Volgens Meteovista zou het droog blijven tot 14u... Ze hebben gelogen!!! Het regent om 7u al pijpenstelen!! Dan maar even wachten, het heeft geen zin om daar in de regen te gaan staan.
Dan toch maar vertrokken van zodra de regen is gestopt... Het park ligt toch maar op 5 km van het hotel. En wat blijkt: 'elk nadeel hep ze voordeel'... Het voordeel: we mogen binnen aan halve prijs! Nadeel: de reden van het voordeel: een deel van de wandelpaden staan onder water door de hevige regenval van de afgelopen weken, dus sommige wandelroutes zijn afgesloten. (De grieten-Moeder Natuur: 0-2) Er zit niets anders op dan de weg te volgen die wel open is.. Wandelen tussen ' Les Japonais' is geen lachertje. Die moeten allemaal op dezelfde plaats op de foto. Na een korte wandeling kunnen we de bus nemen naar het hoogste punt, om dan te voet langs de watervallen naar beneden te komen.
wat blijkt als we boven zijn?? Juist ja, bijna alle routes afgesloten, op eentje na.. Dit is gewoon een lus, en dus staan we na een tijdje terug aan de bushalte. In plaats van meteen naar beneden door te rijden, beslissen we op het laatste moment om tussenin toch even te gaan kijken hoe ver we daar door kunnen lopen. En dat blijkt een super beslissing te zijn. Het pad brengt ons naar enkele mooie sightseeing points, waar we een koppel super sympathieke oudere Amerikanen ontmoeten. Wij maken een foto van hen, zij van ons, en zo geraken we 'aan den babbel'. We volgen de rest van de weg niet samen, maar komen hen nog wel een paar keer tegen.
Op een gegeven moment moet je stoppen met foto's maken van de watervallen. Elke seconde is anders, en elk zicht is waaaaauw! Omdat we geen zin hebben om de gevolgde weg helemaal in de omgekeerde richting terug te lopen, nemen we de boot naar de overkant, weer een belevenis op zich, blijkt al snel. Één of andere Tunesische gids met ongetwijfeld de ergste vorm van ADHD, hoort zichzelf graag bezig, zwijgt geen 2 seconden en betrekt iedereen bij het gesprek. Terwijl we wachten op de bus wordt onze missie afgesproken: wat er ook gebeurt, we nemen een ander compartiment zodat we van die pipo verlost zijn!! Gelukt!! Maar bij het afstappen staat hij alweer naast ons.. Dan maar ene drinken om hen te laten voorgaan. Blijkt niet zo'n goed idee, want door het schrikken van één of ander beest belandt de helft van de rode wijn op de jeans, vestje, witte (!) jas en camera. Geen ramp, de camera is snel proper, en we slapen in een 4-sterren hotel, ze hebben een overnight Laundry service, dus morgenvroeg is alles weer proper :)
Vandaag was toch weer goed voor een wandeltocht met klimmen en dalen van 5 uur... Volgens mij hebben we een pizzake verdiend :)
14-09-2014 om 21:11
geschreven door Wij
13-09-2014
Dag 3: Road trip Zagreb - Nationaal Park Plitvicemeren
We rijden niet zomaar van Zagreb naar het Nationaal Park, dat zou zonde zijn van alle leuke stadjes en dorpjes die we onderweg nog kunnen zien.. We zijn hier nu toch ( dat blijkt stilaan één van de motto's van deze reis te worden). Onderweg zien we al snel dat de regenachtige zomer wel wat schade heeft toegebracht. Velden staan onder water, en later op de dag zal het alleen maar erger worden
Volgens de de meeste reisgidsen zijn ze ook echt de moeite waard, dus kunnen we niet achterblijven. Samobor, okic, Jastrebarsko, ozalj, Karlovac en misschien ook wel Ogulin, allemaal zouden ze eraan geloven. Met kastelen, en ruïnes als publiekstrekkers gingen we enthousiast op pad. Samobor bleek een scheet in en fles (pardon my French, Dutch, whatever)... Een leuke lokale markt, mét koor weliswaar, maar verder eigenlijk niks. Dus rijden we verder. Okic blijkt onbekend voor de GPS, dus slaan we die over. Op weg van Jastrebarsko naar Ozalj wordt de wateroverlast pas echt duidelijk. De Kupa (rivier) is een kolkende bruine stroom geworden. Velden, tuinen en straten staan blank. En uiteraard worden ook huizen niet gespaard. Houten huisjes waar het water metershoog staat.
In Ozalj zelf is er niks te beleven op het kasteel na. In de reisgidsen stond dat het gesloten was voor renovatie, maar we gingen toch even kijken (juist ja, we zijn hier nu toch). Voor 10Kn mochten we in het bijgebouw en de toren, maar niet in het museum, dat was extra betalen.. Dus 10Kn om ook weer op die kolkende bruine rivier te kijken, maar toegegeven, de foto's zijn mooier.
Op weg naar Karlovac blijkt een weg onder water te staan, dus moeten we een alternatieve weg zoeken. Als ook die weg onder water blijkt te staan, moeten we weer omdraaien. ( De grieten- Moeder natuur : 0-1)
Dat allemaal om een min of meer dode stad te bezoeken. Buiten groezelige bars, een paar vervallen kerken en ongetwijfeld enkele musea, is er niet veel te zien, zelfs een lichte lunch vinden we daar niet. Enkel pizza, pita en toestanden, en daar bedanken we vriendelijk voor!
Ogulin is te ver omrijden, dus rijden we meteen door naar het hotel, toch nog een dik uur rijden. ETA 16.30u.. Zonder de regenval gerekend natuurlijk.. Eerst een dikke kilometer aanschuiven aan een afrit, om dan van de politie te horen dat de we die je wilt volgen afgesloten is wegens onder water...... Stoom uit de oren, pisnijdig, opnieuw een andere route. Dat dik uur was al anderhalf uur geworden, en doe daar dan ineens nog maar een klein uurtje bij.......
Na een hele dag in de auto komen we uiteindelijk in het hotel aan... Probleem: er is een groep en dus hebben we geen kamer, maar we kunnen een kamer regelen in een hotel vlakbij, zelfde prijs... Vlakbij: ja, hotel: twijfelachtig, zelfde prijs: ik denk er nog niet aan. Een mini kamer, met vieze badkamer, zelfs voor maar 50 Euro per nacht, No Way!! Maar blijkbaar hadden ze nog een huis met kamers vlakbij, en deze is absoluut goedgekeurd!! Ze is wel maar vrij voor 1 nacht ipv 2, maar dat lossen we nog wel op.
Volgens de Trotter-gids moeten we zeker eten bij Restaurant Degenija, en ze hebben absoluut gelijk!!!! Blijkbaar hebben ze ook een hotel, dus daar hebben we voor morgen al maar iets geregeld. Heerlijk gegeten en gedronken, en we hebben de garantie dat morgen de chocoladetaart die zo hard riep vanavond, morgen ook van de partij zal zijn!!
13-09-2014 om 00:00
geschreven door Wij
Dag 2: Zagreb moesten we gezien hebben
8u: waky waky, rise and shine... Dik 12 u geslapen, dus we kunnen er even tegenaan.
Fris en monster, op naar het ontbijt!! Onze nuchtere maag keert al bij de turkooise stoelen en zalmkleurige servetten, maar kom.... Honger, en een volle dag voor de boeg, dus we zien er wel doorheen. Fruitsap waar amper fruit naast heeft gelegen, dus eigenlijk water met een smaakje. Eieren, droge pannenkoeken, iets brood-pizza-achtig, fruitsla waar je beter niet van eet, maar ook toast en broodsoorten, dus we vinden wel wat.
et Viola, we kunnen vertrekken naar Zagreb. We hadden alles gepland, tot onze parkeerplaats toe. 1 probleem: elke parking waar we wilden staan was volzet. Dus uiteindelijk hebben we een dik uur rondgereden om een plaatsje te vinden. We stonden aan een supermarkt, maar daar mocht je Max. 3 uur parkeren. We vroegen raad aan een oudere man uit de buurt en die bood ons een plaats aan op het parkeerterrein van het appartementsblok waarin hij woonde! Merci meneer!.. (De grieten -Kroatië : 2-0)
Eerst en vooral naar de Upper Town, want daar blijkt het meeste te zien. We nemen voor 4 Kuna pp (= 0,55 ) de kabelbaan, want trapjes zien onze kuiten niet zo zitten. Boven zijn we eerst de toren van Lotrscak ( gemakkelijkheidshalve, laat ik hier de accenten en krulletjes achterwege, de uitspraak is hier toch niet zo belangrijk) gaan 'beklimmen'.. De geschiedenis moet je zelf maar even opzoeken, maar je hebt van boven wel en fantastisch zicht over de stad. De traditie wil dat om klokslag 12u 's middags het kanon afgaat, en ja hoor, ook vandaag. Ff verschieten en het komende half uur een tuut in je oren, maar we hebben er zelf voor gekozen.
Uiteraard was de wandeling min of meer uitgestippeld, maar veel meer dan kerken en musea is er niet te zien in Zagreb. De Marcuskerk met gekleurd en versierd dak is de eerste stop. Het ziet ernaar uit dat een groepje wannabe hiphoppers zich klaarmaken voor een flashmob, maar ze bereiden zich enkel voor om te poseren voor een groepsfoto... Watjes!!
Het atelier van Mestrovic is niet ons ding, dus we geraken niet verder dan de binnenplaats.
De meeste must-sees hebben we gedaan, we zijn zelfs een paar kerken binnengeweest. Ook de wandeling terug naar de auto langs het kunstpaviljoen is de moeite... Je merkt heel erg dat de stad probeert om zich terug te ontwikkelen na de oorlog.
Varazdin stond op het to see-lijstje, maar is een uur rijden in de andere richting. We hebben nog wat tijd over, dus absoluut een optie! Onze klopgeest is ook weer van de partij. De brandblusser was het al niet, want die hadden we vakkundig vastgelegd. Bij de eerste parkeerplaats besluiten we om dit verder te onderzoeken en al snel hebben we de boosdoener gevonden: in het wielkastcompartiment, of hoe je dat ook noemt, hebben vorige huurders een halve fles wijn weggestoken... Sneaky bastards!!!
Varazdin zelf is een pittoresk dorpje, met een interessant kasteel. Helaas was het net gesloten toen wij daar aankwamen. Verder geen noemenswaardige bezienswaardigheden, buiten schoenen die boven de winkelstraat hingen (Laundry Day Goes Croatia???), dus aperitieftijd!!!! Restaurant Verglec is een absolute aanrader. Een gigantische mixed grill schotel met groenten en een glaasje wijn voor 20 !.. Neenee niet per persoon, voor ons 2.. Ni te doen.
de terugrit was iets minder aangenaam: donker, regen, en bijgevolg een paar keer zo goed als spookgereden... Niet goed bezig,... Maar we zijn er geraakt!!
13-09-2014 om 00:00
geschreven door Wij
Dag 1: Bye Bye Belgium!!!!
Eindelijk is het zover.... De nachtjes slapen zijn voorbij!!!! We gaan naar Kroatië !!!
Veel te vroeg opgestaan, maar de adrenaline neemt al snel over!! Op Zaventem snel op zoek naar Austrian Airlines, want we moeten nog ontbijten, en liefst lekker en relax! Austrian Airlines hadden we al snel gevonden, en wie zien we daar? Surprise!!! Ons Tille!!! Voor degenen die 'ons Tille' niet kennen: een zotte doos die ongeveer 12 jaar geleden bij Ter Elst heeft gewerkt en altijd positief en opgewekt door het leven gaat. Ze zorgt er even snel voor dat we kunnen inchecken bij de business desk zodat we snel verder kunnen ( nee, het was geen business class, maar toch merci!!)
Over de vluchten zelf valt niet veel te zeggen... Een uurtje naar Wenen, dan een beetje windowshoppen en een dikke 45 min naar Zagreb.. Niks speciaals, rustige vluchten.
De auto was een ander paar mouwen. Eerst proberen ze ons ' nen ottomatik' op te solferen, uiteindelijk blijkt er toch een andere voorradig. De oude man voor ons kreeg de uitleg : you go outside, then you walk left to the parking, in the middle of the parking is your car, you can take it there. Bij ons was de uitleg: you go outside, my colleague will drive the car in front. (De grieten-Kroatië : 1-0) Als we beginnen te rijden merken we al snel dat er iet 'rammelt' aan de auto. Vooral als we remmen klop er iets aan de linkerkant. We besluiten onze klopgeest toch maar even te tolereren, en als het de komende dagen niet betert, hebben we nog altijd het telefoonnummer van die brave Kroaat achter de desk van de verhuurmaatschappij.
Hotel Holiday (de naam had al argwaan moeten wekken) is ongeveer 50 jaar geleden in de tijd blijven steken. Het tapijt, de muren en gordijnen in de lobby, bar en restaurant zijn..... Hoe zal ik het zeggen? Gedateerd,..... Ouderwets,... Maar de kamers zijn wel ruim. Na het douchen heb je wel een ark van Noë nodig, of alle handdoeken die er zijn. Een badkamerscherm met een opening van 3 cm tussen bad en wand houdt niets tegen..
Tijd je om dokes te doen... 19.30 u en we liggen al perte total te maffen... De reis heeft zijn tol geëist ... Tot morgen!!!
Volgens Meteovista zou het droog blijven tot 14u... Ze hebben gelogen!!! Het regent om 7u al pijpenstelen!! Dan maar even wachten, het heeft geen zin om daar in de regen te gaan staan.
8u: waky waky, rise and shine... Dik 12 u geslapen, dus we kunnen er even tegenaan.
