Deventer stadsverhalen - Alfredo
Zoeken in blog


Archief
  • Alle berichten

    Foto

    - uit z'n leven gegrepen ('69-'73) -
    De afgelopen jaren ben ik steeds meer verhalen gaan schrijven, ook over mijn "jongensjaren". Deventer had daarin een gróte rol, vanwege de stad, de mensen én de intensiteit van mijn manier van leven daar. Hieronder mijn selectie van zes Deventer-verhalen, beginnend met "Thuis a.d.IJssel" en eindigend met "Deventer-Dordrecht-Deventer". Ik heb bij plaatsing gekozen voor een logische volgorde qua inhoud van de verhalen (en niet de datum van schrijven.) Tenslotte nog enkele andere websites van mij; zie rechterkolom van deze pagina.
    03-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Deventer Bomenboek ; eerste druk september 2007
    Klik op de afbeelding om de link te volgen




    Ik zal het kort houden.

    Een jaar geleden had ik contact met de Deventer bomenstichting vanwege een oproep op het web om verhalen over bomen in Deventer naar de stichting op te sturen. Men zou dan kijken of het te gebruiken was voor het (allereerste) Deventer bomenboek.

    Zowel "kastanjeboom" als "Deventer/stad" leken me zinnig om op te sturen.

    Vandaag ontving ik het boek via een vriendin. Het blijkt in sept dit jaar 2007 te zijn uitgegeven.



    Mooi, verzorgd boek, waarmee de samenstellers naast bijna lyrische foto's van monumentale bomen de lelijkheid in de stad op hun foto's niet schuwen. Zo wordt hun bomenboek functioneel, omdat het ook storende contrasten laat zien, evenals zinnige combinaties van bouw en bomen in de stad.

    Ik had verwacht dat ze "kastanjeboom" zouden hebben geplukt (vanwege omzagen kastanjeboom eind 2006) maar hun oog viel kennelijk op één van de coupletten uit mijn liedtekst "Deventer/de stad".

    Het is geplaatst op een twee pagina grote foto van het "Worpplantsoen" = het gedeelte van de Worp (Westkant IJssel) dat aan de rivier ligt buiten de dijk. (pag. 64 en 65)

    Dan ook hier maar ter afronding twee anekdotes.


    Er ligt in die uiterwaarden een camping en ik heb daar rond '71 enkele maanden in een vrachtbus op die camping gewoond. Ik had het gekocht voor 250 gulden en na een periode naast het arbeidsbureau te hebben gestaan besloot ik de wagen te laten verslepen naar de camping.

    Maar ja, het is in Nederland niet eeuwig zomer, dus verliet ik mijn huis op wielen en ging terug naar de binnenstad, de auto achterlatend.
    Paar maanden later aan een bar; "ah, ben jij diegene van die vrachtauto. We hebben hem maar laten wegslepen, want de camping ging dicht en er kan niks achterblijven".
    "Ja, hij was van mij en bedankt voor de service".
    "Graag gedaan" reageerde hij enigszins perplex.





    Een half jaar later met een vriend uit de binnenstad een  klein huisje gekraakt vlak naast de rivierdijk.
    Wij vrij snel naar binnen en we verkennen de binnenkant en het viel ons erg mee. Alleen stroom hadden we niet en omdat we beiden nou eenmaal met elektriciteit waren opgegroeid vonden we dat toch echt het minimum.
    Kast opengemaakt en mijn vriend ontdekte waar de stroomdraad liep en dat er een stuk was uitgeknipt. Met krantenpapier in mijn rechterhand, plus een tang en een  stevig stuk ijzerdraad moest het toch kunnen lukken om dit huisje weer bij de tijd te krijgen.
    "Knal".
    Grote stilte.

    De eerste deuren gingen her en der open.
    "We zitten zonder elektra vanwege jullie geklooi. Geen mens kan meer TV kijken". Met enige moeite lukte het ons nog wel om ons ook in dat laatste te kunnen verplaatsen. Het werden tenslotte onze toekomstige buren, maar ik zag het somber voor ons in als start.
    Bovendien moest er eerst nog actie worden ondernomen om de buurt én onszelf weer van stroom te voorzien.

    Godlof, lukte ons dat en de lucht klaarde voor ons al helemáál op toen onze naaste buren kwamen vertellen dat ze wel blij waren met onze onderneming, want dan konden zij - zo hoopten ze - nog weer wat langer in hun eigen huisje blijven wonen, want het waren twee huisjes onder één kap.

    Het was een leuk huisje. Wit van kleur, herinner ik mij.

    Is niet meer.

    Zo hoort het ook.

    Toch?

     

    Alfredo, okt. 2007.

     

     


    02-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het oude pandje in Dordrecht gesloopt - 19 April 2008
    Klik op de afbeelding om de link te volgen





    Een posting van mij op een forum; 19 April 2008.

    Quote;

    "Vorig jaar bezocht ik een heel oud pandje in het hart van Dordrecht, dat in 1971 al een slooppand was en waar Alfredo enige tijd met zijn hond bivakkeerde op de zolder en na korte tijd, onaangekondigd, werd uitgesmeten door politie en eigenaar.

    Het was de eerste keer sinds 35 jr en het maakte zeer diepe indruk op me en bracht veel in mij teweeg.
    Schreef er dus ook een verhaal over;

    Korte versie

    http://www.verhalenvandordrecht.nl/verhaal.php?nummer=529


    en een lange, nooit uitgewerkte versie;
    http://www.bloggen.be/deventerverhalen/ 

    "A beautiful goodbye".
    Ik schreef het op de avond van thuiskomst en heb het nooit meer durven lezen, laat staan herschrijven.

    Wel heb ik er enkele malen - half blind - nog een paar anecdotes onder geschreven. Maar dat was het dan.



    Vanavond,19 April 2008,  óók op een zaterdag,  lees ik op de website "Zindermij"  het volgende bericht;

    Quote;
    Geplaatst
    : za apr 19, 2008 9:06 pm
    Geregistreerd op: 26-5-2007 Berichten: 545 Geslacht: vrouw
    "Ik was vandaag in Dordrecht, winkelen, slenteren, eten (erg lekker en gezellig). De vorige keer dat ik in Dordrecht was, was ik er met Kronkel en liepen we nog even door het straatje dat Alfredo in zijn verhaal "Dordrecht"noemde.
    Het huisje (vervallen pand) stond er toen nog.
    Vandaag kon ik niet laten toch even door het steegje te lopen. Het pand is gesloopt en er ligt al fundering voor iets nieuws."
    Einde citaat.
     
    Einde quote.





    Er komt een migraine opzetten.
    Alfredo leeft !

    In de zaterdagnacht van 19 naar 20 April 2008


    01-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een popsong n.a.v. Dordrecht verhaal
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op een Engelse site schreef ik er het volgende over (Aug. 2008)

    The text below is an artistic version of the story "Visiting one of my hometowns after 36 years Dordrecht, Netherlands".
    A few months later, after my writing, I gave it a new title;"Gimme Shelter".
    Anyhow,

    It is now august 2008 and these days a Dutch popgroup is recording a song called "Black bird" and they told me that it is inspired by my story "Gimme Shelter"(Dordrecht). I once talked with them and they did read my story. Every initiative came from them, except of course my own written story.

    The artistic version is made by a member of the music group, to use it for their new album. The album will be released in sept 2008. Next month.


    The story will be told without music, but interrupted by music. That's completely their very own wish.


    Quote;

    Black Bird,

    a short story inspired by "Gimme Shelter" (alfredo)
    By Mark Courage

    Part 1.

    Only few parts of the walls were covered with different kinds of wallpaper. A long time had already gone by, before the boy took this room on the attic, his hiding place. Emptiness had driven him to seek comfort in painting words on the flaking walls: "Wherever your treasure is, there will be your heart".

    This message he had given himself, to forget his loneliness, to neglect his homesickness, to deny his precious but misfortunate past.
    Outside, on a small branch, a black bird spoke and sang of true beauty, waking the boy every morning with its songs and sermons.
    While months went by, the boy obsessively attempted to seek forgiveness for his destructive tendency.

     

    The room functioned as a cocoon, giving the boy just enough air and sunlight to breathe, to grow into a person... a man…


    music - intermezzo by Dutch popgroup

     

    In his flight, the man threw off the cocoon’s shell, leaving behind the bird and the boy, in search for his treasure. He wandered around restlessly, living his life between sunset and sunrise.

    As his body desired more and more of the filthy substances he poured down his veins, his mind became a sewer, filled with mud, dirt and rats, crawling and littering around in his head.

    The small black bird took care of the naked boy, who was lying on the floor, gasping for breath. He could only move his eyes and the bird fed him, like a mother bird feeding her youngsters, keeping his soul alive.
    (21Eor song)

    2.
    One night, years after the cocoon had burst, the black bird flew restlessly through the attic. The boy opened his eyes and experienced an unusual sensation inside.

    The bird’s panic frightened him, but at the same time he felt a comforting shiver down his spine.

    He discovered he could move again, and gently he got up.
    Slowly he floated to the window, and there, outside, the man broke down on his knees, crying.
    When the boy opened the window, the man looked up, and their eyes met. “I’m Glad you’ve not forgotten me” the boy said, and he jumped out of the window.

    As the rain started to fall heavily, the man left the house, the street, the town, with a black bird on his shoulder, and the boy, his treasure in his arms."

    End Quote and song.


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • agen togel terbaik
  • Preference for soup and god empathy Kevin Durant?The league dare you abandon coach also garage!
  • Kevin Durant vs. lebron James: a battle launched by goddess of beautiful bosom
  • A god of death du!Kevin Durant ignored no defensive play four points
  • lzm

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Selectie uit mijn andere websites
  • Fotoblog van schilderijen en foto's - Alfredo


  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs