Starten met ontbijt op de boulevard van een wannabe-mondaine badstad.. Ze moeten toch nog wat leren.. Een clubsandwich is hier brood met kip en tomaat en een healthy breakfast een potteke muesli, 2 pottekes yoghurt en een doorgesneden sinaasappel.. Allemaal goed en wel, maar hoe eet je een sinaasappel die al doorgesneden is, en je geen mes hebt gekregen...
Na het ontbijt even stoppen bij de ferry-terminal om te kijken of er morgen een ferry naar Korcula vaart.. Het is kiezen tussen 5,5 uur in de auto zitten of 2u45 chillax op een bootje ( zeg maar boot) in t zonneke, heerlijk niks doen... De keuze is snel gemaakt.. De ferry vaart, ticketjes gekocht, we happy!!!
Dan hebben we de rest van de dag om het oude Split te bezoeken. Een stad vooral gebouwd binnen het paleis van Diocletianus ( Den Dio voor de vrienden en het gemak van deze blogger). We gaan niet heel de geschiedenis uit de doeken doen, maar laat ons zeggen dat den Dio ni den tofste mens uit de geschiedenis was. Maar Split heeft hem goed bij zijn pietje.... Den Dio vervolgde Christenen, en dus hebben ze maar een Katholieke kathedraal over zijn mausoleum gebouwd, alle andere tempels in kerken veranderd, en het is zelfs één van de christenen die tijdens zijn heerschappij de marteldood is gestorven, Domnius, die de beschermheilige van de stad is geworden. (Ironie o ironie)
Jammer van de horden toeristen, en bijgevolg veel te veel terrasjes die het zicht op de oude stad belemmeren.
Na een paar uur houden we de cultuur voor bekeken (meer is er ook niet te zien) en gaan we de toerist uithangen. Aan toerist traps geen gebrek, achter elk hoekje vind je wel een kraampje, winkeltje, verkoper met dezelfde rommel, cheap shit, rotzooi, whatever... Maar we hebben wel een handtas (mooi), hoedje (praktisch) en badlaken ( ook praktisch gezien de zon, zee, strand-dagen in het vooruitzicht) gescoord!!!
Op op aanraden van Valentina ( onze huisbazin) wandelen we voor het eten nog naar de Marjan-heuvel om de zonsondergang te zien.. Aperitief met prachtig uitzicht (weeral). Vue'kes heb je hier in overvloed.
Het is eigenlijk tegen ons principe, maar we zijn vanavond in hetzelfde restaurant gaan eten als gisteren. Letterlijk tegenover de deur, dus moest het nodig zijn op kruipafstand. Het restaurant heeft de vreemde naam 'Deep shade'... We hebben maar niet naar het verhaal achter de naam gevraagd. Eigenlijk is het niet meer dan een terras (supergezellig) met een keuken verderop in de straat. Vriendelijke bediening en heeeeeel lekker eten. We zouden normaal gezien geen dessert bestellen, maar we zijn al een hele tijd 2 Amerikaanse dames aan het afluisteren (hilarisch). Ze zijn zo entertainend dat we onmogelijk kunnen vertrekken, en dus nog een huisgemaakte semi-freddo bestellen. Ik denk dat ze stilaan doorhebben dat we hen afluisteren, want opeens worden ze stil, en zijn de rollen omgedraaid... Met dat verschil dat wij hen wel verstaan, maar zij ons niet. Nog voor ze ons kunnen vragen waar we vandaan komen, vragen we de rekening en lopen vrolijk naar ons appartementje. (De grieten-USA: 1-0)
