>> lees onze nieuwtjes, bekijk onze foto's en/of schrijf ons een berichtje <<
22-06-2008
Orale fase
Mijn liefste pattapoefkes, mijn liefste wattietjes, mijn allerliefste monstertjes, mijn lieve varkskes, mijn schattebollekes, mijn schurkskes, wat zijn jullie al groot! En toch ook nog zooo klein. Ik geniet echt van elke nieuwe ontdekking die jullie doen. En die stapelen zich deze dagen echt op.
- de orale fase
8 tantjes waarmee jullie al flink patatjes, een stukje appel, een boterham of pistolet kunnen opknabbelen, maar ook steeds meer overal in kunnen bijten... ook in de vinger van mama, papa of... zus. Een tijdje had Kato de neiging om te bijten om zich te verdedigen, wanneer Stine bijvoorbeeld een speelgoedje had afgenomen. Zo stond haar kleine gebitje in de arm van Stine! Maar we gaan er heel kordaat tegenin en nu zien we het haar niet meer doen. Vandaag beet Stine in Katos vinger, wanneer ze die in de zus haar mond stak. Ze zitten in de orale fase, zij de dokter op hun verjaardag. Goed gezien! Echt alles gaat de mond in. En daarmee moet je toch steeds uitkijken. Niets mag er op de grond slingeren of het beland in één van hun mondjes. Zo was er die keer in Londen, toen Jan ontdekte dat Kato het klevertje, dat op een zakje papieren zakdoekjes zit, in had geslikt. Ze wilde niet eten en toen ze tijdens haar dutje vroeg wakker werd gaven we haar nogmaals te eten, maar dat ging opnieuw niet goed. Plots begon ze te kokhalzen. Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik hield haar uit een reflex horizontaal en klopte op haar rug. Er kwam een beetje bloed uit haar mondje. Toen zag Jan het, dat klein stukje plastiek dat blijkbaar was teruggekomen. Eind goed al goed. Gisteren nog had ik Stine op schoot. Ze was een stukje appel aan het eten. Schattig hoe ze al zelf kunnen eten. En plots leek het alsof ze begon te stikken. Opnieuw was mijn reflex horizontaal houden en op de rug kloppen. Het had meteen effect. Oef. Dat zijn toch telkens griezelige momenten.
- motorische ontwikkeling
Kato staat op dit ogenblik motorisch een klein beetje voor op Stine. Kato kan al enkele seconden alleen rechtop staan zonder steun en ze klapt flink in haar handjes. Stine klapt nog wat onhandig wrijvend met de handjes over elkaar. Oma heeft dan altijd met haar te doen. Maar ik denk niet dat Stine het erg vindt. Doe maar in je eigen tempo, snoetje. Onze meisjes kruipen nu echt tegen een hels tempo de kamer rond. Stine heeft dan weer meer de neiging om overal op te klimmen... zie de anekdote op hun verjaardag ;-) Onlangs kwam ze thuis van de crèche met een bult op haar voorhoofd... dat had ze s morgens tijdens een klim- en valpartij opgelopen. Wuiven doen ze ook heel flink... naar alles en iedereen. ;-) Wijzen en neeknikken horen bij hun dagelijkse activiteiten.
- flinke eters
Volgens de boekskes zouden éénjarigen minder eetlust krijgen omdat hun groei wat afneemt. Tijdens het eerste levensjaar is hun gewicht ongeveer verviervoudigd. Het volgende jaar zouden ze maar twee kilo bijkomen... daar zit dus wat in. Het is echter nog niet echt aan hen te merken... Ze kunnen echt heel flink eten. Stine is op het vlak van eten wel de grootste viesneus. Een boterhammetje met kaas eten betekent de kaas eruit halen en de boterham opeten, idem dito voor vleesje. Voor Kato betekent dat eerst de kaas opeten en dan de boterham. Kato lust ook quasi alles, zelfs olijven. Stine blaast soms haar eten uit, wanneer er bijvoorbeeld te veel stukjes inzitten en ze daar geen zin in heeft. Of gewoon om te spelen, of soms omdat ze genoeg heeft. Er is een periode geweest dat ze dat ook allebei een leuk spelletje vonden. Zo heeft oma hen een keer in hun blootje eten gegeven. Ze gaf toen spinaziepurree. Allebei waren ze hun eten aan het uitblazen. Snoetjes en buiken hingen vol. Oma heeft ze toen in de gootsteen moeten afwassen en de stoelen moeten afspuiten met de tuinslang. Er zijn ook fotos van. Neem maar eens een kijkje...
- verbale taal
Stine is de grootste babbel van de twee. Vrijdag op de markt, op wandel met jullie in de dubbele buggy... altijd veel bekijks! Soms wat opdringerig ook. Met een tweeling heb je altijd succes. In ieder geval was Stine heel de tijd allerlei klanken aan het uitstoten. Een echte tettermie. Haar nieuwste klanken zijn nu kakakakak, maar dan met een beschaafde a. Mamamama zeg ze ook veel, al is het niet bewust op mij bedoeld, denk ik. Jammer! ;-) Kato maakt ook een heleboel klanken, maar toch niet zoveel als zus.
- begrijpen
Ze beginnen stilaan kleine zinnetjes te begrijpen. Kom! Nee, mag niet! Waar is...? enz. Maar stout of braaf is nog geen duidelijk begrip! Steeds opnieuw het knopje van oma en Morriss grote tv indrukken. Dat mag niet. Maar na veel nees, blijven jullie volharden. Jullie er weghalen is het enige wat helpt.
- houden van...
Stine reageert altijd enthousiast wanneer ze dieren ziet. Zij is ook steeds een dankbaar publiek wanneer we geluiden van dieren nadoen. Het maakt ze steeds aan het lachen. Ze kruipt ook steeds in de nest bij Oscar, de hond van oma. Alleen vindt Oscar dat niet altijd leuk. En dan druipt hij af. Er zijn fotos van Stine met Oscar in de nest. Maar die volgen nog, want die staan nog op Morris fototoestel. Zoals gezegd is Stine de klimster van de twee.
Kato houdt van alles wat als muziek klinkt. Bij het minste melodietje begint ze met haar schoudertjes te schudden. Zelfs als papa nog maar twee noten fluit! Op elk moment en overal zal ze dansen. Wat een plezier om te zien! En wat vindt haar meter dat super! Zij is nu bassiste bij Raymond van t Groenewoud... wat zijn we fier op haar hè Katootje! Zus houdt ook van meebewegen met de muziek, maar bij Kato is het toch opvallender.
- samen
Ze beginnen hoe langer hoe meer bewust te worden van elkaar. Ook al ligt het speelgoed, de pollepels, vergieten, boekjes en dvds over de hele kamer verspreid, ze moeten steeds hebben waar de zus mee speelt. Ongelooflijk! En daar gaat best wat spierkracht mee gepaard, soms ook gebijt en geduw. Vaak zijn ze nu toch concurrentes... ook voor aandacht kennen ze al een kleine vorm van jaloezie. Hoewel niet altijd natuurlijk. Maar heel vaak is het ook een plezier om ze samen bezig te zien... of te horen. Vandaag nog zaten wij in de zetel en waren ze samen naar de keuken gekropen, toen we ze plots met twee hoorden schaterlachen. Wat hen zo deed lachen was voor ons niet echt duidelijk. Binnenpretjes zeker. Super om te horen!
22-06-2008 om 23:27
geschreven door KIKI
11-06-2008
Stine en Kato 1 jaar - NIEUWE FOTO'S
11 juni 2008 - Stine en Kato zijn voor het eerst jarig!!!
Wat een speciale dag! Het lijkt tegelijk zo lang en zo kort geleden dat jullie geboren werden, mijn allerliefste schatjes! En mijn allerliefste schatjes zijn jullie, vandaag nog een tikkeltje meer dan gisteren. Hoe dat kan leek mij onwaarschijnlijk, maar nu ik intussen al een jaartje jullie mama mag zijn, snap ik het, dat steeds liever zien... Ik denk dat dat voor papa ook geldt. Voor oma ook!
Vandaag, 11 juni, heb ik speciaal verlof genomen om bij jullie te zijn. Ik denk regelmatig terug aan de marathonbevalling... 't Is woensdag, eigenlijk een omadag dus. Maar deze woensdag wou ik toch graag bij jullie zijn. Papa zou ook een beetje vrije tijd maken. Sinds hij thuis werkt sta ik er nooit helemaal alleen voor op mijn vrije dagen. Een zalige luxe! En papa vindt het ook heerlijk dat hij jullie op die manier veel ziet. 's Morgens halen we jullie samen al zingend uit jullie bedje. Happy birthday to you, in de wei staat een koe, en die koe zegt: I love you, happy birthday to you! Jullie beseffen uiteraard niet waar het om gaat, maar zing een liedje en jullie zijn vrolijk! Een leuk begin van wat een mooie dag moet worden. Gisteren hadden we van de crèche twee papieren kroontjes gekregen. Die zetten we meteen op! Voor jullie een spelletje natuurlijk ;-) Lang houden jullie niet graag iets op jullie hoofd hè! Eergisteren hebben we nog tot laat koekjes gebakken en pakjes gemaakt met koekjes en een klein zakje kleurpotloodjes erbij om uit te delen in de crèche. Dat hoort er al allemaal bij!
Anekdote van het jaar: Tijdens jullie dutje in de voormiddag willen jullie maar niet slapen. Op een bepaald moment is er gehuil, maar we houden vol en hopen dat jullie toch te moe zijn en in slaap zullen vallen. Meestal gaan jullie zonder morren slapen. Een zaligheid! Jullie blijven deze keer echter kabaal maken. Na een uur van gepruttel en gebabbel en geween zwichten we en gaan we jullie uit bed halen. Ik schuif het gordijn opzij... Ik geloof mijn ogen niet! Jullie zitten allebei rechtop in het bed van... Kato! Inderdaad, we hadden jullie elk in jullie eigen bedje gelegd, maar zitten nu samen in één bed! Ik moet er hartelijk om lachen, papa iets minder. Die was het zeuren grondig beu en focuste op het gevaar dat er eigenlijk schuilde achter jouw actie, Stine. Je bent immers over de spijltjes over de rand van je bed geklauterd, mét slaapzak nota bene! Je had even goed de andere kant kunnen kiezen en dus van hoger én harder gevallen zijn. Hoe je er in geslaagd bent, het is ons een raadsel. Maar dat jij het klimmertje bent is duidelijk! In ieder geval zet papa de bedjes onmiddellijk in de allerlaagste stand. Eigenlijk had dat al langer moeten gebeurd zijn... Wij dachten dat die middelste stand nog wel genoeg was... Niet dus!
De rest van de dag ben vooral jij, Katootje, heel lastig. Overmatig veel snotjes spelen jullie parten. De hele dag zeuren! Ik had me die eerste verjaardag toch anders voorgesteld. Tja, de crèche brengt zo z'n kiemen mee... Omdat jullie zondag en maandag toch wat koorts hadden en omdat Kato zoveel zeurt maak ik toch maar een afspraak met de dokter. Je weet met kleine kindjes toch nooit helemaal wat er aan de hand is. Het uitleggen kunnen jullie nog niet. Voor hetzelfde geld is er een oorontsteking op komst. De dokter stelt dat het om een virale infectie gaat, gepaard met veel slijmen. Kato's oortjes zitten ook vol slijm, maar gelukkig is er geen sprake van een oorontsteking. Oef! Na het doktersbezoek gaan we naar het nieuwe park Spoor Noord om er papa te ontmoeten. Het zeuren is er wat af. Jullie spelen flink op een dekentje in het gras. Grappig hoe jullie niet van het deken af kruipen. Het gras is toch een beetje griezelig. Voor het eerst eten jullie een stukje taart. Rijsttaart. Jullie krijgen er niet genoeg van! Uiteindelijk is de dag toch mooi afgerond, maar s avonds zijn we toch blij dat hij achter de rug is. Zondag houden we een verjaardagsfeestje bij oma. Hopelijk kunnen we dan met volle teugen van jullie verjaardag genieten!
