Na 20 dagen heb ik dan toch met veel tegenzin besloten om de machines stop te zetten. Ik heb zijn kleine lichaampje laten cremeren om mezelf te straffen. Dit omdat ik wou dat er geen enkel spoor meer van hem bestond. Ik heb een crematie gehouden maar heb besloten om er niemand voor uit te nodigen. Ik wou alleen zijn. Alleen met hem. Het stond vast, de 'kleine blonde dood' was aangebroken en dit op zes-jarige leeftijd.
Zes jaar na de crematie ging ik terug naar een opendeurdag van het crematorium. Ik moest dit namelijk doen ik opdracht van de krant. Mijn reportage heeft in verschillende kranten gestaan.
Dit was waarschijnlijk de laatste keer dat ik voor jullie geschreven zal hebben, want ik ga namelijk stoppen met mijn blog. Ik heb veel meegemaakt in mijn leven en zou dit hoofdstuk dan ook graag willen afsluiten.
