De poule-indeling en kwalificatiewedstrijden voor het tornooi van basisschool Groenheuvel zijn vandaag in mijn mailbox beland. Het belooft een lang en lastig dagje te worden. De Gorgonzolas zijn ingedeeld in een poule met vice-winnaar De Planckaerts, waar we vorig jaar met 5-3 van verloren. Bovendien krijgen we de twijfelachtige eer om de openingswedstrijd van het tornooi te spelen en dat om 8 uur 's morgen. Hoera! De tweede wedstrijd volgt pas om 11 uur, tegen de gedoodverfde favoriet De Planckaerts. Hopelijk zijn we dan nog wakker, zodat we toch wat weerstand kunnen bieden.
Als we willen meedoen voor de eerste 4 plaatsen, dan mogen we - in het slechtste geval - tweede eindigen in onze poule. We kunnen ons dus maar 1 verlies permitteren. Het wordt niet simpel, maar we zijn in de winning mood en als iedereen geen pinten heeft zitten drinken tot 's morgensvroeg, dan kan dat zeker lukken :).
De finale is om 18u30 en duurt net als vorig jaar een uur. Wie 's avonds nog op zijn benen kan staan, krijgt van het tornooi de "Last Man Standing-trofee". Dat zou toch moeten. In de bijlagen vind je nog eens alle details terug.
De Gorgonzolas zijn er in geslaagd om de hoofdprijs weg te kapen in het kooivoetbaltornooi The Cage in Heule. In een spannende finale, die eindigde op een 5-5 gelijkspel, scoorde Sil de "hele" Groote de golden goal. Meteen de eerste tornooiwinst voor de Gorgonzolas... en dat na amper twee tornooien!
Het werd een bewogen dagje in Heule. Om tien uur waren we al paraat omdat we niet wisten wanneer het tornooi begon. Pas een drietal uur later zouden we onze eerste wedstrijd spelen. Terwijl we wat zaten te shotten op de vier minivoetbalveldjes rondom The Cage, stroomden de andere ploegen mondjesmaat toe. Het gros van de ploegen bestond uit typische straatvoetballers van allochtone afkomst, met een fluwelen techniek en agressieve mentaliteit. Dat werd halverwege het tornooi duidelijk, toen het potje van twee spelers overkookte en ze op elkaar begonnen te meppen. Meteen de start van een kleine gangfight en het einde van het tornooi. Althans dat dachten we, want de goesting om verder te spelen, was bij de andere ploegen ook ver te zoeken.
Bovendien werd Niels verplicht het tornooi te staken door een liesblessure en moesten we dus met drie man verder. Net genoeg, want het pannatornooi bestond uit ploegen van drie spelers en 1 reserve, die elkaar twee keer 8 minuten lang in een kooi bekampen. Om de aandringende scheidsrechter een plezier te doen, besloten we om nog een matchke te spelen, want we hadden nog niets verloren en dachten dat het toch bijna gedaan was. Nergens was er een klassement of tussenstand te bespeuren, laat staan een poule-indeling.
Meer dan een uur en enkele wedstrijden later, kregen we te horen dat we de halve finale speelden. Tegen Marseille, één van de betere ploegen van het tornooi. We hadden nog altijd niets verloren, maar deze tegenstander was toch van een ander kaliber. Voetbaltechnisch stukken beter en bijna constant in balbezit. Daartegenover stonden onze tactische opstelling en ons fysiek doorzettingsvermogen, die ervoor zorgden dat we verdedigend zeer sterk waren en weinig goals incasseerden.
Een wedstrijd winnen als de tegenstander 70% balbezit heeft, is niet evident. Toch kreeg Marseille een lesje in efficiëntie. Onze counters en onverwachte flitsen waren dodelijk. De partij eindigde met twee goals in ons voordeel en voor dat we het goed en wel beseften, speelden we de finale.
Opmerkelijk aan een pannatornooi is dat je niet alleen kan winnen door te scoren in de doeltjes, maar ook door je tegenstander door de benen te spelen. Als je de tegenstander 5 keer door de benen hebt gespeeld, is de match afgelopen en ben je gewonnen, zelfs al sta je sta je bijvoorbeeld 10-0 achter in de score. Een niet te onderschatten regel, die sommige ploegen meermaals heeft genekt.
In onze eerste wedstrijd, die de slechtste wedstrijd was van het hele tornooi, was die regel onze redding. We stonden 7-4 achter op het scorebord, maar slaagden er enkele minuten voor tijd wel in een vijfde panna te maken. Een domper voor Wild west, onze aangeslagen tegenstander.
Net voor de finale kregen we te horen wat we konden winnen: naast de gebruikelijke beker en het prijzengeld, krijgt de winnaar een trainingspakket opgestuurd van sponsor Redbull en een wildcard voor het Redbull Street Soccer tornooi in Brussel. Een mooie prijs, waar we nog een haarlengte van verwijderd waren.
Maar om de prijs in de wacht te slepen, moesten we eerst nog Mixtape overwinnen, een team à la Marseille, maar combinerend nog sneller en verdedigend iets sterker. We hadden onze beste pijlen trouwens al verschoten en moesten opnieuw het spel ondergaan. We werden van het kastje naar de kooi gespeeld en probeerden te storen en te counteren waar mogelijk. We kwamen 3-2 voor, maar fysiek kregen we het lastiger en lastiger. Bij een 5-4 stand voor Mixtape zagen we de overwinning uit onze handen glippen, maar voor afsluiten maakten we toch nog de onverwachte gelijkmaker. In de panna's stond het 0-0 dus een golden goal zou bepalen wie de winnaar van het tornooi werd. Op de kooi zat het vol met hevig supporterende spelers van de andere ploegen. Het werd een magische afsluiter van een absurd, maar onvergetelijk tornooi. Sil knalde de bevrijdende golden goal tegen de netten en onze eerste tornooizege was een feit!
