Ik ben een Limburgse twintiger, sinds enkele jaartjes getrouwd met de man van m'n leven en het baasje van Westie Yuna.
Even geleden hebben we besloten dat de tijd rijp was voor dè verandering in ons leven... Een kindje krijgen,het vormen van een gezin ! In het begin was er spanning, enthousiasme, en heel veel hoop. Maar dat is snel veranderd naar teleurstelling, verdriet, en vele vragen.
Ik hou vooral dit dagboekje bij om mijn gevoelens kwijt te kunnen. Een plek waar ik terecht kan met mijn tranen maar ook met mijn geluk ... Maar ook deels voor jullie ... Ook familie, vrienden, kenissen, en ja zelfs mensen die we niet kennen, mogen de zoektocht meevolgen naar onze verdwaalde ooievaar ...
Dagboek Van Een Wonder
De zoektocht naar de verdwaalde ooievaar...
05-01-2010
Gelukkig Nieuwjaar !!!
Allereerst wens ik iedereen een gezond en liefdevol 2010 toe ! We zijn alweer een jaartje verder sie ... De tijd gaat toch snel eigenlijk ... Maar nog niet snel genoeg Voor mij althans nog niet ! Als je ergens naar uit kijkt, dan lijken de dagen wel weken ! Maar enfin beetje bij beetje komen we toch kortbij de pilstop ... Donderdag ( nog 2 dagen ) kan ik eeeeeindelijk mijn doosje in de vuilbak kieperen ! Stiekem ben ik toch aan het proberen om Harald te overtuigen om er vroeger aan te beginnen ... Ik schaam me wel een beetje, want de reden waarom ik wou wachten tot April/Mei was gewoon omdat ik liever in het voorjaar of in de zomer zou willen bevallen ..... Als het van de eerste keer zou lukken natuurlijk ..... Maar nu ik er zo naar uitkijk, maakt me dat echt niet uit wanneer ! Het is in principe al heel wat als je de kans krijgt om een kindje op de wereld te zetten! Iedereen vind het vaak allemaal van zelfsprekend, maar dat is het echt niet ... Het noemt hier ook niet voor niks " dagboek van een wonder " hè Maarja, we zien wel ...
We gaan stillekes ons bedje in, moe na een dagje shoppen met mams
Nog snel even langs hier passeren voor ik werken vertrek ! Het jaa begint nu wel echt te korten, net zoals de strip van mijn pil ! Hier en daar heb ik al een paar keer horen vertellen dat veel vrouwen die aan een kinderwens beginnen, " Omnibionta Pronatal " nemen. Dit is een vitaminekuur dat het foliumzuur op peil houdt. Dat verminderd met het stoppen van de pil. Omnibionta ondersteund de ontwikkeling van je ongeboren kind, dus minder kans op open ruggetje e.d Dus ik ga me daar eens over bevragen als ik mijn afspraak bij de gynaecoloog heb. Eergisteren waren we op een familiefeest aan mijn ventjes kant. Iedereen vroeg wanneer wij aan kindjes gaan beginnen. En dan is het zooooo moeilijk om niet te zeggen dat we er binnekort voor gaan ! Maarja, in juni zijn we getrouwd, dit is de volgende stap ... dus logisch dat ze daarnaar beginnen te vragen natuurlijk ... Een nichtje liep er zwanger bij, ze is uitgeteld voor Februari ... Zo een mooi rond buikje .... Goh wat kijk ik er naar uit om er ook zo bij te lopen ! 't Is alweer tijd om te vertrekken se ! De plicht roept Harald en Yuna liggen nog onder zeil ... De profiteurs
Vandaag begin ik aan mijn laatste strip ... Een goeie reden om hier nog eens wat te komen schrijven Een paar blogs geleden had ik geschreven dat ik me aangemeld had op een babyforum, om wat met toekomstige aanstaande mama's te praten. We hebben een tof groepje van enkele dames die,net zoals ik in het voorjaar van 2010 graag zwanger willen worden. Er zijn er enkele bij die boekjes en internet afschuimen voor babyspullen en zelfs al durven kopen ! Diep vanbinnen moet ik toegeven dat ik dat ook wel zou durven hoor Moet mezelf inhouden om geen babywinkel binnen te stappen ! Het is allemaal heel leuk om te doen, maar wat als het niet gaat zoals gepland ... ? Je weet nooit natuurlijk ... En dan ? Dan zit je met al die mooie babyspulletjes ... Dus ik zal me maar vermannen en wachten tot onze positieve test
De datum van de pilstop is gewijzigd ! Begin Februari wordt begin Januari, een maandje vroeger dus ! Maar het echte werk houden we wel voor April/Mei ... Ik wil graag mijn lichaam de tijd geven om te " ontpillen " zoals ze dat noemen. Dus normaal slik ik op 7 Januari mijn laatste pilletje ! Spannend toch wel, het komt heel dichtbij ! Volgende week is het al Kerst ! Maar we kijken er samen echt wel erg naar uit ! Het blijft wel moeilijk om het voor ons te houden, want we krijgen steeds meer en meer de vraag " en wanneer komen er bij jullie kindjes ? " Dan zeggen we maar steeds " Dat is nog niet voor nu hoor, eerst ons huisje in orde en dan zien we wel ! " Vandaag zijn we de familiewieg bij mijn broer gaan halen. Ze gaat waarschijnlijk eerst nog naar mijn nicht, die in Maart gaat bevallen, maar daarna komt ze steevast naar hier ! Als ik ze zo in de garage zie staan .... *Zucht* Het is toch iets speciaals hoor ... 37 jaar oud en zoveel kindjes uit de familie die er hebben in gelegen ! Zoiets kunnen we niet verloren laten gaan hè ! Dus ons klein pruts zal zeker en vast de traditie gaan voortzetten !
Het is ondertussen bijna 21.00. Ik ga me eens voor tv zetten en wat genieten van de gezellige koude ( -3° brrrr) winteravond ... Morgen is het weer werkendag
Als ik goed geteld heb, stop ik 4 Februari 2010 met de pil ! Dan is het d bedoeling om nog enkele maanden te wachten zodat mijn natuurlijke cyclus terug op gang kan komen ... Ik heb 12 jaar lang de pil genomen, hopelijk duurt het niet lang voor ik een mooie regelmatige cyclus heb ! We hopen er in April/ Mei voor te gaan ! Gisteren heb ik ook maar meteen een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. Dinsdag 19 Januari 2010 om 14.45 worden we er verwacht voor mijn jaarlijkse controle en om het eens te hebben over onze babyplannen. Ik kijk er al naar uit ! Vandaag ga ik dit dagboekje op internet plaatsen, zo kan iedereen meeleven naar ons eerste wondertje ... Voor we zwanger zijn, zal niemand van dit dagboekje weten, onze zwangerschap moet immers ook een verrassing blijven hè
Hier ben ik weer met een update over onze kinderwens ! Het gedacht dat we kunnen beginnen aftellen naar het stoppen met de pil heeft meer effect op mij dan gedacht. Ik ben er echt zeer veel mee bezig ... Veel opzoekwerk op internet, niet goed kunnen slapen, en er vooral niet over kunnen zwijgen tegen mijn ventje ... Daarom heb ik me ingeschreven op een babyforum, waar ik naar hartelust kan praten met mensen die net als ik uitkijken naar een kindje. Al is het nog maar pas beslist, toch kijk ik er zooooo naar uit om er écht aan te beginnen ! Ventje wil dat ik het nog aan niemand vertel, omdat als het niet moest lukken, de teleurstelling bij iedereen groot zou zijn ... Maar aan mijn mams kon ik niet weerstaan ... Gisteren zijn we een dagje gaan shoppen, en tijdens een lekker kopje koffie heb ik het haar verteld ... Ze zei " Maar, denk je nu echt dat ik niet doorhad dat jullie daar klaar voor zijn ? Een mama voelt alles aan ! " Voila, dus zo erg is het niet dat ik het haar heb verteld hè Maar voor de res blijft het nog geheim hoor ! Al ben ik zeeeeer benieuwd naar mijn broer zijn reactie ! Hij zou graag nog een keertje Peter zijn !
Het is zover ! Mijn eigen zwangerschapsdagboek ! Iets waar ik lang naar heb uitgekeken ... We zijn nu een dikke 8 jaar samen en een half jaar getrouwd. Dat er kindjes komen, dat staat al lang vast, maar wanneer ? Die vraag houd mij toch al enkele jaren bezig. Maar nu we in het huwelijksbootje zijn gestapt en we ons eigen stekje hebben gevonden, weet ik meer dan ooit dat we er in zekere zin klaar voor zijn. Dus tijd om eens te gaan polsen bij mijn ventje Gezellig samen met z'n tweetjes in bed, lig ik dan daar in zijn armen met die belangrijke vraag in mijn hoofd ... Ik wist helemaal niet hoe ik het moest aanbrengen ... Bang voor zijn reactie, bang voor een teleurstelling, bang voor ... tjah Alle moed bij elkaar geraapt en gevraagd of ik even met hem over iets mocht praten ... Ik vertelde hem dat ik nog 2 en een halve strip de pil had,en wat hij ervan zou vinden als ik na die stripjes zou stoppen ... Hij keek me aan met een glimlach en vertelde me dat dat een heel goed idee was, want hij was daar helemaal klaar voor !
Dus bij deze ...Het is zover !!! Het aftellen kan beginnen !!! Whooooohoooooo !!! Aan de ene kant supersupersuper blij, maar nu het beslist is, komen bij mij veel vraagjes boven ... Ben ik toch niet te jong? Ga ik dat wel allemaal kunnen ? Wat als Yuna ( onze hond ) jaloers wordt ? Ga ik wel voldoende opvang vinden met mijn wisselende werkuren ? Maar het zal wel volkomen normaal zijn dat ik mij die bedenkingen maak zeker ?
