Hier in de jeugdherberg van Namen zijn er computers. Dus kan ik nog eens op een klavier tikken. Dat komt goed uit want vandaag had ik verschillende keren het pelgrimgevoel.
Ik heb mijn aanloop naar de Via Monastica afgewerkt en bevind me nu dus echt op een Compostela route. In Namen zag ik voor het eerst een schelp die me de weg wees. Dat voelt goed.
Vanmorgen bij het verlaten van het hotel duwde men mij nog een appel en een peer in mijn handen voor onderweg. In Gentinnes gaf een pater mij ook al een appel voor onderweg.
Onderweg in taverne 'La Baraque' moest de uitbaatster mijn boekjes zien om de route te weten die ik ga volgen want haar zus had ook een stuk gedaan.
En dan was er de kathedraal in Namen. Ik zag een man met sleutels. Sleutels betekenen verantwoordelijkheid en hij had een hele bos. Dus vroeg ik hem hoe ik aan een stempel kon geraken. Of er dat eentje van het diocesaan museum mocht zijn? Natuurlijk, alle stempels zijn goed. Veel deuren moest hij openen voor we bij de stempel waren. En omdat ik onderweg interesse toonde voor schilderijen en beelden die op restauratie wachtten zou hij me iets speciaals laten zien. In een volgepropte bergplaats stond een kast met draaiende schuiven. In elke schuif lag een kazuifel opengespreid. Een heel bijzondere kast beweerde hij, dus maakte ik er maar een foto van. Als pelgrim mag je dus ook al eens achter de schermen kijken.
Het meisje aan het onthaal hier in de jeugdherberg stapte de camino van Lourdes naar Santago op 42 dagen. Iedereen wenst me een goede route.
Daarnet wilde ik, voor morgenavond, reserveren voor een overnachting in de Abdij van O.L.Vrouw van Leffe. Die ontvangen pelgrims maar je moet reserveren. Een vrouw nam op en zei dat ik morgen om half negen moet bellen. Dit is de eerste keer dat ik ga slapen zonder dat ik weet waar ik de dag erna zal slapen. Gelukkig is er daar in de omgeving ook nog een chambre d'hôtes met democratische prijzen voor pelgrims. Een plan B is altijd handig.
Tot morgen.
Reacties op bericht (3)
06-03-2015
Op Koers !
Mooi zo ! Je zit op koers en op schema, nu gewoon doorgaan..., en vooral genieten van de mensen en hun verhaal, van het landschap en van de rust en bezinning onderweg. De Camino is zoals het leven zelf: je bent op weg en je kan daar best een beetje wijs over nadenken. Succes nog en we volgen je vorderingen. Groeten van Eric en Sylvia
06-03-2015 om 17:23
geschreven door Tadorna
05-03-2015
fantastisch
hier in Sesimbra kom de naam Santiago overal tegen, straat, kerk, café en bootjes..... Solitair met jou heb ik gisteren, de eerste keer na Compostella, 10km gewandeld, nu met stokken.
05-03-2015 om 18:06
geschreven door Rita
Pelgrimgevoel
Je tocht naar Namen was gevuld met fijne extra's. Nu je op de officiële caminoroute zit en schelpen op je weg ziet, word je vanzelf naar Compostella gezogen. Al zoveel km! Dat moet een sterk gevoel geven van verbondenheid met de mensen uit de tijd toen er nog geen gemotoriseerd vervoer bestond. Proficiat voor je prestaties en je durf.
