naar Anne om alle papieren voor de stage in orde te brengen en kreeg ik een rondleiding. Ik ging ook langs op de dienst waar ik mijn mentor leerde kennen en waar ik dinsdag (eindelijk) kon beginnen! Oulu University Hospital is een ziekenhuis met verschillende gespecialiseerde afdelingen. Het is het enige universitaire ziekenhuis voor Noord-Finland. Er zijn verschillende kleine ziekenhuizen, maar vanaf het moment dat de zorg te gespecialiseerd wordt, worden mensen doorverwezen naar Oulu. Zo heeft het ziekenhuis ook een apart kinderziekenhuis met aparte radiologie en chirurgie. Je vind er ook een ziekenhuishotel, waar ouders kunnen blijven slapen. Er komen hier ook mensen die volledig noordelijk wonen en dus meer dan 5u (enkel) naar Oulu moeten rijden! 's Avonds gingen we koken met de Belgische jongens Maarten en Toon, een gezellige en rustige avond en een eerste poging om op tijd in mijn bed te geraken.
Dinsdag was het dan eindelijk zover! De eerste stagedag begon met een eerste laag verse sneeuw. Tijdens de patiëntenoverdracht zat ik er maar een beetje stom bij, alles gebeurde in het Fins en ik verstond er echt niets van. Maar nadien kreeg ik de uitleg van mijn mentor. Een gedreven en ervaren vrouw die overenthousiast was en echt letterlijk overenthousiast :p Ze gaf me een rondleiding op de dienst en tegen de middag wist ik alles liggen, staan en kende ik iedereen. Ik werd er die dag echt goed ontvangen en iedereen deed echt zijn best Engels te spreken of zich door gebaren uit te drukken. In de namiddag mocht ik enkele keren een aspiratie doen bij een kleutertje met een tracheostomie. Het was moeilijk te begrijpen dat zo'n klein meisje op die leeftijd al een tracheo heeft. De eerste dag was snel voorbij en ik wist nu al dat dit een leerrijke en superleuke stage zou worden en ik het terugkeren naar mijn appartement dacht ik terug aan wat ik allemaal gezien had. Het laat toch een indruk op je achter!
Woensdag was de verjaardag van mijn kamergenootje Manuela, maar eerst stage ;) Ik zorgde die dag voor een jongentje van 3 dagen met ademhalingsproblemen. Ik deed de volledige ochtendverzorging en leerde hem van de fles te drinken. Verder keek ik naar een voorlichting die een verpleegkundige gaf aan de ouders ivm het wassen van hun baby. Deze was volledig in Fins, dus voor mij was het vooral kijken en observeren. Verder mocht ik bij een ander kindje een echografie bijwonen van het hart. Dit kind was geboren zonder middenrif en had maar 1 long. Mijn mentor is gespecialiseerd in zuigelingen en vertelde me zeer veel over de houdingen van een baby, hou je een baby best oppakt, flesvoeding geeft, ... Ze wist heel veel van haar domein en gelukkig voor mij ging ze alle kennis aan mij overdragen. Na de stage fietste ik naar de stad om een cadeau te kopen voor Manuela's verjaardag. We vonden er een sjaal, handschoenen en een klok met kaders rond. We kochten nog snel een taartje en fietsten terug om haar te helpen bij het maken van de pizza. Eens deze klaar was, aten we de taart op en kon het feestje beginnen. Tegen half 10 gaven we de pakjes en tegen 23u maakte iedereen zich klaar om uit te gaan naar Tivoli. Enkele mensen die de dag nadien moesten werken (waaronder ik dus :p) bleven achter en tegen 12u was alles stil en konden we eindelijk slapen...
Donderdag: vandaag zorgde ik voor een klein meisje met een mentale beperking. Ze had als baby hersenvliesontsteking doorgemaakt en had nu een mentale achterstand, epilepsie en spasmen. Mijn taak vandaag bestond er voornamelijk in om de perioden van spasmen op te meten en te observeren. Het meisje had het heel moeilijk en de ouders ook, daarom hebben we extra aandacht besteed aan het uitzoeken van een mooi kleedje en het maken van een vlechtje :p De ouders hebben dit enorm geapprecieerd en hebben mij dan uitvoerig bedankt in het Engels :D Terug op het appartement hoorde ik dat er weer een feestje was. Wat zou Otokylä zijn zonder verjaardagsfeestjes :p Het beloofde een zot feestje te worden.
Vrijdag zorgde ik voor het ziekste kindje op de afdeling. Het meisje zonder middenrif. Ze lag ondertussen al anderhalve maand aan de beademing en vocht voor haar leven. Het is een hele verantwoordelijkheid om voor dit meisje te zorgen, je moet aandacht besteden aan elk detail, nauwkeuriger dan ooit zijn en vooral voorzichtig. Op dit moment gaat het beter met haar, maar 1 infectie kan alles veranderen. Na deze late shift kroop ik snel in bed, maar geraakte niet in slaap. Het werd een korte nacht :s
Zaterdag weekend. Vandaag werkte ik een halve dag om mijn verloren maandag in te halen. Door de weekendshift is er 1 verpleegkundige per kamer ipv 1 verpleegkundige per patiënt. Wij hadden er 2 en daarom kreeg ik de verantwoordelijkheid over een baby. Ik moest me vandaag bewijzen als verpleegkundige. Ik deed de volledige ochtendverzorging, praatte me de ouders en met de arts. Ze vroeg naar mijn observaties bij het kindje en nadien besprak ze met mij waarom ze de medicatie van het kindje verminderde. Tegen de middag rapporteerde ik alles aan de verpleegkundige tijdens het invullen van het dossier. Deze avond gingen we met een groepje naar een ijshockeygame: Oulut Kärpät tegen Pelicans. Het eerste deel zaten we bovenaan en probeerden we vooral de regels te leren kennen :p Het was niet altijd even duidelijk, maar na een tijdje lukte het ons toch wel. Het tweede en derde deel gingen we beneden staan, naast de piste, dicht bij de actie. En actie was er wel: er werd gevochten, met sticks naar elkaar gesmeten en hoe meer je iemand van de andere ploeg tegen de kant kon rammen, hoe beter :D Tegen het einde van de wedstrijd waren we allemaal in de ban van ijshockey en Kärpät.
Zondag was een kalme dag waarin ik veel gepland had, maar uiteindelijk niet veel gedaan heb :p In de namiddag heb ik met Toon en Maarten pannenkoeken gebakken en 's avonds hebben we samen gekookt. Nadien zijn we nog een tijdje blijven nababbelen met een warme tas chocomelk of thee.
Oulu, Finland
Moi,
