|
Ik woon nog maar net op deze nieuwe plek, in een appartementje in Londen, dicht bij de nieuwe universiteit en dicht bij mijn nieuw leven. Maar ik weet nu al dat dit nooit als thuis zal aanvoelen. Mijn thuis is op een vreemde, onverstaanbare manier bij Alice Della Rocca, het meisje dat nu duizenden kilometers ver woont.
Toen ze vernam dat ik de brief van deze universiteit hier in Londen welvoegelijk serieus nam, was ze furieus. Ze dacht dat we samen een toekomst gingen bouwen en dat we samen totdat we in een bejaardentehuis woonden verkleedpartijtjes gingen houden in de kleren van onze ouders. En eerlijk gezegd dacht ik dat ook. Maar in haar razernij moest ze per se ene Fabio aanhalen. Blijkbaar had ze iets met de dokter van haar dode moeder en had ze beslist mij daar nooit eerder iets over te zeggen. Op dat moment was de beslissing voor mij gemaakt. Ik heb alles achter gelaten op hier mijn enige talent, hoge wiskunde, verder uit te werken.
Ze heeft me niet eens tegengehouden, gesmeekt om bij haar te blijven...
|
