Op alles hebben ze een antwoord , ze spreken tegen , zijn soms ronduit brutaal ..

Niet bepaald hetgene je wil als ouder.

Maar dan probeer ik alles te neutraliseren , bij wie ligt de fout echt ? 

Ligt de fout bij hen of bij ons als ouder ? 

Want wees eens eerlijk , waarom moet je kind zeggen wat jij wil horen ? Waarom mag het niet zijn eigen mening uiten , 

en kan je van hieruit op een vertrouwelijke manier verder communiceren , zonder verwijten dat het kind altijd zen eigen zin doet , 

dat het brutaal is , en dat het eigenwijs is.

Je kind is geen onbeschreven blad meer , maar een eigen persoonlijkheid met een eigen mening , en hij/zij heeft recht om deze te uiten , 

en wanneer jij zal duidelijk maken dat je echt maar dan ECHT luisterd , zonder dat je bezig bent in je hoofd met je werk , de winkel , je huishouden , 

gaat je kind uiteindelijk zijn hart wel durven toevertrouwen aan jou , maar als jij andere prioriteiten hebt dan te weten wat er in je kind omgaat , zal het kind opstandig worden en gaat de communicatie achteruit gaan .

Het is moeilijk heel moeilijk , en het vraagt heel veel tijd en heeeeeeeeeeeeeel veel geduld! 

Ik zit met een beginnende puber in huis , een prachtmeid van 9 jaar , dat ook nog eens struggeld met contact maken met het hiernamaals .. die begeleiding zou ik moeten doen want dat maakt het haar niet makkelijker , ze ligt met zichzelf in de knoop , werkt dat vaak uit op haar zus en is niet makkelijk om hier neutraal in te blijven, maar ik doe mijn best en ik weet stap per stap kom ik er.

Zo PRAAT ik echt met haar de laatste tijd , ik brul minder (wat daarvoor dagelijkse kost was omdat ik me telkens weer boos maakte als ze weer wat uitgestoken had)

Ik probeer in te grijpen vanaf ik zie dat er iets schort ... JIJ als mama ziet dat altijd als eerste aan je kind! 

Probeer niet te veel uit te besteden aan psychologen en dergelijke , jij als mama bereikt het meeste als je bereid bent er tijd en geduld in te steken en je bewust open te stellen om er moeite voor te doen.

Ik merk dat mijn prinses nu s'avonds als we samen op de zetel hangen , bij mij komt hangen , haar hoofdje op mijn schoot , ja mijn 9 jarige die voordien al eens dierf zeggen dat ze me haatte , en WAT GENIET IK HIERVAN. Uit het niks zegt ze mama ik hou van jou .. komt ze me knuffelen , is ze gelukkiger .. er is nog werk aan maar we komen er , dit hoeft allemaal niet op 1 dag in orde te zijn , ik geef haar de tijd die ze nodig heeft .

Maar ik ben me ervan bewust dat IK diegene ben die haar moet begeleiden , begeleiden in het tonen van emoties , in het praten , hoe voel ik me zelf .. zij moet haar eigen persoonlijkheid terug vinden en zich niet spiegelen aan wat haar verwacht word , ze is uniek hoe ze is en dat is haar recht ZICHZELF ZIJN , net als dat jou recht is als mama , maar zet je hart open en je kind doet dat ook <3 <3 

Enkele tips : 

* Neem 5 minuten per dag om bewust te praten met elkaar , en laat je kind zijn eigen mening zeggen zonder hem tegen te spreken maar begeleid hem .. ZONDER GSM TV RADIO BROER/ZUS  Enkel jullie 2  op een rustige plaats

* Soms zal je puber dingen vertellen die je misschien liever niet wil horen , ook dat hoort erbij en probeer niet de rechter te zijn , maar het waarom en hoe voelt je kind zich hierbij erbij te halen .. je kan zeggen dat je er niet mee akkoord bent maar vergeet niet je kind moet zelf leren vallen en opstaan , dit hoort bij het leven.

* Probeer je kind zijn gevoelens niet in de mond te leggen , je kind weet zelf perfect hoe het zich voelt maar is aan het leren hoe dit zelf onder woorden te brengen , en hij heeft jou niet nodig om hem of haar de les te spellen welke gevoelens er zijn (zou jij zelf ook niet leuk vinden) 

* Laat je kind zijn emoties tonen , als jij je emoties toont gaat je kind je gedrag spiegelen en merken dat dit kan en mag en volkomen normaal is , tegenwoordig word er teveel ingepeperd bij de kinderen dat ze hard moeten zijn en dat ze maar voort moeten hoort bij het leven ! NEE , emoties tonen hoort bij het leven en het is een kwestie van met je emoties weg te kunnen en te plaatsen  zo niet krijg je jammer genoeg kinderen die psychische problemen krijgen of nog erger ... en dit willen we absoluut niet! 

* Geef je puber de kans om zelf een oplossing te bedenken wanneer hij/zij niet akkoord is met iets .. Bv : als je een regel geeft , die wij onze kinderen dagelijks opleggen zal een kind vaak zeggen dat het akkoord is om van ons gezeur af te zijn , als je ECHT luistert naar je kind en je merkt dat het eigelijk niet akkoord is , geef hem de mogelijkheid om zelf tot een betere oplossing te komen en probeer zelf ook open te staan voor je kind zijn oplossing.

* En VOORAL : Herhaal dagelijks IK BEN TROTS OP JOU , JIJ KAN DAT , DURF HULP TE VRAGEN , IK BEN ER VOOR JE 

Zo , ik ga hier vandaag afsluiten , mijn dames zijn wakker nu , hopelijk kunnen jullie een stapje verder geraken nu , als je vragen hebt stuur gerust een mailtje 

Jullie zijn goed bezig! X BIE