Vorige week rond deze tijd was ik net terug van de kaarsjesprocessie. Tijd om even een nabeschouwing te geven.
In het begin van mijn tocht vond ik het eigenaardig als ik vrouwen ramen zag poetsen, kinderen naar school zag gaan Hun leven ging verder en ik was er even uitgestapt. Geen verplichtingen, geen huishoudelijke klussen, geen zorg voor anderen, gewoon de ene voet voor de andere zetten en dat blijven doen. Alleen maar zoeken naar een bed, eten, drinken en zorgen dat mijn spullen regelmatig gewassen en vooral gedroogd raakten.
Is mijn leven veranderd na deze tocht? Niet echt, ik voel me nog dezelfde. Er waren in mijn leven al zaken die me meer aangrepen dan 61 dagen stappen maar ik heb wel nieuwe ervaringen opgedaan:
De verwondering dat je zo ver raakt, gewoon op je voeten.
De intense dankbaarheid als je nergens pijn hebt bij het stappen en gezond bent.
De gastvrijheid en verrassende hulpvaardigheid van de Fransen tegenover pelgrims.
Het goedkoop mogen overnachten bij gezinnen en op uitzonderlijke locaties.
De vriendschap en solidariteit van pelgrims onder elkaar, wie ze ook zijn.
Het loskomen van materiele zaken. (voor enkele maanden toch).
Een zee van tijd om te denken aan de mooie en de mindere momenten van je leven, om te denken aan mensen die er waren en die er zijn, mensen ook die een zware last dragen, maar die je niet kan helpen.
Mijn vader vluchtte in 1939 als 16-jarige op de fiets naar Zuid-Frankrijk. Ik heb vaak aan hem gedacht en meteen ook aan de zovele vluchtelingen die er in onze dagen zijn. Zij trekken ook alle dagen verder maar weten niet waar ze zullen toekomen
Ik ben weer in mijn comfortzone: volle koelkast bij de hand, PC, een stapel ondergoed, lakens en een dekbed, een goede matras, privacy bij het slapen, een echte badhanddoek en zo kan ik nog wel even doorgaan. Wat hebben wij het goed.
Bedankt Arie, Mariska, Aad en Ton voor het deugddoende gezelschap.
Bedankt iedereen voor de lieve reacties.
En ook bedankt Lourdes, dat ik op zon uitzonderlijke plaats mijn tocht mocht afsluiten.
Reacties op bericht (2)
11-05-2015
fantastisch
Fantastisch wat je gedaan hebt! De mooie herinneringen zullen je altijd bijblijven en wij gaan je dagelijkse verslagjes missen, maar we zijn blij dat je terug kunt genieten van het "thuis" zijn. Je bent een enorme ervaring rijker hé.
groetjes
11-05-2015 om 14:07
geschreven door Ingrid en andre
10-05-2015
woorden
Dat jij alles zo goed onder woorden kan brengen, is al bijna even straf als wat je gedaan hebt. Ik mis je dagelijkse verslagjes!
