Donderdag 17 juni 2010, de 44-jarige Nederlandse trucker L.V.D. knalt in volle vaart en zonder te remmen op twee voorliggers. Ravage tot en met. Gezien de moeilijke reddings- en opruimingswerken wordt de E19 ter hoogte van Sint-Job voor twee uren volledig afgesloten.
Tussen al die wachtende staat een autobus van Lauwers die te zeven uur de garage heeft verlaten, om zeker rond half negen de drieënvijftig Okra-leden van Sint-Mariaburg op te pikken. Zij willen er een dagje op uit naar de Leiëstreek.
Half negen wordt dus half elf.
Lange uren voor allen. Voor zij die een beetje minder goed te been zijn en zeker voor Marleen, onze secretatis en reisverantwoordelijke die al vele uurtjes in de organisatie heeft gestopt en nu begint te twijfelen of alles nog wel goed komt. Vooreerst de eerste stop, die was voorzien om tien uur in Miegem bij pottenbakker Paul van Gompel. Afmelden en trachten een minnelijke schikking te bekomen over de reeds betaalde toegangsprijs. Dan het restaurant Sint-Christophe in Olsene verwittigen dat we misschien wat later aankomen, want het gerucht gaat, dat zowat alle autowegen in Vlaanderen dicht zitten.
Spanning is vandaag gewaarborgd.
Uiteindelijk komt alles goed. De reis naar Olsene verloopt vlot, niet één vertraging meer. In Olsene zelf, verstopt in de velden en een beetje moeilijk bereikbaar voor de grote bus, duikt plots restaurant Sint-Christophe op. Een kraaknet doeninkje dat vriendelijkheid en rust uitstraalt.
Het middagmaal maakt al het geleden leed ruimschoots goed. Ter compensatie van het gemiste bezoek aan de pottenbakker, trakteert Marleen ons op een gratis aperitief. Het openings- en degustatiebordje werd uiterst fijn geserveerd. Gaspatio, garnaaltjes op risotto en een rolletje pannenkoek met hesp sierden deze schotel. Dat de tomatensoep dagvers was liet zich niet raden, velen genoten dan ook van de tweede service. Het gelakte speenvarken in een jus van perziken, sinaas en specerijen was nog malser dan de boontjes en de kroketten die deze schotel completeerden. Met een chocolademousse werd de maaltijd afgesloten. Dit was geen middagmaal, dit was een feest.
De kwaliteit van deze menu en de voorbeeldige en sympthieke bediening maakten dat de dag niet meer stuk kon, al was hij ook zo twijfelachtig begonnen.
Het bezoek aan Harelbeke toonde ons een gezellige stad. Het modern Peter Benoit museum, aanleunend aan Peters geboortehuisje, dat vanzelfsprekend in zijn oorspronkelijke staat het grote verschil liet zien tussen 1834 en 2010. Peter, die op zeventienjarige leeftijd, als eenvoudige Vlaamse jongen toegang kreeg tot het Koninklijk Conservatorium te Brussel bracht het tot medeoprichter en direkteur van het Kon. Vlaams Muziekconser- vatorium en de Kon. Vlaamse Opera te Antwerpen. Het was Benoit die, met Vlaamse vasthoudendheid de Nederlandse taal ingang deed vinden in de muziekwereld.
Wat ons ook bijgebleven is, zijn de drie muziekdouches in het museum. Men werd van zon douche nat noch proper, maar wel figuurlijk overgoten met zalige rustige Benoit-muziek.
Een uurtje wandelen door Harelbeke met een plaatselijke gidse, brachten ons vele wetenswaardigheden bij over de stad en haar Sint-Salvatorskerk. In het Parochiaal Centrum De Bron in het voormalig klooster van de Augustinessen, liet een Bavik of een Pilaarbijter zich op de rustige binnenkoer heerlijk smaken in het zomers weertje dat ons al de hele dag vergezelde.
