Haaien hebben een kraakbenig skelet en hebben gepaarde borst- en buikvinnen. Het lichaam is torpedovormig met een min of meer driehoekige doorsnede (top boven). De kieuwen liggen niet, zoals bij de Beenvissen, onder een kieuwdeksel, maar in 5-7 paar kieuwholten, die elk door een kieuwspleet naar buiten uitmonden. De mondopening ligt aan de onderzijde van de kop. Op de kaken bevinden zich één of meer rijen tanden. Als voorste rij tanden uitvallen worden ze vervangen door tanden van meer naar achteren gelegen rijen,die dan opschuiven. De schubben op de huid zijn van kleine tandjes voorzien, placoïdschubben; hierdoor is de huid ruw. Behalve het ooglid is vaak een binnenooglid, het knipvlies, aanwezig. Vele soorten hebben opzij van de kop een spuitgat dat met de mondholte in verbinding staat. De staart is sterk ontwikkeld, met een lange bovenlob.
Voortplanting
Bij veel soorten ontwikkelen de eieren zich inwendig en worden de jongen levend geboren. Sommige soorten, zoals de Hamerhaaien en de Roofhaaien, zijn echt levendbarend. Bij enkele groepen, bijv. de Hondshaaien, worden de eieren, door het wijfje aan vastzittende organismen en wieren vastgehecht. De Haaien leven over de hele wereld, maar vooral in tropische en subtropische wateren. De meeste wonen in open zee, sommige soorten leven langs de kusten en zwemmen in de tropen de rivieren.
Gevaar voor de mens
De haai is de grootste bekende vissoort die we kennen tot ongeveer 18 meter lang. Hoewel alle haaien vleeseters zijn, zijn de grootste soorten voor de mens ongevaarlijk. Die leven van plankton en kleine vissen. De voor de mens gevaarlijke soorten zijn kleiner en heel wraakzuchtig. De meeste haaiensoorten vallen de mens niet zonder aanleiding aan. Als er bloed in het water is ruikt de haai dat en dat lokt de haai al van heel ver de haaien kunnen dan heel agressief worden. Het aantal bekende gevallen van aanvallen op zwemmers, surfers, drenkelingen en parelduikers is kleiner dan dat je uit verhalen zou vermoeden. Toch worden bijv. in Australië, in Zuid-Afrika en in Zuid-Amerika de zwembaden in enkele kustgedeelten door gaas beschermd.
Gebruik door de mens
Enkele soorten haaien zijn goed voor de visserij zoals de haringhaai die is vooral in Duitsland geliefd en bijv. de doornhaai die ook in de Noordzee voorkomt. Maar niemand wil graag haai eten dus staat het in de restaurands onder de bijv. deze namen: zeeaal, zeewolf (ook de naam van een aparte vissoort) of paling in gelei. Om gelijkenis met aal te verkrijgen, worden ze gevild en halen ze de vinnen en de buikwanden weg Een tijdlang is de visserij op haaien om de grote hoeveelheid traan in de lever heel belangrijk geweest, omdat deze traan zeer rijk is aan vitamine A. De vinnen van sommige soorten worden gedroogd en in het Verre Oosten voor haaienvinnensoep gebruikt. Zij leveren ook vislijm. Maar de grootste bedreiging voor de haai is de soeppan. Al 2000 jaar wordt de haaienvin als lekkernij gegeten in Azië. Een kilo gedroogde haaienvinnen levert al 200 gulden op. De meeste haaien worden voor hun vinnen gevangen. Het geraamte wordt terug in de zee gegooid of op het strand achter gelaten. Ergens anders wordt er op de haaien gejaagd voor de huid, haaienleer is sterk en lijkt op krokodillenleer. Haaienvlees was vroeger niet erg populair, dat is nu veranderd. In de Verenigde Staten en Europa is het nu juist trendy. Er zijn nu overal haaientanden te koop als souvenir. Een volwassen haai heeft ongeveer 150 tanden die groot genoeg zijn om te verkopen. Vooral de tanden van de witte haai en de tijgerhaai zijn populair.
De zebrahaai dankt zijn naam aan de dwarsgestreepte strepen op het lichaam van de jonge dieren. De volwassen dieren zijn gevlekt, daarom worden ze ook wel Luipaardhaaien genoemd. Maar deze naam wordt ook al gebruikt voor een andere soort. Hij is te herkennen aan een lange staart en de richels over zijn lijf. Zijn slanke lichaamsbouw maakt het mogelijk om in holen en gaten zijn prooi te vinden.
Het is de haai met de slechtste reputatie want hij is heel wreed. De enorme roofhaai, die schijnbaar zonder enige aanleiding mensen heeft aangevallen en gedood. Het is het reusachtige, op bloed beluste beest uit de legenden, met enorme kaken en angstaanjagende tanden als lange scherpe, gekartelde dolken die goed geschikt zijn voor het afscheuren van grote lappen vlees. Hij word de wittehaai genoemd ofwel de menshaai Het is een moordmachine die voortdurend op jacht is naar een nieuwe prooi. De verhalen over zijn vraatzucht zijn niet overdreven. Er zijn witte haaien gevangen die ongeveer drie meter waren, toen er een werd opengesneden kwam er een hele zeeleeuw uit.Een andere witte haai die niet veel groter was, had een man op van 1,80 meter. Voorde kust van Californië, waar het dier veel voorkomt, zijn er in de afgelopen dertig jaar vier gevallen met dodelijke afloop geweest. Veel mensen die werden aangevallen, werden slechts één keer gebeten, daarna zwom de haai weer weg. Misschien verdedigde de haai zich alleen maar, want de kaken kunnen alles doden wat ze maar willen. Van de meeste aanvallen op mensen krijgt de witte haai de schuld. Deze schande verdient het beest niet. Veel aanvallen vinden plaats waar de witte haai bijna nooit voorkomt. Maar hij is het bekendste zeeroofdier, dus krijgt hij de schuld. De aanvallen zijn waarschijnlijk gedaan door agressieve soortgenoten die in de tropen voorkomen. De witte haai heeft geen moeite om dieren aan te vallen, die dezelfde afmeting hebben als hijzelf. De witte haai ziet er slank, gespierd en gestroomlijnd uit, hij kan dan soms ook een snelheid van 50 km/h halen, dit is ook te danken aan de sterk ontwikkelde staart. De witte haai heeft een kraakbenig skelet en bezit gepaarde borst- en buikvinnen. Het lichaam heeft een torpedo-achtige vorm met een min of meer driehoekige doorsnede (top boven). Hij wordt ongeveeer 7 meter lang, maar er zijn gevallen dat ze 12 meter lang worden. Ze wegen rond de 2,2 ton. Op de rug zijn ze grijsblauwachtig van kleur en op de buik wit, dit zorgt voor een goede camouflage in de zee. De kieuwen liggen niet, zoals bij beenvissen, onder een kieuwdeksel, maar in kieuwholten, die elk door een kieuwspleet naar buiten uitmonden. Een haai moet blijven zwemmen om in leven te blijven, want dan stroomt het water langs de kieuwen en krijgt hij zuurstof, maar ook omdat haaien geen zwemblaas hebben kunnen ze niet blijven drijven als ze niet zwemmen. De mond zit aan de onderkant van de kop. Op de kaken zitten één of meer rijen tanden. Als de voorste rijen tanden uitvallen dan worden ze vervangen door tanden van de achterste rijen. De driehoekige, zaagvormige tanden van de witte haai zijn ongeveer 7 cm lang. De witte haai kan met zijn kaken een druk van 8 ton per cm² uitoefenen. Ook de schubben op de huid zijn voorzien van tanden. De witte haai heeft ook het zogenaamde knipvlies, een binnenooglid dat sluit als hij bijt om te voorkomen dat ze gewond raken. De mensenhaai of witte haai is één van de tropische haaien (net als de hamerhaai en de walvishaai). De mensenhaai leeft in wateren van 25 graden of meer. Hij kan per dag grote afstanden afleggen. In de winter zijn de meeste tropische haaien dicht bij de evenaar te vinden en in de zomer zwemmen ze ver naar het noorden of zuiden. Ze volgen verschillende waterstromingen en komen vaak in alle tropische zeeën voor. De witte haai kan bloed en geuren ontdekken over een afstand van 1 km. Hij kan een geurspoor zeer nauwkeurig tégen de waterstroom in volgen en schakelt over op zijn andere zintuigen als hij zijn prooi tot een afstand van 150 m is genaderd. Met zijn zintuigholten en zijlijnsysteem registreert hij feilloos de beroering die wordt veroorzaakt door beweging in het water en hij is bijzonder gevoelig voor onnatuurlijke geluiden en bewegingen, zoals bijvoorbeeld een gewond dier maakt. Haaien gebruiken hun ogen zodra ze op 25 m afstand van de prooi zijn, zelfs als er weinig licht is. Zo kunnen ze hun kaken optimaal gebruiken als ze aanvallen.
De blauwe haai heeft een erg sterk en slank lijf. Op de rug is hij donkerblauwe de zijkanten zijn iets lichter, zijn buik is wit. De blauwe haai is een middelgrote haai. Hij zwemt in alle warme zeeën, s'zomers wordt hij nog in Scandinavië gezien. Bij de geboorte zijn de jongen ongeveer 30-50cm lang. De blauwe haai zwemt vlak onder het oppervlak. Vaak zwemt hij achter visserschepen en eet het visafval wat van het schip wordt gegooid. Ook maakt hij jacht op vissen en andere soorten haaien.
Lengte: tot 4m Gewicht: tot 150kg Verspreiding: Alle warme zeeën
De walvishaai is de grootste haai, hij heeft een lengte van 12m, en hij weegt ongeveer 7000kg. Duikers kunnen de walvishaaien moeilijk bestuderen. Ze moeten oppassen voor een klap van de staart, daarvan raken ze in een keer bewusteloos. Maar gelukkig eet deze haai allen maar plankton, die hij makkelijk opeet door zijn grote bek. Hij zwemt met zijn bek open zodat al het plankton zo naar binnen drijft, in zijn bek zitten baarden daar blijft het plankton inzitten. Het water spuit hij door zijn kieuwen uit. Zijn huid is zo ruw als schuurpapier zodat hij snel kan zwemmen. De walvishaai is niet zo lenig en snel als de andere soorten haaien dat hoeft ook niet want het eten drijft zo zijn bek binnen. Het is een bedreigd diersoort want in de vetlaag zit olie. Als je het vet kookt komt de olie eruit. Hij leeft in tropische oceanen.
De doorhaai heet zo omdat hij stekels heeft op iedere rugvin. De stekels staan in verbinding met gifklieren. Een doornhaai kan je ook herkenen aan een spitse snuit en de bolle ogen. De rug en de flanken zijn donkergrijs en de buik is wit. Aan de zijkanten zitten een paar lichte vlekken. De doornhaai leeft in bijna alle zeeën van de wereld . Doornhaaien vormen groepen die niet ver van de bodem vandaan komen, op 10-200 meter diepte. 's Nachts komen ze aan de oppervlakte. In een groep zwemmen meestal haaien van hetzelfde geslacht. In de lente zwemmen de haaien dichter naar de kust voor de voortplanting, 18-22 maanden daarna worden de tien jongen geboren. Bij de geboorte zijn de jongen 10-30 centimeter lang. Vroeger werd er op de doornhaai gejaagd omdat hij gevangen vis in netten opat, later omdat er werd ontdekt dat in de lever van de haai hele goede traan zit. Nu word de haai vooral gevangen om vismeel van te maken, en soms om op de markt te verkopen. Lengte: 80-100cm, soms 120cm (vrouwtjes) Gewicht: 5-8kg max. 10kg Verspreiding : Over de hele wereld
Hij heet citroenhaai odat hij een geelachtige bruine kleur heeft. Hij leeft voornamelijk aan de Atlantische Oceaan. Het is een echte kustbewoner, hij leeft ook in brak water en Mangrovebossen. Hij eet vissen schaaldieren en schelpdieren. Hij is gemiddeld 3.4m. lang.
Hij leeft in iedere Oceaan. Hij eet voornamelijk vis.Het is een aktieve en ook voor mensen gevaarlijke haai. Hij is te herkennen aan de lange vinnen met afgeronde witte punten. Hij wordt ongeveer 3.5m lang.
Stierkophaai
De stierkophaai heeft voor zijn rugvinnen stekels. Hij heeft kleine spitse tanden voor in de mond, daarachter zitten forse maaltanden. Hij heeft 5 kieuwspleten. De stierkop-haai die ook wel hoornhaai word genoemd eet meestal slakken en mosselen, in ondiep water. Oestervissers haten haaien omdat zij hele oesterbanken vernielen. Hij zwemt vooral in de Grote Oceaan, en langs de kust van Australie en in de Indische oceaan. Lengte: volwassen 1.5m
De haaienkop is groot en kegelvormig. De kop bevat kleine ogen aan de zijkant en neusgaten vooraan bovenop de snuit. Langs de kaakrand bevinden zich een aantal rijen sterke tanden (met een zaagfunctie) met aan de binnenkant van de haaienkaak nog vele meer reserventanden.
Bij het jagen verliezen haaien regelmatig tanden en deze worden vervangen door de reserventanden. Hiermee zijn de beschikbare tanden tijdens een aanval vlijmscherp.
Aan beide kanten van de kop bevinden zich 5 kieuwspleten (of minder), soms 6 of 7. Hiermee kan de haai zuurstof uit het water filteren. Veel haaien moeten blijven zwemmen om continu van voldoende zuurstof te krijgen, maar er zijn ook bepaalde haaiensoorten die door de bek regelmatig open en dicht te doen het water langs de kieuwen vervoeren. Hierdoor is ademhalen toch mogelijk terwijl ze niet bewegen.
De haaienhuid bestaat uit een soort huidtanden, allemaal gekanteld in een lighouding. Hierdoor voelt de huid aan als schuurpapier. Vroeger werd haaienhuid ook als schuurpapier gebruikt. Deze huid beschermt de haai als een pantser, wat bij gevechten van te pas komt.
Het lichaam van een haai bestaat uit de inwendige organen, en een aantal (gepaarde) vinnen. De borstvinnen, die zich direct achter de kieuwspleten bevinden, zijn gepaard. De enkele rugvin is op het midden van de rug. De buikvinnen, tweede rugvin en aarsvin bevinden zich aan de achterzijde van het haaienlichaam. De buikvinnen zijn aangepast als geslachtsorgaan bij het mannetje.
De staartvin, welke bij haaien vaak zeer groot is, bevindt zich achterkant. De verschillende haai soorten zijn te herkennen alleen al aan de staartvin. Er zijn verschillende vormen vinnen die aangepast is aan de levenswijze van een haai.
Dit heb ik niet zelf gemaakt. http://www.allesoverhaaien.nl/kenmerken.html
