Er staat een kasteel in Hoenderadeel
waar spoken zitten
Soms zijn het er weinig en dan weer veel,
maar altijd witte.
Soms hoor je ze kermen, soms hoor je ze kreunen,
soms zie je ze tegen een manestraal leunen,
daarginds bij het vijvertje naast de liguster,
en dan zegt de boswachter tegen z'n zuster,
Neel, het spookt weer op't kasteel.
Maar eens per kwartaal
gaan ze allemaal
spontaan uit zichzelf
om kwart over elf
de wasmand in.
...











|