Op 24 september was het dan eindelijk zover. De eersteklassertjes vertrokken op zeeklas.
Met de nodige traantjes van de mamas en de kinderen, kon het avontuur beginnen.
We waren nog maar net op de E403 en de sfeer zat er al in. De traantjes hadden plaats gemaakt voor lachen en vele vragen
. De zon was van de partij toen we aankwamen. Een eerste zwaar karwei stond op ons te wachten. De koffers moesten naar het derde verdiep. Dit was 67 trappen hoog. Het was leuk om de kinderen onder begeleiding, hun koffer naar boven te zien sjouwen. Gelukkig waren Chris en Martine al van s morgens vroeg(7uur) bezig met het opmaken van de bedden. De kinderen waren dolenthousiast. Na het uitpakken van de koffers was er nog net eventjes de tijd om de piratenboot te gaan opzoeken. Veel klim en klauterwerk zorgden ervoor dat de maagjes genoeg knorden om aan tafel te gaan. Het eten was heel lekker.. mmm frietjes! In de namiddag trokken we op pad met Flar en Flora. Met loepjes mochten ze kriebelbeestjes opsporen. Het weer was zo prachtig dat we om 5uur het strandmateriaal erbij haalden en de kinderen volop konden graven en spelen op het strand.
Na een heerlijk avondmaal trokken we naar bed. Hier en daar waren er wat traantjes maar een knuffel van juf Gerda of juf Suze deed hun oogjes dichtvallen en slapen of hier en daar zelfs snurken. De volgende morgen was iedereen al vroeg van de partij. Blijkbaar waren ze om halfzeven al klaar om er weer in te vliegen. Wassen, tanden poetsen, kleren aantrekken en hup klaar voor een fikse ochtendwandeling. Na het ontbijt stond Woeste Willem ons op te wachten. Dit was een leuk avontuur waarin de kinderen echte zeearmen en zeebenen moesten krijgen. Na het inspannende werk begon hun maag te knorren. Een stevige maaltijd en dan naar het strand om aan windpainting te doen. Een heel creatieve bezigheid die de fantasie van de kinderen losliet. Mooie resultaten en vuile jassen maar
mama zou die wel wassen.
s Avonds was het tijd voor een serieuze douche!! Dat was een avontuur. Juf Suze trok badpak aan en zeepte goed in. Dan hun pyjama aan, eten en de langverwachte fuif. Om 10 uur stopten we ze in bed en een kwartier later was iedereen al naar dromenland. Oef!!
De volgende morgen was het wat langer stil. Dan begon de inpakfase. Na een uur zwoegen en zweten hadden we een vuilniszak verloren voorwerpen over. Maar
de koffers raakten veilig beneden. Het weer viel tegen waardoor we jammer genoeg niet met de gocarts konden rijden maar de stagiairs hadden een mooi regenprogramma voorzien en in een doorschuifsysteem beleefden de kinderen een leuke, speelse, aangename voormiddag. Om twee uur was de bus er al. De kinderen popelden om naar huis te gaan. Inpakken en wegwezen was de boodschap. Het was rustig op de bus. Moe maar voldaan konden de kapoenen hun mama en papa weer in de armen vliegen. Het was een mooie belevenis. Voor sommigen een ware opdracht maar
. het heeft hen toch weer een stukje groter gemaakt.
|