Beste dagboek,

18 februari 1499

Welkom beste Assasinbroeders!

Het kost mij moeite om mijn gedachten op een rij te zetten, maar ik wil dat deze herinneringen niet verloren gaan voor toekomstige generaties. Zullen mijn volgers na 100, 200...500 jaar nog weten wat zich hier afspeelde?

Vandaag schrijf ik hier huilend mijn herinneringen op. Cesare Borgia heeft vandaag de stad van mijn oom Mario, Monteriggioni met de grond gelijk gemaakt. We werden aangevallen in de vroege ochtend en we werden overrompeld in onze slaap. We konden ons met moeite verdedigen en ze hadden geen genade. Veel van mijn trouwe vrienden zijn gestorven. Mijn oom zag dat we gingen verliezen en gaf mij de opdracht om via de ontsnappingsroute zoveel mogelijk mensen weg te krijgen uit de stad. Niet veel later na dat gesprek heeft Cesare mijn oom voor mijn ogen vermoord. Ze hebben mijn geliefde Catherina Sforza ook gevangengenomen. Mijn grootste zorg is de overlevenden in veiligheid te brengen en dan zal ik wraak nemen.

Wat een dag vol gevaren vandaag! De lange voorbereiding om Catherina Sforza te bevrijden heeft dan toch resultaat. Het moeilijkste aan de bevrijding was de beklimming van de Engelsburcht. Er is nauwelijks houvast in de spleten en de stenen waren spiegelglad. Twee keer bijna gevallen. Catherina was gelukkig de enige die er gevangen werd gehouden. In totaal moest ik twee slaperige bewakers overmeesteren. Dat ging vlot. Moeilijkere was het om uit de vestiging te komen. Catherina kon de gevaarlijke afdaling niet maken omdat ze verzwakt was door ondervoeding. Ik heb dus twee paarden gezocht en de munitiekamer opgeblazen zodat er grote verwarring ontstond. Hierdoor konden we met de paarden gezamenlijk door de ‘zwaarbewaakte’ poort rijden.

Weer een vijand minder, maar wel nieuwe raadsels. Vandaag wou ik meer weten over de verblijfplaatsen van De Borgia’s. Mijn plan was om de muren van de Engelsburcht te beklimmen en gesprekken af te luisteren. Ik kwam al snel aan bij de kamer van paus Rodrigo en even later zwaaide de deur open en kwamen Cesare en Lucrezia binnen. De paus bood zijn zoon een appel aan. Net toen Cesare de appel wou opeten waarschuwde zijn zus hem dat de appel vergiftigd was. Cesare stopte toen de appel in de mond van zijn vader. Ik kwam binnen toen de twee kinderen van de paus boos wegliepen toen die langzaam doodging maar ik kon niets meer doen.

We varen nu al een week. Leonardo da Vinci, Niccolò Machiavelli en ik op zoek naar Cesare om hem een kopje kleiner te maken. Aangekomen aan land zochten we onmiddellijk een verblijfplaats. In de eerste herberg werden we direct overvallen. Gelukkig wonnen we het gevecht en waren we niet gewond. De volgende dag hadden we ontdekt dat Cesare een groot leger had samengebracht in deze stad. Leonardo had een idee om het leger te overmeesteren. Hij had zelf bommen gemaakt die een gigantische vernietiging aanrichtten. Even later bleef er niets meer over van het machtige leger. Later hadden we het hoofdkwartier van Cesare ontdekt. We beslopen hem via het dak maar het geluid van een losse tegel die naar beneden viel, had ons bezoek te vlug aangekondigd. Cesare vuurde enkele schoten op ons en raakte Niccolò in zijn sleutelbeen. Ik zag Cesare ontsnappen maar ik moest voor Niccolò zorgen.

Vandaag kan ik het hoofdstuk van De Borgia’s afsluiten. Mijn lange zoektocht is eindelijk afgesloten. Ik heb de schuilplaats van Cesare gevonden. Hij had alweer een nieuw leger samengesteld en hij was daarmee in gevecht tegen een ander leger. Het zag ernaar uit dat hij aan de winnende hand was. Hij was al in de burcht geraakt. Ik kon gemakkelijk in zijn buurt komen zonder dat hij het merkte. We hadden een klein maar hevig gevecht en uiteindelijk ontwapende ik hem. Cesare kon zijn verlies niet appreciëren en stapte verbijsterd achteruit tot aan de rand van de hoge toren. Toen gaf ik hem een rake klap en hij viel morsdood op de grond.