Ik werd overstelpt door mailtjes. Bedankt aan alle mensen die me succes toewensen. Het viel me op dat velen de camino een warm hart toedragen en dat sommigen zelf ook plannen koesteren, al heel concreet of nog in een wens-stadium. Zielsverwanten dus. Dat was echt een verrassing.
Zo lang ik nog over mijn PC beschik beantwoord ik mailtjes maar als ik op stap ben zal dat veel minder zijn. En dan toch nog even iets verduidelijken. Sommigen denken dat het mijn bedoeling is meteen tot in Compostela te geraken. Dit is niet echt het geval. Ik wil de weg proeven. Het onderweg zijn vind ik belangrijker dan het doel. Waarschijnlijk zal ik ergens stoppen en volgend jaar, of later, verder stappen. Meer dan drie maanden van huis zijn vind ik lang en ik wil ook naar mijn lichaam luisteren. Wat dat betreft zal ik aan Rita proberen te denken. Na Compostela bleef ze maar sukkelen met haar knieën. Ik zal moeten oppassen dat ik niet in de ban van de camino geraak. Opgeven zou wel eens moeilijker kunnen zijn dan verder stappen met pijn. Laat ik al maar proberen mijn conditie op te bouwen en mijn verstand er bij te houden.
Reacties op bericht (1)
25-01-2015
Ferm zus
Ferm Zus ,Stappen is inderdaad een stuk van je leven altijd en overal wil jij wandelen Weet je nog toen we piepjong waren dat we te voet naar Scherpenheuvel stapte 40km . Weet je nog dat ons va ons vaak ergens afzette of kwam ophalen als jij weer eens een stukje Gr in de Kempen wou stappen ! Geniet van je stukje Camimo en alvast van je plannen , maar hou het voorzichtig ik zie je graag . Je Zus Lief
