8u: waky waky, rise and shine... Dik 12 u geslapen, dus we kunnen er even tegenaan.
Fris en monster, op naar het ontbijt!! Onze nuchtere maag keert al bij de turkooise stoelen en zalmkleurige servetten, maar kom.... Honger, en een volle dag voor de boeg, dus we zien er wel doorheen. Fruitsap waar amper fruit naast heeft gelegen, dus eigenlijk water met een smaakje. Eieren, droge pannenkoeken, iets brood-pizza-achtig, fruitsla waar je beter niet van eet, maar ook toast en broodsoorten, dus we vinden wel wat.
et Viola, we kunnen vertrekken naar Zagreb. We hadden alles gepland, tot onze parkeerplaats toe. 1 probleem: elke parking waar we wilden staan was volzet. Dus uiteindelijk hebben we een dik uur rondgereden om een plaatsje te vinden. We stonden aan een supermarkt, maar daar mocht je Max. 3 uur parkeren. We vroegen raad aan een oudere man uit de buurt en die bood ons een plaats aan op het parkeerterrein van het appartementsblok waarin hij woonde! Merci meneer!.. (De grieten -Kroatië : 2-0)
Eerst en vooral naar de Upper Town, want daar blijkt het meeste te zien. We nemen voor 4 Kuna pp (= 0,55 ) de kabelbaan, want trapjes zien onze kuiten niet zo zitten. Boven zijn we eerst de toren van Lotrscak ( gemakkelijkheidshalve, laat ik hier de accenten en krulletjes achterwege, de uitspraak is hier toch niet zo belangrijk) gaan 'beklimmen'.. De geschiedenis moet je zelf maar even opzoeken, maar je hebt van boven wel en fantastisch zicht over de stad. De traditie wil dat om klokslag 12u 's middags het kanon afgaat, en ja hoor, ook vandaag. Ff verschieten en het komende half uur een tuut in je oren, maar we hebben er zelf voor gekozen.
Uiteraard was de wandeling min of meer uitgestippeld, maar veel meer dan kerken en musea is er niet te zien in Zagreb. De Marcuskerk met gekleurd en versierd dak is de eerste stop. Het ziet ernaar uit dat een groepje wannabe hiphoppers zich klaarmaken voor een flashmob, maar ze bereiden zich enkel voor om te poseren voor een groepsfoto... Watjes!!
Het atelier van Mestrovic is niet ons ding, dus we geraken niet verder dan de binnenplaats.
De meeste must-sees hebben we gedaan, we zijn zelfs een paar kerken binnengeweest. Ook de wandeling terug naar de auto langs het kunstpaviljoen is de moeite... Je merkt heel erg dat de stad probeert om zich terug te ontwikkelen na de oorlog.
Varazdin stond op het to see-lijstje, maar is een uur rijden in de andere richting. We hebben nog wat tijd over, dus absoluut een optie! Onze klopgeest is ook weer van de partij. De brandblusser was het al niet, want die hadden we vakkundig vastgelegd. Bij de eerste parkeerplaats besluiten we om dit verder te onderzoeken en al snel hebben we de boosdoener gevonden: in het wielkastcompartiment, of hoe je dat ook noemt, hebben vorige huurders een halve fles wijn weggestoken... Sneaky bastards!!!
Varazdin zelf is een pittoresk dorpje, met een interessant kasteel. Helaas was het net gesloten toen wij daar aankwamen. Verder geen noemenswaardige bezienswaardigheden, buiten schoenen die boven de winkelstraat hingen (Laundry Day Goes Croatia???), dus aperitieftijd!!!! Restaurant Verglec is een absolute aanrader. Een gigantische mixed grill schotel met groenten en een glaasje wijn voor 20 !.. Neenee niet per persoon, voor ons 2.. Ni te doen.
de terugrit was iets minder aangenaam: donker, regen, en bijgevolg een paar keer zo goed als spookgereden... Niet goed bezig,... Maar we zijn er geraakt!!
