18 februari 1499

Welkom beste Assasinbroeders!

Het kost mij moeite om mijn gedachten op een rij te zetten, maar ik wil dat deze herinneringen toekomstige wereldleiders inspireren.
Beste volger, wil je weten hoe geschiedenis geschreven wordt? Lees dan mijn avonturen…
 

Vandaag schrijf ik hier huilend mijn herinneringen op. Cesare Borgia heeft vandaag de stad van mijn oom Mario, Monteriggioni met de grond gelijk gemaakt. Hij lijkt wel raketman! We werden aangevallen in de vroege ochtend en overrompeld in onze slaap. We konden ons met moeite verdedigen en ze hadden geen genade. Veel van mijn trouwe vrienden zijn gestorven. Mijn oom zag dat we gingen verliezen en gaf mij de opdracht om via de ontsnappingsroute zoveel mogelijk mensen weg te krijgen uit de stad. Niet veel later na dat gesprek heeft Cesare mijn oom voor mijn ogen vermoord. Ze hebben mijn geliefde Catherina Sforza ook gevangengenomen . Mijn grootste zorg is de overlevenden in veiligheid te brengen en dan zal ik wraak nemen.

Wat een dag vol gevaren vandaag! De lange voorbereiding om Catherina Sforza te bevrijden heeft dan toch resultaat. Het moeilijkste aan de bevrijding was de beklimming van de Engelsburcht. Er is nauwelijks houvast in de spleten en de stenen waren spiegelglad. Twee keer bijna gevallen. Catherina was gelukkig de enige die er gevangen werd gehouden. In totaal moest ik twee slaperige bewakers overmeesteren. Dat ging vlot. Moeilijkere was het om uit de vestiging te komen. Catherina kon de gevaarlijke afdaling niet maken omdat ze verzwakt was door ondervoeding. Met vuur en woede ging ik de uitdaging aan. Ik heb de munitiekamer opgeblazen zodat er grote verwarring ontstond. Zo konden we met de paarden door de ‘zwaarbewaakte’ poort rijden.

Weer een vijand minder, maar wel nieuwe raadsels . Vandaag wou ik meer weten over de verblijfplaatsen van De Borgia’s. Mijn plan was om de muren van de Engelsburcht te beklimmen en gesprekken af te luisteren. Wie bouwt er nu zo’n hoge muur waar zelfs professionele bergbeklimmers nauwelijks over geraken? Ik laat me niet afschrikken! Na een uitputtende beklimming geraakte ik in de kamer waar paus Rodrigo, Cesare en Lucrezia waren. De paus bood zijn zoon een appel aan. Net toen Cesare de appel wou opeten waarschuwde zijn zus hem dat de appel vergiftigd was. Cesare stopte toen de appel in de mond van zijn vader. De paus stierf voor mijn ogen, maar ik kon niets meer doen.

We varen nu al een week. Leonardo da Vinci, Niccolò Machiavelli en ik waren op zoek naar Cesare om hem een kopje kleiner te maken. Aangekomen aan land zochten we onmiddellijk een verblijfplaats. In de eerste herberg werden we direct overvallen. Gelukkig wonnen we het gevecht en waren we niet gewond.
De volgende dag hadden we ontdekt dat Cesare een groot leger had samengebracht in deze stad. Leonardo had een idee om het leger te overmeesteren. Hij had zelf bommen gemaakt die een gigantische vernietiging aanrichtten . Even later bleef er niets meer over van het machtige leger. Later hadden we het hoofdkwartier van Cesare ontdekt. We beslopen hem via het dak maar het geluid van een losse tegel die naar beneden viel, had ons bezoek te vlug aangekondigd. Cesare vuurde enkele schoten op ons en raakte Niccolò in zijn sleutelbeen. Ik zag Cesare ontsnappen maar ik moest voor Niccolò zorgen.

Vandaag kan ik het hoofdstuk van De Borgia’s afsluiten . Mijn lange zoektocht is eindelijk afgerond. Ik heb de schuilplaats van Cesare gevonden. Hij had alweer een nieuw leger samengesteld en hij was opnieuw op oorlogspad. Ik dacht dat het fake news was, maar hij was aan de winnende hand en in de burcht geraakt. Ik kon gemakkelijk in zijn buurt komen zonder dat hij het merkte. We hadden een klein maar hevig gevecht en uiteindelijk ontwapende ik hem. Cesare kon zijn verlies niet appreciëren en stapte verbijsterd achteruit tot aan de rand van de hoge toren. Toen gaf ik hem een rake klap en hij viel morsdood op de grond.

18-03-2018 om 18:23 geschreven door Kw99en