Na zo'n goeie 24 uur zit de moraal nog goed! De meesten zullen dit wellicht onnozel vinden dat ik al content ben met 1 dag! Maar mijn leuze is dat alle beetjes helpen... En ik ben er steevast van overtuigd dat uit de startblokken geraken het moeilijkste is voor mij. Ik moet dat knopje in mijn hoofd kunnen omdraaien...
Eigenlijk was het mijn plan om wekelijks een klein verslagje op te maken van het reilen en zeilen van mijn grootse vermageringsdaden. Puur uit nieuwsgierigheid opende ik mijn blog vandaag om te zien of er al iemand was langsgekomen. Jawadde, dit kanaal werkt echt! Ik had al 20 bezoekers gehad en één iemand had zelfs de moeite genomen om te reageren. Dit wil zeggen dat dit platform echt een vorm van sociale controle kan zijn.
Bij deze, Allerbeste sociale controleurs,
Ik kan jullie geruststellen. Ik heb de weegschaal deze morgen met een glimlach begroet. Helaas is één dag nog niet voldoende om al in de volgende broeken te kunnen! Laat staan in al mijn andere kledij - inclusief lingerie - die op me wacht! Mijn zoon van 2 vroeg me deze morgen of ik ziek was omdat hij zijn chocolade van de Sint alleen mocht opeten - hij is zo'n sociale eter! Ik ben dan zo slim geweest om een mandarijntje van de Sint te verorberen... Iedereen blij?!
Deze morgen stond ik voor mijn kleerkast. Alweer gefrustreerd. Het kon niet blijven duren. Ik heb onderhand maar 2 broeken meer die passen. En geloof me, mijn broeken zitten echt vol! Als ik zo doorga kan ik niet meer op straat komen bij gebrek aan kledij. Hihi, geef toe, dat kan ik mijn dorpsgenoten niet aandoen! Ik maak mezelf al een paar maanden wijs dat ik volgende week weer in die andere kleren kan... Vandaar dat mijn kleerkast nog steeds gevuld is met allerlei kleren die ik nog leuk vind maar gewoon niet kan dragen wegens te klein. Er was een tijd dat ik broeken droeg die zo'n 4 maten kleiner waren. Neen, dit is geen tikfout. Je leest het goed: 4 MATEN!! En ja hoor, in mijn kleerkast vind je dus kleren terug van al die maten...
Excuses genoeg... Twee zwangerschappen gevolgd door borstvoeding verhinderen me het sporten. Het enige waar ik me heb kunnen in vervolmaken is het eten en gezellig samenzijn. Door de recente geboorte van onze tweede spruit komt hier geregeld volk over de vloer... en het is toch zo gezellig om bij te babbelen met wat sneukelvoer en energierijke drankjes. Veel sneukelvoer.
Ouder en wijzer? Onlangs was ik jarig. Al dat zoet dat ik heb gekregen verdween als sneeuw voor de zon. In een paar minuten kan ik bvb een grote zak chocolaatjes laten verdwijnen alsof het niets is... En Sinterklaas, die goede man ... zo goed waren zijn bezoekjes nu ook niet voor mijn lijn!?
Onze keuken is al een paar maand verdwenen door onze renovatiedromen. De noodkeuken was goed voorzien: een knaloranje tent in de tuin voorzien van stromend water, gasfornuis en kasten! Helaas heeft moeder natuur die na 7 maanden (jawel!) kapot gekregen... Kokerellen in een crisis-noodkeuken is nu niet direct een aangename bezigheid. Frieten, Pitta, pizza, afhaalchinees,... Mocht het 10de bezoek gratis eten opleveren hadden we VEEL gratis eten gehad. En het gekke is, ik ben het nog altijd niet beu die lekkere vettige dingen... Mmmm
De weegschaal deed het niet dus ik maakte iedereen - maar vooral mijzelf - wijs dat ik niet aan het bijkomen was.
Maar nu... Heb ik een nieuwe weegschaal die me geen blaasjes wijsmaakt, Heb ik een weddenschap afgesloten met mijn ventje ... en de gevolgen zijn niet mals! Zijn onze fietsrollen terug thuis en staat er zelfs een trampoline op onze zolder die smeekt om gebruikt te worden. Heb ik een blog aangemaakt kwestie van ietwat sociale controle op te bouwen...
Maar vooral, ik heb de moed gevonden om actie te voeren... Wens me maar veel courage!
