refrain: Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien Ook al zie je mij niet meer Door je tranen heen zul jij weer lachen Net zoals die laatste keer En al denk je "dat komt nooit meer Dat komt nooit, nooit meer terug" Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien Ook al zie je mij niet meer
Zit je vaak te dromen Kun je 's nachts niet slapen Denk je nog te veel aan toen Wie zal je begrijpen Het blijft toch van ons samen Je kunt er niet veel meer aan doen Je leven kan al leeg zijn In vijf jaar kun je oud zijn Ik weet wat je bedoelt De zon hoeft niet te schijnen Kind'ren niet te lachen Maar denk aan wat je hebt gevoeld
refrain
Dan wil ik weer bij jou zijn Met je kunnen praten Stil zijn om wat jij zegt Omdat jij van mij bent Je ogen weer zien lachen Om iets wat je niets zegt Dan kan men wel vinden Zoiets gebeurt wel vaker Iedereen heeft zo'n herinnering Die kreet zal wel terecht zijn Het zal je niet veel helpen Misschien als ik dit zing
Dit is een lied voor de mensen die zorgen dat morgen de mensen al dood zullen zijn, dit is een lied voor de doden van morgen, begraven, gekist in een stenen woestijn.
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee, vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
Je breekt en je hakt en je boort door de bergen, je maakt elke heuvel gelijk met de grond, de reuzen van nu lijken morgen maar dwergen, vooruitgang vernielt wat er gisteren nog stond.
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee, vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
De vis in de zeeën vergiftigd, gestorven het zand op de stranden vervuild door mazout, en jij door de tankers en chequeboek bedorven, je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed.
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee, vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
En zo zal dan morgen het leven verdwijnen, verslagen door staal en gewapend beton, de maan zal dan koud op je nachtmerrie schijnen, geen mens die nog weet hoe het einde begon.
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee, vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee de wereld die moet nog een eeuwigheid mee een eeuwigheid mee een eeuwigheid mee een eeuwigheid mee
Tombe la neige Tu ne viendras pas ce soir Tombe la neige Et mon coeur s'habille de noir Ce soyeux cortege Tout en larmes blanches L'oiseau sur la branche Pleure le sortilege
Tu ne viendras pas ce soir Me crie mon désespoir Mais tombe la neige Impassible manege
Tombe la neige Tu ne viendras pas ce soir Tombe la neige Tout est blanc de désespoir Triste certitude Le froid et l'absence Cet odieux silence Blanche solitude
Tu ne viendras pas ce soir Me crie mon désespoir Mais tombe la neige Impassible manege
La place Rouge était vide Devant moi marchait Nathalie Il avait un joli nom, mon guide Nathalie
La place Rouge était blanche La neige faisait un tapis Et je suivais par ce froid dimanche Nathalie
Elle parlait en phrases sobres De la révolution d'octobre Je pensais déjà Qu'après le tombeau de Lénine On irait au café Pouchkine Boire un chocolat
La place Rouge était vide J'ai pris son bras, elle a souri Il avait des cheveux blonds, mon guide Nathalie, Nathalie...
Dans sa chambre à l'université Une bande d'étudiants L'attendait impatiemment On a ri, on a beaucoup parlé Ils voulaient tout savoir Nathalie traduisait
Moscou, les plaines d'Ukraine Et les Champs-Élysées On a tout melangé Et l'on a chanté
Et puis ils ont débouché En riant à l'avance Du champagne de France Et l'on a dansé
Et quand la chambre fut vide Tous les amis étaient partis Je suis resté seul avec mon guide Nathalie
Plus question de phrases sobres Ni de révolution d'octobre On n'en était plus là Fini le tombeau de Lénine Le chocolat de chez Pouchkine C'est, c'était loin déjà
Que ma vie me semble vide Mais je sais qu'un jour à Paris C'est moi qui lui servirai de guide Nathalie, Nathalie
Rood is allang het rood niet meer het rood van rode rozen de kleur van liefde van weleer lijkt door de haat gekozen
Dat mooie rood was ooit voor mij een kleur van passie en van wijn Ik wil haar terug, die mooie tijd Maar zij lijkt al lang vervlogen
En alle beelden op tv van bloed en oorlog om ons heen werken daar ook niet echt aan mee
Dus ik neem heel bewust het besluit de krant leg ik weg en de tv gaat uit
Vandaag is rood de kleur van jouw lippen vandaag is rood wat rood hoort te zijn vandaag is rood van rood wit blauw van heel mijn hart voor jou schreeuw van de roodbedekte daken dat ik van je hou vandaag is rood gewoon weer liefde tussen jou en mij
Ik loop de deur door, ga naar buiten waar de zon begint te schijnen Laat alles achter, ik kijk vooruit en met mijn laatste rooie cent koop ik een veel te grote bos met honderdvijftig rode rozen Eén voor elk jaar waarvan ik hoop dat jij nog bij me bent
vandaag is rood de kleur van jouw lippen vandaag is rood wat rood hoort te zijn vandaag is rood van rood wit blauw van heel mijn hart voor jou schreeuw van de roodbedekte daken dat ik van je hou vandaag is rood gewoon weer liefde tussen jou en mij
En nu sta je hier zo voor me de rode avondzon streelt jouw gezicht je bent een wonder voor me denk ik terwijl een doorn mijn vinger prikt
rood is mijn bloed dat valt op de grond en even lijk ik verloren maar jij brengt mijn vingers naar je mond
en je kust ze en ik weet
vandaag is rood de kleur van jouw lippen vandaag is rood wat rood hoort te zijn vandaag is rood van rood wit blauw van heel mijn hart voor jou schreeuw van de roodbedekte daken dat ik van je hou vandaag is rood gewoon weer liefde tussen jou en mij
vandaag .... is rood
gooi de loper uit en drink een goed glas wijn pluk de dag want het kan zo ineens de laatste zijn vandaag is rood gewoon weer liefde tussen jou en mij
vandaag staat rood weer voor de liefde tussen jou en mij.
