Ik ging vandaag minivoetballen in Gent tegen de Arteveldelectoren en daarna verorberden we allen een lekkere spaghetti bij het overbekende 'De Kastart'. Mijn vriendin wou daarna echter 'een jas kopen', wat me al snel frustreerde. Zij werd kwaad op mij, we gingen apart naar haar huis en ik mag straks op de zetel slapen.
Het is en was trouwens ook vandaag weer opvallend hoeveel mannen tegen shoppen opzien. Mijn voetbalvrienden wensten me na de aankondiging van mijn teerbeminde veel succes en bolden het vastberaden af. Slim gezien, ik zat in de val. Ik had de nacht ervoor slecht geslapen vanwege keelpijn en hardnekkige muggen en toegegeven, ik had er ook wat de pest in dat we nipt hadden verloren in het minivoetbal, hoewel de nederlaag nipt en wel terecht was.
De fameuze speurtocht naar een goedkope, doch goede winterjas begon bij de klassieke Hollandse kledinggigant C&A. Vooraan in de etalage hingen enkele sporadische jassen maar navraag bij de kassa leerde ons dat achteraan de meeste collecties te vinden waren. De prijzen variëren er van 60 tot 140 euro, wat bewijst dat ik wel degelijk heb opgelet. Ik moest met mijn stinkende, lompe sportzak, haar handtas en oude jas aan de kant een rustig plekje vinden in de mensenmassa die bij de -50%-collectie een goedkope jas probeerde te bemachtigen.
Mijn vriendin zou uiteindelijk vier keer een jas passen, enkele van de uitverkoren mantels wel twee, drie keer. Terughangen, weer passen. Ik bleef geduldig staan, maar kon mijn geïrriteerdheid niet wegsteken, ze weet ook dat mijn schaal van geïrriteerdheid met gemiddeld een punt op tien toeneem per twee minuten. Ik besef het, ik ben lastig om mee te gaan shoppen, maar dat wist ze op voorhand. We zijn immers al bijna 4 jaar samen.
Na bijna 40 minuten kon ik de drukte en de warmte niet meer aan en ging ik buiten staan. Wist je trouwens dat het voor mannen gevaarlijk is om te gaan shoppen? Ikzelf had wel zo'n pittakleurig vermoeden. Mijn liefste kwam tien minuten later ook de winkel ook buiten, zonder jas. Zoveel tijd voor niets, en een humeurig meisje dat haar jas niet had en haar stout vriendje die niet bij haar bleef in de winkel.
Er was geen wind mee te bezeilen en ik besloot, zoals vooraf ook was overeengekomen, om naar de Fnac te gaan. Ik ben immers van plan een kleine, goedkope en vooral ook handige camcorder te kopen, omdat we zoveel kleine filmopdrachtjes moeten doen op school. Zij stormde van me weg, op weg naar de H&M. Nu moet je weten dat er in de Gentse Veldstraat 2 H&M-filialen zijn: eentje dicht tegen de Korenmarkt en eentje dicht aan de Kouter, waar de trams elkaar kruisen. Welnu, ondanks mijn jarenlange studie-ervaring in het Gentse wist ik maar van één filiaal en stond ik daar ook te wachten...en wachten.
Ik heb daar een uur gestaan toen ik haar probeerde bellen op haar gsm, wat ik nog een paar keer zou proberen. Ze nam niet op, iets waar ik een hekel aan heb. Als je een gsm hebt, moet je toch bereikbaar zijn. Enfin, ik wist niet of ze al was teruggekeerd naar Brugge met de trein en of ze wel wist dat ze haar sleutels in mijn auto liggen. Ik ben dus naar de auto teruggekeerd en heb gewacht in de auto. Het werd al donker toen ze eindelijk opdaagde, haar gezicht nog bedrukter dan de buitenlucht, met H&M-zakjes in de hand. Ik besefte toen al dat het geen leuke avond zou worden. En dan te bedenken dat ik een gegarandeerd leuk feestje van een studiegenootje had afgezegd voor haar.
Ze verweet me haar te hebben achtergelaten in het grote, boze Gent. Sorry, te sarcastisch. Miss 'Independance' en zelfverklaard feministe vond mijn daad zowat onverantwoord om haar achter te laten. Nou brak mijn klomp. Ik meende het nochtans goed, het werd inderdaad donker, maar ik dacht dat ze al was teruggekeerd. En zo komt het dat ik nu ook boos ben en bijna geen woord zeg, of hetzij galspuwerij. Ik mag enkel in bed slapen als ik 'sorry' zeg, maar ik begrijp niet waarvoor en als ik niets begrijp kan ik dat ook niet. Het is hetzelfde als wiskunde. Ik hou gewoon niet van onbegrijpelijke zaken en hou het graag simpel, wat me dus een slaapbeurt oplevert op de zetel.
Mijn leven, gepost op één blog!
