Hier onder vind je mijn verleden (bron: www.katzoektthuis.be):

Op zondag 29 maart troffen de vrijwilligers die op die dag de zwerfpoezen in het stadspark voederen een doodzieke kat aan in één van de schuilhokjes. Het was Dickie, een kat die slechts een paar weken voorheen gedumpt werd op deze locatie. Je zag dat hij zich afschuwelijk voelde! We hadden geluk dat we op een zondagavond terecht konden bij één van onze vaste dierenartsen , want zo bleek, dit dier zou het geen nacht meer overleefd hebben. Hij had last van blaasgruis en hierdoor kon hij niet meer urineren. Dit belet de werking van de nieren waardoor onze Dickie zichzelf langzamerhand aan het vergiftigen was. Hij werd voorzien van een sonde om te kunnen plassen, onverdoofd, aangezien hij te zwak was en vermoedelijk niet meer wakker zou geworden zijn. Een symptoom van blaasgruisproblemen, is bloed bij de urine, dit was bij Dickie overduidelijk het geval. Ook was hij uitgedroogd, had hij veelvuldig overgegeven en had hij het ijskoud, zijn leven heeft aan een zijden draadje gehangen! Hij werd aan het infuus gelegd en warm gehouden via een warmtelamp. Zijn nierwaarden zijn inmiddels wonderbaarlijk hersteld, probleem is nu nog zijn urineblaas. Deze is uitgerokken net zoals een elastiek, indien deze zich niet herstelt, zal hij niet meer zelfstandig kunnen plassen. Er bestaat medicatie die de urineblaas kan helpen zich te herstellen, doch deze is moeilijk te vinden. Momenteel wordt alles op alles gezet om deze te vinden. Duimen dus voor Dickie, hij is nu reeds zover, hopelijk overwint hij ook dit laatste obstakel!
De door ons verborgen opgestelde schuilhokjes hebben er al dikwijls voor gezorgd dat wij zieke poezen teruggevonden hebben en hen hierdoor de nodige verzorging konden geven. Jammer genoeg valt het dikwijls voor dat een zieke kat wegkruipt op een plaats waar wij hen niet vinden. Deze dieren sterven een langzame en verschikkelijke dood. Jammer genoeg worden deze schuilhokjes nu verboden door het stadsbestuur, deze maatregel zal er alleen maar voor zorgen dat nog meer zieke katten voor ons onvindbaar zullen blijven. Ook voor de mensen die denken dat de zwerfkatten een mooi leven hebben, voorvallen als deze tonen aan dat er vaak heel veel lijden mee gemoeid gaat.

Woensdag 08/04/2009: 

Nieuws van de dierenarts: blijkbaar is de oorzaak van het blaasprobleem van Dickie niet gelegen aan een blaasontsteking, maar betreft het een neurologische afwijking ingevolge een trauma (vb. een aanrijding)! Natuurlijk blijft het probleem van de urineblaas die uitgerokken is. De nodige medicatie zou inmiddels gevonden zijn en nu blijft het afwachten of deze resultaat heeft. Jammer genoeg is de kans groot dat het probleem terugkeert. Dit is natuurlijk niet leuk voor Dickie zelf die dan telkens opnieuw verdoofd zal moeten worden om een sonde te steken. Laat ons hopen dat dit lang uitblijft!

--- 

De info:

Geslacht : M
Geboortedatum : +/- 01/01/2000
Gesteriliseerd / gecastreerd : Ja
Aids- en Leucosetest : Ja
Mijn verhaal :

Sommigen zullen het wonderlijke verhaal van Dickie misschien reeds kennen. De forse kater wiens leven aan een zijden draadje heeft gehangen (zie ook ons nieuwsarchief). Het was reeds een medisch wonder (en ik citeer hier de dierenarts die hem behandeld heeft) dat hij zo goed herstelde van zijn blaasprobleem, maar nu blijkt dat hij aidspositief is, kan echt wel van een mirakel gesproken worden. Aidspositieve katten zouden normaalgezien namelijk moeilijker herstellen. Dit bemoeilijkt echter wel zijn kans om geadopteerd te raken. Hij staat op de wachtlijst om naar Buddy Kat (www.buddykat.be) te mogen, maar gezien de lange wachttijd kan dit nog minstens een jaar duren. Een jaar wachten tussen die vier muren, geïsoleerd van de andere poezen omwille van zijn dominante gedrag, is veel te lang in een poezenleven. Daarom hopen we dat hij toch via ons een thuis kan vinden voor het jaar om is. Dickie zijn leeftijd werd geschat op 10-11 jaar, het is een reusachtige kat met 1 frommeloortje, welk hem siert. Zijn mooie gele ogen komen prachtig uit bij zijn zwart en witte kleuren. Ondanks zijn leeftijd slaat hij nog graag een balletje (een plezier om te zien!). Hij heeft duidelijk nood aan veel aandacht, wat kenmerkend is voor aidspoezen. Door zijn dominante karakter wordt hij best niet bij andere poezen geplaatst, dit om overdracht van het virus te voorkomen. Om deze reden wordt hij best ook niet buiten gelaten. Dickie heeft duidelijk blijk gegeven van zijn wilskracht om te leven, hopelijk kan iemand hem nu tonen dat het niet voor niets was.