Lap, hier gaan we. Maandag is het zover, een vreselijke dag in mijn moeder-zijnleventje. De eerste dag op de kleuterschool van mijn kleine man... Ik kijk er vreselijk tegen op, geef hem niet graag uit handen, wil hem beschermen, noem maar op. En hijzelf? Hij kan niet wachten! Spelen met de kindjes, klimmen op het rek en de glijbaan, het is een paradijs voor hem! Kan ik me wel aan troosten. Ik heb het geluk dat ik mijn werk zo kon regelen dat ik bij hem thuis kon zijn de eerste 2,5 jaar, en dat vind ik nu een onnoemelijk groot voordeel. Hij is klaar om naar de kleuterklas te gaan, mama moet maar klaar zijn om hem te los te laten! 1 ding is zeker: ik zal me nooit kunnen beklagen dat ik te weinig tijd met hem doorbracht, maar net dat maakt het nu zo moeilijk om hem er gaan af te zetten! Ach, het zal wel loslopen, hij zal zijn plan wel trekken en hij zal er zich wel amuseren! Hij gaat ook maar halve dagjes gaan, zo moet mama hem niet te lang missen! Maandag is het zover, nog enkele slapeloze nachtjes...
Dat is me weer van het hart, oef! Ik post zeker hoe hij het vindt, al weet ik dat nu al wel denk ik!
