Zes jaar geleden is het. Ik herinner het me nog alsof het gisteren was. Kan ook moeilijk anders, ik word er ook nog bijna wekelijks aan herinnerd. Mijn weliswaar korte deelname aan de tweede reeks van De Mol heeft nog altijd nawerkingen. Ik word nog vaak herkend, soms weten mensen nog precies waarvan, soms herkennen ze mn gezicht, maar kunnen het niet plaatsen. Ik blijf het vreemd vinden dat deelname aan een televisieprogramma zon impact kan hebben. Ik was er me toen wel van in het begin van bewust dat televisie je kan maken en kan kraken. Ik heb er dus over gewaakt dat ik alleszins sympathiek zou overkomen, als bankier kon ik een slecht imago missen als een dalende beurs
Mijn eerste proef onwaarschijnlijk. Met alle deelnemers op een C130-transportvliegtuig richting Frankrijk. Plots gaan die luiken open en mag je een duo-sprong maken vanop 4000 meter hoogte. Je valt tegen ruim 200 km/uur naar beneden. Ik vond het een formidabele ervaring en wil het zeker nog eens overdoen.
Minder fijn vond ik de bergtocht die we in Zwitserland voorgeschoteld kregen. Door gebrek aan eten en drinken was mijn suikergehalte tot een absoluut dieptepunt gedaald. Ik kon geen stap meer zetten, de regisseurs hebben me de laatste meters echt naar boven moeten duwen. Ik lag in die berghut echt te bibberen, kon mijn spierbewegingen niet meer onder controle krijgen. Enkele warme tassen chocomelk met overvloedig veel suiker deden gelukkig wonderen.
Als bankier een proef laten lukken met een bankkaart in een selfbankingtoestel van een Zwitserse bank was dan weer een hoogtepunt. Jammer genoeg kreeg ik die avond als eerste het zo gevreesde rode exit-bord voorgeschoteld. De analyse achteraf was vrij eenvoudig. Ik had te lang nagedacht over de vragen die we hadden moeten invullen. Ik wou er te beredeneerd op antwoorden. Met welke wagen rijdt de mol, was één van de twintig vragen. In plaats van gewoon te gokken (niemand kon dat weten), heb ik aan elke deelnemer een bepaalde wagen proberen te koppelen. Al dat zinloze nadenken over pure gokvragen betekende mijn vonnis : ik was 11 seconden trager geweest dan David. Helemaal op het einde bleek zelfs dat Nikki al die tijd op Marianne had gegokt als mol. Toch haalde ze de finale
Mijn tip aan jullie is dus vrij simpel : geniet van de proeven, let op erg kleine details, en bekommer je niet te veel om de vragen. Aangezien je niet zal weten wie de mol is, kan je onmogelijk juist antwoorden op die vragen. Dat kan jij niet, en de andere kandidaten ook niet. Snel antwoorden, en voor de rest zelf tactisch genoeg spelen en ogen openhouden is de boodschap. En voor het geval je nog even tijd hebt voor iets anders : neem eens een kijkje op www.debbaut.net of www.bloggen.be/banker : mijn eigenzinnige weblog-kijk op de drie drijfveren van de mens.
