Ondertussen ben ik al weer terug in ons klein Belgenlandje en is de grote droom voorbij. Het voelt ook wel een beetje aan als een droom. Alles is ongeveer nog hetzelfde hier. Het lijkt amper of ik ben weggeweest. In de eerste maand amuseerde ik mij goed, maar toen vond ik wel dat de meeste overdreven als ze over erasmus praten, over hoe geweldig dat het was. De volgende 2 maand, begrijpte ik al perfect hoe de andere die ooit op erasmus waren geweest, het zo geweldig vonden. En de laatste 2 maand werd het zo geweldig, veel beter dan ze me ooit hadden gezegd. Maar het is zo moeilijk omdat te beschrijven en over te brengen naar iemand anders. Eigenlijk onmogelijk,... Ook mijn laatste dagen in Portugal, had ik helemaal niet het gevoel dat ik daar al 5 maand was, mss een kleine maand of een beetje meer. Het gevoel dat ik naar huis ging gaan, was helemaal niet aanwezig. Nog een uitstapje naar Santiago De Compostela en de kust van Galicia. Wat zeker een aanrader is. Maar dan heb je de eerste malen dat je afscheid moet nemen van mensen. Dat lijkt zo onecht, want het was de afgelopen maanden zo normaal dat je die bijna dagelijks tegenkwam. Samen naar de les stappen, koffie gaan drinken, koken, eten, uitstapjes maken, uitgaan en nog zoveel meer. Het eerste pijnlijk moment kwam er pas donderdag voor ik vertrok. Dat was zelfs na mijn afscheidsfeestje waar, ik nog steeds niet het gevoel had, dat dit bangelijk avontuur bijna was afgelopen. Alleen de volgende dag, wanneer ik alles van de muur had gehaald en mijn zak had gemaakt. Was mijn kamer pijnlijk leeg en toen besefte ik: Dat beste 5 maand van mijn leven voorbij waren. Het draait niet om de feestjes of om het land, maar om het gevoel dat je met alle erasmussers verbonden bent, het maakt niet uit vanwaar ze komen, want we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Al ben je Amerikaans, Tjsech, Nederlander, Turks, Braziaans, Grieks, Litouws, Spaans, Ethiopisch, Kaap verdis, Pools, Let, Belg, Frans, Duits, Italiaans, Sloveens, Chinees, Zwitsers,... Je moet je proberen verstaanbaar te maken in een taal, dat niet je moedertaal is, ofzelfs niet je 2 of soms 3de taal is. Het levert hilarische en onvergetelijke momenten op. Iets koken wat typisch is voor je land en dan laten proeven aan de rest, dit levert ook hilarische en overgetelijke momenten op. Ik heb me nog nooit zo vrij gevoeld, want op erasmus is alles mogelijk. Je maakt er van wat je wilt. Je wordt er niet direct beoordeeld, je kan er met iedereen een klapke doen. Nog nooit zoveel mensen goed leren kennen op zo een korte tijd, het werden niet alleen uw vrienden, maar ook u broers en zussen. Afscheid nemen van vrienden die de meest geweldige tijd van u leven hebben geven en dit slechts op 5 maand tijd. Vrienden voor het leven, een impact voor het leven, maar de meeste ga je nooit meer in het echt tegenkomen...
Nu is het allemaal afgelopen, één intensen droom! Die nog meer werkelijk werd dan ik ooit had gedacht. Maar ja, het moet eindigen om je te doen beseffen hoe geweldig het eigenlijk was... Los naar het zwarte gat...
Dank u aan de mama en de papa voor deze unieke kans
