Ik hoor geluiden in het huis.
Ik zit -samen met pepe- achter de computer, ik hoor geruis.
Een windvlaag door mijn korte haartjes & ik zit geschokt voor het computerscherm te staren.
Ik luister naar het getik van de klok.
Ik ga mee met het ritme van het getik.
Ik hoor het toetsenbord kraken.

Ik kijk naar de witte muur.
Ik zie een hond (net zoals jij) in het vuur.
Hij wil blaffen, maar het lijkt alsof hij stikt.
En dan voel ik ineens alsof er iemand over mijn oren likt.
Het getik van de klok gaat alsmaar sneller.
Het vuur word alsmaar groter en de hond verdwijnt.
Opeens schrik ik op uit mijn gedachten en ik staar naar het computerscherm, was het nu gezichtsbedrog of is hij echt dicht bij mij...

Lieve Spikey, trouwe maat,
ineens was het over,
ineens was het voorgoed voorbij,
wat er is gebeurd is nu meer dan 3 jaar geleden,
het verdriet is nog niet weggesleten bij mij.