Het verhaal(tje) hoe ik terecht kom in Villespy ;-) Het begon allemaal een tijdje geleden. Het was in het jaar ......2013, ergens in de maand April. Allé, nog niet zo zot geleden maar toch hé, een 'tour' van je leven komt niet zo maar, of toch...? Het verhaal begint in een park te Brussel, een mooi park hoor ( daar mogen ze in Brussel fier op zijn, en de moeite om eens te komen mocht men in de buurt zijn), het Leopold 's park. Een park met een grote vijver, veel gras met bomen en op de regelmaat een houten zitbank. En op één van die zitbanken zat Karine, waar ik mee aan de praat geraak. Het gesprek ging over kleine dingen, en ook over reizen. Als ik aan het vertellen was over een 'tour' dat ik ging doen kwam Annemie er bij zitten, een vriendin en kolega van Karine. Allé, ik vertelde mijn verhaaltje opnieuw waar ik gestart was. Ik vertelde dat ik met de motto naar Spanje reed om daar dat de tijd die er rest met de fiets me te verplaatsen. Onderweg sliep ik bij vrienden (Arnoud en Greet) , in een apart bed hé hahahaha, niet bij hun hé, man man man, zo zeveren ;-). En als ik richting België kwam zo er halt gehouden worden in de Pyreneeën op de Col de Mente bij Peter en Elisabeth, en zo de volgende dag door naar de Mont Ventoux als het weer het toeliet, en zo naar huis. In het gesprek ging het ook over de 'tour' van je leven. Waarom dat ik het deed, hoe, vanwaar het kwam, enz.. en ook wat ik wou zeggen met de 'tour' van je leven. Zonder enige twijfel en zonder aarzelen zei Annemie tegen me om bij hun te passeren en daar dan ook blijven te slapen. Ola, daar stond ik dan, zo nen uitleg en plots stond ik daar met mijn mond vol tanden. Euh, ja, en waar is dat? Oei, ja. Een mens word daar stil van. Vol verwondering ging ik verder, mijmerend over wat er allemaal gezegd was.Lang moest ik niet nadenken en ging op haar aanbod in. De volgende dag mailde ik haar met de blijde boodschap. Mijn 'vervelende' vragen gingen over en weer zoals, waar is het? En kan ik daar iets eten, of in de buurt? Wat kost het me? Enz enz. Het antwoord was; Het is in Villespy, wij zijn twee zotte belgen en het kost je niks, nada. En voor het eten leggen we wel wat op de bbq. Man man man, ik was met mijn gat in de goei boter gevallen. Weer een 'tour' van je leven. Maar eerst de reis er naar toe ;-) Bedankt Annemie en Stijn.
Laatste pagina van mijn blog. De (tour( van je leven.
Vandaag zou ik thuis komen. Met alle tijd van de wereld hebben we samen aan het ontbijt nog fijn gepraat. De doorslag dat Annemie zonder twijfel me een slaapplaats aanbood was dat ik sprekend op haar broer gelijk. Alleen zijn 'kanker' uitzaaiingen heeft. Maar je weet nooit, je weet nooit wat het leven je brengt en laat ons allen hopen dat het tij keert en hem steunen in al onze positiviteit. Geef het door en straal het uit. Veel sterkte en vechtlust, zorg voor mekaar. Vanuit Villespy ging het richting de berg, de Mont Ventoux. Vertrokken 'in regenpak', aj, je kon nooit weten dat het zou regenen. Na een tijdje heb ik het regenpakje moeten uittrekken. De temperatuur ging de hoogte in maar, hoe dichter ik bij de berg kwam, hoe donkerder, en het regenpak ging terug aan. De temperatuur nam bij regelmaat een duikje naar beneden en de wolken dreigender. Ik zou nog twee uur moeten rijden alvorens ik in Bedoin zou aankomen, maar de hevige regen en de koude temperatuur (8°) deden mijn planning veranderen en keerde vroeger huiswaarts. Ola, ik zou aankomen om bijna 1uur s'morgens volgens de gps. Alle registers open (ook de regen) en koers richting Bredene. Om 1u40 ben ik aangekomen waar ik met open armen ontvangen ben door mijn lief Sonjaken. Verder....ja verder ging en gaat de 'tour' van je leven. Hier stopt het niet hoor. Geniet en zorg voor mekaar, dikke bees aan allen en heel erg bedankt om me te volgen en met me mee te leven. Wat is jullie verhaal? Ik luister ;-)
Na een 'weer' goed ontbijt en gezellige babbel werden de tassen in op de motto gezet. Persoonlijk vond ik het een lastig tot ziens zeggen maar wetende dat wij zeker terug komen, dat is zeker. De gps ingesteld op; de kortste route en de tolwegen uitgeschakeld. Weg waren we. Langs hele mooie wegen, soms bochtig en berg op, berg af cruisde wij door het landschap. De zon stond reeds hoog te fonkelen aan de hemel. Het is en was puur genieten. alsof ik het leven doortrok na mijn ferm verblijf bij Danny en Ann. Nogmaals dan jullie wel ;-) Na een galant en stevig werken van de rijder en motto, wan die waren terug één geworden kwam ik dan aan in Villespy waar ik met open armen ontvangen ben bij Stijn en Annemie (en hun twee gasten). In een huis bij god in Frankrijk waar rus en natuur één zijn, maar het was natte god in Frankrijk hihi. Mij kon het niet deren. Het liep van me af, mijn gedachten waren anders afgesteld. Het weer was bijzaak. De positiviteit had de bovenhand. Na een ferme maaltijd en goede gesprekken ging ik moe maar tevreden in het aangeboden bedje. Dank je Stijn en Annemie.
