Het is alweer een lange tijd geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen. Acht jaar en een half om precies te zijn. Veel is er niet gebeurd: Michi is nooit teruggevonden... Ik zit ondertussen op de middelbare school en ik heb maar één vriend: Denis. Voor de rest praat er niemand met mij, en dat vind ik niet erg. Ik hou wel van die stilte en rust.
Maar enkele dagen geleden tijdens de middagpauze op school liepen er twee meisjes op mij af. Ik herkende een van hen, Viola heet ze, aangezien het één van die meisjes was die met hun grote mond iedereen kleineerden. Het andere meisje heet Alice. Zij is eerder ingetogen en het verwonderde mij dat zo'n meisje bevriend kon zijn met Viola. Ze kwamen me vertellen dat Denis en ik naar Viola's feestje mochten komen. Ik had meteen gezegd dat ik niet ging gaan, maar enkel dagen later heb ik besloten van toch maar te gaan. Mijn ouders zeggen dat ik wat vaker onder de mensen moet komen.
Vanavond ben ik dus naar dat feestje gegaan. En wat was me dat een vreemde bedoening! Even nadat Denis en ik waren toegekomen, namen Viola en haar vriendinnen Denis mee naar de keuken. Daar heeft hij met ene Giulia gezoend. Op zich is dat niet zo vreemd voor tieners van onze leeftijd, maar Denis is homoseksueel. Hij heeft het mij nooit letterlijk verteld. Het is alsof hij in een doorzichtige kast zit: iedereen ziet hem, maar hij wil er niet uitkomen. Even later nam Alice mij mee naar één van de slaapkamers in het reusachtige huis om mij te zoenen, maar ik heb geweigerd. Zo erg vond ze het niet. Het is me daar opgevallen dat ze mankt, en dan heeft ze me verteld dat ze een paar jaar geleden een skiongeval heeft gehad. Acht jaar en een half om precies te zijn.