|
Na een weekje city-trippen in New York en San Francisco was het tijd om het eerste nationaal park te gaan bezichtigen, Yosemite park.
We hadden afgesproken om om 8u00 's morgens te vertrekken zodat we zeker alles konden bezichtigen, maar ja de Vannestjes kennende vertrokken we weer met de nodige vertraging.  Vanuit Oakhurst was het in totaal 200 miles tot in Bishop. Je zou denken 'Oh maar 200 miles', maar we moesten ons toch voorbereiden op een 8u durende tocht. Allé aan het tempo van een sightsee-ende papa en een fotograferende mama duurde onze toch natuurlijk bijna 11u. 
Voila en dan vertrokken we, met de nodige vertraging en de nodige inkopen  , naar onze eerste stop, de Mariposa Grove. We hadden alleen slechte karma boven ons hangen want de parking was gesloten dus moesten we 6 miles verderop gaan parkeren en een shuttlebus nemen. Zo gezegd zo gedaan, maar de karma bleef ons achtervolgen want 45 min wachten op een shuttlebus wetende dat we nog zoveel andere dingen moesten zien, bracht toch wel nervositeit. Uiteindelijk geraakten we in de Mariposa Grove waar ontzettende grote Seqouia's staan, vertelden de gidsen ons. En dan moeten we toch eerlijk zijn, Camille en ik (Noëmie) waren toch een beetje ontgoocheld. We hadden verwacht dat we heel veel immense, gigantische bomen gingen zien, maar het werden er 15 die ietsje groter waren dan de rest. Begrijp ons niet verkeerd de natuur erom heen was prachtig, maar de bomen waren anders dan we ons hadden voorgesteld.
Onze volgende stop lag op een uurtje en een half dus die 8u durende rit was dus zeker een feit. Op weg naar Glacier Point stond het verkeer ineens volledig stil. Alle mensen stapten uit hun auto en namen hun fotocamera. We konden er dus vanuit gaan dat er een beer gespot werd. En ja hoor, mama heeft een beer gezien. Wij hebben hem jammer genoeg niet gezien maar ons mama had toch het geluk. Glacier Point gaf ons een adembenemend zicht! We werden er zelf een beetje stil van. Een uitgestrekt dal die je met je eigen ogen moet gezien hebben om te beseffen hoe mooi hij is. Een foto geeft nog niet eens een vierde weer van hoe mooi het werkelijk is.
Toch een leuke tussendoortje. Noëmie loopt bij iedere stop de volledig parking af op zoek naar nummerplaten uit de verschillende staten.
De Tioga Pass was onze gids gisteren. Bijna onze volledige trip werd bereden op Tioga Pass. Bridalveil Fall was een andere stop die ons een prachtig panorama gaf van de typische steile rotsen van Yosemite. Krisje vraagt ook nog om te vermelden dat de door hem vernoemde Tiago Pass heel steil was en toch wel de nodige zweetdruppeltjes op Krisje zijn hoofdje deden verschijnen.
Ondertussen was de temperatuur gezakt naar 50°F, maar dat hield mama en papa niet tegen in en uit de auto te springen om allerlei panorama's en uitzichten te trekken. Het werd later en kouder en regenachtiger en het besef was er dat we toch veel te laat vertrokken waren en dat we er een les moesten uit trekken om de volgende dagen vroeger te vertrekken. Nog een laatste adembenemend zicht bij licht was Tenaya Lake. Een prachtig uitgestrekt meer die volgens mama een award-winning picture heeft opgeleverd.
Het verhaaltje ging verder want om de 100m werd er gestopt om nog maar eens een fotootje te nemen. Toen we aankwamen aan Mono Lake was er niet veel te zien, maar ja dat is logisch als het al 8u30 's avonds was. Jammer voor ons, maar een adembenemend zicht van Mono Lake zit er voor ons niet in.
Dan zat er niets anders op dan maar naar ons hotelletje te rijden. Nog eens zoet voor een anderhalf uur. Gelukkig hebben Camille en ik de auto zodanig geschikt dat we elk een bedje hebben zodat we de zoetste dromen kunnen hebben wanneer het rijden ons iets te lastig wordt want ja naar buiten kijken is verschrikkelijk lastig, logisch dat het ons af en toe te veel wordt en dan is de auto een bijzonder goede slaapplaats.
Dus wat hebben we geleerd vandaag dat de Vannestjes wel op tijd willen vertrekken, maar dat toch niet kunnen  Yosemite Park heeft prachtige natuur en adembenemende panorama's, maar voor de Seqouia's moet je het niet doen. Krisje is een goede chauffeur, Camille en ik vervullen onze taak geweldig met slapen en sightseeing en mama die is de beste co-piloot die papa ooit zal hebben.
|
