Zoals al eerder vermeld zit de familie Verhulst vaak met een geld probleem gekampt. En zo is dit ook weer het geval in dit hoofdstuk. De deurwaarder komt op bezoek en Nonkel Zwaren had nog een hele hoop schuld bij een gokmachine. Hij wil de televisie in beslag nemen om de schuld te vereffenen. Zwaren doet er alles uit om hem te overtuigen iets anders mee te nemen of nog een dag te wachten, want vanavond is het de grote LIVE show van Roy Orbisson! Maar uiteindelijk wordt de televisie toch in beslag genomen. Een grote teleurstelling voor de familie, want ze willen vast en zeker de show zien. Ze zoeken het eerste huis in hun straat waar er teken is van een televisie en bellen daar aan. Zo komen ze terecht bij een Iranees immigrantenkoppel, Sawasj en Mehti. Uiteindelijk zien ze dan toch nog hun show en is er een groot feest en een leuke avond. Vind ik eigenlijk wel leuk aan zo'n marginale mensen, ze zijn gelukkig met simpele dingen in het leven en vinden vele oplossing door gewoon sociaal te zijn. Het favoriete liedje van Dimitrie's vader was 'Only the lonely' en heb dit dan speciaal nog eens opgezocht ter ere van hem:
'Vandaag wordt door een denkbeeldig Frankrijk de bezoedelde maar immense energie verspreid van onze professionele zuipers. Van Parijs naar de blauwe golven van de Middellandse zee, van bier dat smaakt naar flauwe pils naar patis, van Marseille naar Bordeaux, van gestookte azijn naar veel te warme wijn. Bij het doorkruisen van alle door de zon in slaap gesuste, roze en dromerige steden, dwars door de Vendése velden, helemaal langs de Loire, die langzaam en stil stroomt, gaan deze mannen en vrouwen het vocht door hun kelen laten vlieden, uitzinnig, onvermoeibaar, en ze zullen op hun weg allerlei vlagen van bewusteloosheid en braakneigingen tegenkomen die ze van zich af moeten schudden, hoofdpijnen en diarree doorstaan, ze zullen nieuwe krachten opdoen en de ambitie wekken om iets te zijn, al is het alleen door de kracht van een sterke maag, door de goede werking van de lever, wat toch meer waard is dan helemaal niets te zijn. In vele honderden kilometers, omgezet in vele liters moordende drank, gaande van whisky tot en met cognac, onder de bijtende zon en in de nachten die hen zullen verbergen in hun doodskleed, zullen ze vergeefsheid tegenkomen, ledigheid en luiheid, verlamde en onwillige slokdarmen, slikreflexen die het laten afweten. In de giganteske strijd waar ze zich toe verklaard hebben zal de verdoving intreden, zij zullen zich bij wijlen niet schamen om hun sluitspieren te laten verslappen, om te verbleken in hun gezicht, om te wauwelen en door het lint te gaan. Want het lichaam van deze mannen en vrouwen zal kapot gaan op deze zo moeilijk mogelijke weg door dit denkbeeldig Frankrijk, maar het kapotgaan zal kunde worden, wat niet zal gezegd kunnen worden van de velen die nog heel zijn en niets te beteken hebben, en bij wie hun dood een samenvallen zal zijn van henzelf en hun oude betekenisloosheid.'
Dit is wat de journalisten zullen schrijven als de zuip versie van de "Tour de France" zou doorbreken over de hele wereld. Dit is waar het derde hoofdstuk over gaat. Herman Verhulst doet mee aan een drinkwedstrijd waar Potrel ook graag aan mee wou doen, maar niet mocht om dat hij minderjarig is. Daarom organiseerde Potrel zelf een drinkwedstrijd met als inspiratie "Tour de France". Ik vond het idee eigenlijk wel leuk klinken en zou het nog overwegen zelf mee te doen met vrienden als iets gelijkaardigs wordt georganiseerd. en dankzij het "Tour de France" concept wordt de waarheid wat verborgen voor onze bezorgde ouders. Maar ik hoop dan toch niet in het ziekenhuis terecht te komen.
Ik heb van betrouwbare bron vernomen dat de verfilming van het boek "De helaasheid der dingen" binnenkort vertoond zal worden in Amerika. Dit is toch een grote eer als auteur van een Belgisch boek en voor de regisseur van de verfilming. Ik vroeg me toch af als ze de naam zullen behouden of zullen ze het een typisch Amerikaanse titel geven zoals "The unfortunated things of nature"? Heb de film zelf nog niet gezien, maar het schijnt een aanrader te zijn. Hier zijn nog 2 links naar artikels over de film.
Dit hoofdstuk gaat vooral over de gekende dorproddels en
goeie ouwe herinneringen ophalen.
Ik vind het leuk hoe dit hoofdstuk begint over hoe iedereen
Palmier kent als de vrouw die haar babys verdronken heeft in de vijver en de
familie Verhulst eerst herinneringen ophaalt over die vijver voor ze verder
gaan over de befaamde roddel over Palmier.
Ik kreeg echt een soort haat gevoel voor Palmier. Niet omdat
ze wel of niet haar babys verdronken heeft, omdat ik geloof dat het een pure
roddel is. Maar het is een feit dat ze dieren mishandelt zoals haar vogeltje en
haar arme hond Blondi. En uiteindelijk ook nog eens de baby hondjes van Blondi
laat verdrinken. Ze doet het dan nog niet eens zelf.
Ik heb vandaag het eerste hoofdstuk van het boek gelezen.
In het eerste hoofdstuk gaat het over tante Rosie die terugkeert naar
Reetveerdegem met haar dochter Sylvie.
Ook leer je kennis maken met de andere leden van de familie Verhulst en hun
leefomstandigheden.
Toen ik las over hoe hun huis eruit zag en hoe ze zich gedragen was ik niet
echt geschokt. Ik heb gelijkaardige taferelen gezien, maar had toch wel een
goed gevoel over mezelf dat ik of mijn familie niet zo zijn. Tante Rosie en
Sylvie zijn dan de wat meer beschaafde mensen van de familie maar ook niet
zonder problemen en komen logeren bij hun familie. Uiteindelijk nemen de broers
en de kleine (Dimmitrie) Sylvie mee op café. In het begin van de avond is ze
nog het "beschaafde" meisje, maar uiteindelijk vraagt ze naar een
pint en er volgen nog vele. Dit heeft iedereen ook wel eens meegemaakt denk ik.
Dat je een persoon ziet die er heel beschaafd uitziet maar eenmaal je ze
tegenkomt op café of fuif kunnen ze een echt beest zijn. Uiteindelijk keren ze
terug naar huis waar een boze moeder op hen wacht. Hun manier van leven is
verschrikkelijk, maar ik denk dat je de rest wel kunt linken aan je eigen
leefwereld.
'Vandaag wordt door een denkbeeldig Frankrijk de bezoedelde maar immense energie verspreid van onze professionele zuipers. Van Parijs naar de blauwe golven van de Middellandse zee, van bier dat smaakt naar flauwe pils naar patis, van Marseille naar Bordeaux, van gestookte azijn naar veel te warme wijn. Bij het doorkruisen van alle door de zon in slaap gesuste, roze en dromerige steden, dwars door de Vendése velden, helemaal langs de Loire, die langzaam en stil stroomt, gaan deze mannen en vrouwen het vocht door hun kelen laten vlieden, uitzinnig, onvermoeibaar, en ze zullen op hun weg allerlei vlagen van bewusteloosheid en braakneigingen tegenkomen die ze van zich af moeten schudden, hoofdpijnen en diarree doorstaan, ze zullen nieuwe krachten opdoen en de ambitie wekken om iets te zijn, al is het alleen door de kracht van een sterke maag, door de goede werking van de lever, wat toch meer waard is dan helemaal niets te zijn. In vele honderden kilometers, omgezet in vele liters moordende drank, gaande van whisky tot en met cognac, onder de bijtende zon en in de nachten die hen zullen verbergen in hun doodskleed, zullen ze vergeefsheid tegenkomen, ledigheid en luiheid, verlamde en onwillige slokdarmen, slikreflexen die het laten afweten. In de giganteske strijd waar ze zich toe verklaard hebben zal de verdoving intreden, zij zullen zich bij wijlen niet schamen om hun sluitspieren te laten verslappen, om te verbleken in hun gezicht, om te wauwelen en door het lint te gaan. Want het lichaam van deze mannen en vrouwen zal kapot gaan op deze zo moeilijk mogelijke weg door dit denkbeeldig Frankrijk, maar het kapotgaan zal kunde worden, wat niet zal gezegd kunnen worden van de velen die nog heel zijn en niets te beteken hebben, en bij wie hun dood een samenvallen zal zijn van henzelf en hun oude betekenisloosheid.' 
Ik heb van betrouwbare bron vernomen dat de verfilming van het boek "De helaasheid der dingen" binnenkort vertoond zal worden in Amerika. Dit is toch een grote eer als auteur van een Belgisch boek en voor de regisseur van de verfilming. Ik vroeg me toch af als ze de naam zullen behouden of zullen ze het een typisch Amerikaanse titel geven zoals "The unfortunated things of nature"? Heb de film zelf nog niet gezien, maar het schijnt een aanrader te zijn. Hier zijn nog 2 links naar artikels over de film.
