Ik schrijf deze blog ,
omdat ik ondanks ik altijd iedereen tips geef ,
ik zelf ook niet in orde ben ..
Vorig weekend was weer even een kantelpunt ,
alles ging goed , tot je weer geconfronteerd word met de werkelijkheid die zich stelt ,
niet meer kunnen doen wat je kon ..
Ik had net even mijn living gepoetst en ik ben in huilen uitgebarsten van de pijn ,
en ik liep met mijn kruk.
Ruzie met de partner omdat ik parttime terug wil beginnen ,
maar dat hij ook ziet dat dat gewoon niet gaat lukken ,
en ik het alleen maar erger ga maken,
en als ik eerlijk ben voor mezelf weet ik dat ook , die pijn is gewoon niet houdbaar.
Heel mijn linkerkant blokkeert , krijg mijn been niet meer opgehoffen ,
heb hulp nodig bij het gaan en me aan en uit te kleden.
Moeilijke dingen om te aanvaarden als 30 jarige ,
Ik heb ook mijn verantwoordelijkheden binnen het gezin ,
verantwoordelijkheden die ik deels op mijn man moet afschuiven ,
omdat ik ze niet meer kan.
Het brengt de nodige kalmte in huis nu ik thuis ben ,
ik heb weer tijd om andere dingen te doen ,
dingen waar ik anders niet aan toe kwam ,
bv rustig blijven bij mijn kindjes ,
ik heb terug de kracht om te koken ,
op te ruimen , maar alles gebeurt in stukken.
En zolang er geen uitslag komt uit de testen zal ik wss gewoon blijven aanmodderen ..
Niet simpel maar ik kan hier niets aan veranderen ,
Maar opgeven doen we niet ,
we blijven zoeken tot er een oorzaak is!
OPGEVEN IS GEEN OPTIE
grtjs Bie
06-06-2018 om 14:35
geschreven door Bie
