Het was al even geleden dat we nog waren gaan wandelen. Door de problemen met ons baasje had ons vrouwtje niet veel tijd hiervoor. Maar zondagmorgen was ons ochtendritueel anders dan anders. We kregen niet zoals gewoonlijk eerst ons potje eten, maar ons vrouwtje maakte een rugzak klaar en stak daar ons eten in. Hé waarom krijgen wij dat nu niet? Ze deed haar botinnen en haar jas aan. We gingen al in ons nestje zitten want wanneer ons vrouwtje vertrekt moeten we daar altijd in. Maar nu zei ze dat we er niet in moesten. Ze nam onze leibanden en deed onze gareeltjes aan. Joepi we gaan wandelen. We komen buiten, dolle pret voor ons. Maar nu worden we in de auto gezet. Voor Mica nog altijd dolle pret, voor Divko iets minder want hij wordt altijd een beetje ziek in de auto. Na een half uurtje rijden mogen we terug uitstappen. We zijn in Belsele en gaan hier wandelen. Maar na een paar straten gaan we een gebouw binnen. Hé zo'n korte wandeling maar? Dan zien we onze vriendjes van "in een meuteke lopen". Joepi we gaan niet alleen wandelen maar met z'n allen. Dat wordt straks weer loslopen in de bossen. We zijn met 24 cavaliertjes. Maar de bossen blijven nogal lang weg. Het meeste moeten we deze keer langs de straat lopen. Plots neemt Lieve van Qwebble, Quick en Qnotje Mica zijn leiband vast en wordt heel streng tegen hem. Mica is dit niet gewoon en is volledig overdondert. Maar de bedoeling van Lieve werkt want nu trekt Mica niet meer zo hard als daarvoor. Dus ons vrouwtje heel blij. Eindelijk komen we in een bosje. Divko mag onmiddelijk loslopen samen met nog andere cavjes, maar Mica niet. Ons vrouwtje vertrouwt hem niet echt. Maar op aandringen van Lieve laat ze hem dan toch los. Wat is dat toch een goeie hé die Lieve. En wat gebeurt er??? Wij gaan er vandoor. Sneller en sneller. Tot we ons vrouwtje horen roepen dat we terug moeten komen. We draaien ons om en zien haar niet meer. Vlug lopen we terug vanwaar we kwamen en daar is ze samen met de anderen. Ze is heel blij dat we terug zijn. Na de rustpost waar we eindelijk ons eten krijgen mogen we opnieuw loslopen. Er ligt veel slijk en wij zijn niet meer om aan te zien. Divko ziet een vijver en denkt hier kan ik me terug proper maken en springt erin. Het is dieper dan hij denkt en moet terug naar de kant zwemmen. Zijn eerste zwembeurt. Ik Mica sta aan de kant te supporteren en net wanneer ik ook in het water wil springen roept ons vrouwtje dat ik niet mag. Ik zal maar luisteren zeker anders moet ik misschien weer aan de leiband. We hebben nog een eind gewandeld. Divko lekker nat. Toen we terug aankwamen in dat gebouw waar we vertrokken waren hadden we allemaal kou. Zeker Divko na zijn korte zwembeurt. Ons vrouwtje heeft nog een beetje nagepraat en ons geknuffeld. En dan terug naar huis. We hebben heel de weg geslapen in de auto en thuisgekomen hebben we ons potje eten gekregen en zijn we in dromenland terecht gekomen. We waren zo moe van al dat lopen heen en weer. Maar het was een zalige zondag met al onze vriendjes.
Kerstmis komt eraan, een paar weken terug hebben we de voorbereidingen gemaakt voor ons kerstfeestje. Ook al zijn we dan maar met 7, mijn moeder, broer, dochter, zoon, man, stiefzoon en ikzelf. Natuurlijk zullen ook Divko, Mica en Prutske, de maltezer van mijn moeder erbij zijn. Heel de menu hebben we besproken, de cadeau's... Het zou een fijne kerst worden. Tot een goeie week geleden mijn man plots besluit om ons te verlaten. Daar gaat onze fijne kerst. Toch gaan we er het beste van maken. Ook al blijven we dan maar met 5 over. Gelukkig hebben we onze 3 hondjes nog die waarschijnlijk de boel wel wat zullen opvrolijken met hun puberstreken. Ook al wordt onze kerst dan niet zoals we hem eerst gepland hadden, ik wens al de anderen een vrolijk kerstfeest en een gelukkig 2009.
In augustus zijn we naar Honvelez in Bovigny geweest. Het was er zalig. Elke dag hebben we wandelingen gemaakt samen met onze puppy's en die hebben genoten. Ze renden van hier naar ginder. Je zag dat ze er lol in hadden. Zeker wanneer we bij koeien kwamen. Daar waren ze weg van en ook de koeien waren graag bij hen.
We logeerden in een huisje met een tuin. Divko en Mica liepen graag rond in de tuin om te ravotten tussen de planten en boompjes. Op een middag liet mijn man hen alleen in de tuin. Toen hij een half uurtje later terug ging kijken was Divko nergens meer te vinden. Met 4 hebben we gezocht maar vonden hem niet. We hoorden op de baan een auto toeteren en dachten direkt het ergste. Mijn man spurtte naar de baan maar zag niets. Wij maar roepen maar hoorden of zagen niets van Divko. Mijn dochter zei dat ze dacht Divko te horen onder een struik. Maar heel zachtjes. Mijn man ging onder de struik kijken en daar zat hij. Helemaal weggedoken en bibberend. Hij zat vast tussen de takken en kon zichzelf niet meer loskrijgen. Het beestje was doodsbang. Mijn man is onder de struik gekropen en heeft hem bevrijdt. Divko heeft een lange tijd bij ons liggen knuffelen omdat hij zo blij was dat hij terug gevonden was. Hij is die dag niet meer in de buurt van die struik geweest. Maar de dag erna was hij het al terug vergeten en liep hij terug vrolijk rond in de tuin.
Divko was een heel aanhankelijke pup. Hij was schattig, speels, luisterde voor een pup heel goed, maar hij wilde altijd bij ons zijn. Kwam heel de tijd knuffelen wat we natuurlijk heel lief en schattig vonden. Ik was lid van Linda's forum. Een forum over cavaliers en dit was heel leerrijk. Hier merkte ik dat de meeste cavaliereigenaars meer dan één cavalier hadden. Vooral omdat cavaliers niet graag alleen zijn. Ik vertelde dit aan mijn man en hij zei : ik hoor je al afkomen. Op een dag, we hadden Divko nog maar een 6 tal weken, las ik op ditzelfde forum dat een black en tan cavalierpup van 3 maand een half een nieuwe thuis zocht omdat de eigenaars geen tijd voor hem hadden. Toen ik dit 's avonds aan mijn man liet lezen zei hij dat ik onmiddelijk moest reageren. Ik stuurde een mail naar de eigenaars van dit pupje en een paar mails later met meer informatie mochten we hem gaan halen. Zijn naam was Mica. De dag dat we hadden afgesproken kregen we telefoon van die mensen dat het toch niet doorging. Ze hadden zich bedacht. Wat een teleurstelling voor ons. We hadden ons al volledig voorbereid. Hadden thuis alles al in orde gebracht om Mica te verwelkomen en hem een gezellige thuis te geven. Ik heb die mensen dan een mail gestuurd en opnieuw enkele mails later zouden we Mica dan toch mogen gaan halen. En ditmaal ging het gelukkig door. Mica kwam bij ons op 21 juli 2008. Hij was geboren op 30 maart 2008. Juist 2 maand jonger dan Divko. Toen we met hem thuiskwamen was hij volledig overdonderd. Divko was veel te enthousiast voor hem. Hij had schrik. Dus wij Divko in zijn bench gezet en Mica het huis laten verkennen op zijn eentje. Toen hij lekker had rondgesnuffeld hebben we dan Divko terug uit zijn bench gelaten en toen was Mica niet meer bang. Het gevecht om de rangorde begon meteen. En nog altijd weet ik niet wie die gewonnen heeft. Mica was een schat van een pup. Kwam ook heel graag knuffelen maar wilde even graag met Divko spelen. En Divko, die was niet meer zo aanhankelijk. Knuffelde wel nog heel graag met ons, maar had nu ook tijd nodig om met Mica te spelen.
5 jaar heb ik aan mijn man gevraagd om een hondje te mogen kopen. En telkens zei hij dat hij geen hond wilde. Tot mijn moeder een malteser pupje had gekocht. Toen mijn man Prutske had gezien was hij onmiddelijk verkocht en zei dat ik ook een hondje mocht kopen. Hij moest dit geen twee keer zeggen. Ik wist direkt welk ras ik wilde, een cavalier, ik had deze al op foto's gezien en vond dit prachtige hondjes. Direkt ben ik op internet gaan zien waar ze cavaliers te koop hadden. In Bolkshof hadden ze tri-color pups. Diezelfde week zijn we er naartoe gereden. Op 1 mei 2008. De verkoper kwam met 4 pups binnen. Allemaal even mooi. Eentje kwam naar ons toe gelopen en week geen halve meter meer van ons. De anderen kwamen en liepen weer weg. We wisten direkt welke we wilden. Diegene die niet meer van ons weg te slagen was. De verkoper zei ons dat hij op 30 januari geboren was in Tsjechie. Voor ons geen enkel probleem. Ik had mijn pupje en hij was gezond. Dat was het enige wat telde. Na alle formaliteiten ingevuld te hebben en na de aankoop van ons pupje, een zak eten, een drink-en etensbakje en een bench reden we met onze cavalierpup naar huis. De kinderen wisten niet dat we een hondje waren gaan kopen. Dit was een verrassing. En de begroeting met hen was dezelfde als die met ons. Hij lag rustig knuffelig in hun armen en viel direkt in slaap. We moesten wel nog een naam bedenken en omdat hij van Tsjechie komt wilden we hem een naam geven van ginder. Mijn zoon ging direkt op internet kijken naar namen van ginder en kwam met de naam Divko. En dat zou het worden. Onze cavalier kreeg de naam Divko.
In augustus zijn we naar Honvelez in Bovigny geweest.
Divko was een heel aanhankelijke pup.
