Een goeie nachtrust gehad, ondanks het lawaai van de airco op de kamer. Opgepikt door een auto met laadbak. De laadbak was gevuld met mensen van Bateria die plaats hadden genomen op bankjes en stoeltjes die ze op de laadbak hadden geplaatst.
Op weg naar Bateria even gestopt op de plaatselijke markt om verse vis te kopen en daarna de materialen gaan bestellen voor de wederopbouw van de woningen. GI Sheets of golfplaten, 250 stuks - Umbrella Nails om de golfplaten vast te maken, 52 kg - Plywood, bij ons beter gekend als triplex, 130 stuks. Dit alles samen gekocht aan de prijs van 108.940 Peso of 1815 euro. Voor de mensen van Bateria van onschatbare waarde. Hierna opnieuw de rit naar het noordelijke Bateria.
Na een uur de eerste levering, in de loop van de voormiddag de tweede. Wegen van de nagels, voor elk gezin 2 kg, verdelen van de golfplaten en de triplexpanelen, op de foto en tenslotte droegen alle 26 gezinnen hun materialen naar hun eigendom.
Zelden mensen zo gelukkig gezien toen hun materialen werden geleverd. Hoewel ik geen snars begreep van wat ze zeiden, hun gezicht en glimlach spraken boekdelen. Net als kinderen die naar oma en opa hun Sinterklaas gaan oppikken. De uitstraling van dankbaarheid van deze mensen is ongelofelijk. Ze kwamen mij verschillende keren bedanken, als ik te lang rechtop stond brachten die me een stoeltje of bankje om toch maar te kunnen zitten, als er regendruppels vielen onmiddellijk een paraplu erbij halen. Ik probeer me dan voor te stellen hoe wij zouden reageren mochten wij enkele golf- en triplexplaten krijgen van iemand?
Vóór mijn trip naar de Filipijnen kon ik me niet inbeelden hoe het is om daar te leven na de ramp. Nu begrijp ik waarom noodhulp zo belangrijk is.
Na een licht ontbijt (brood en koffie) vertrokken we naar Cebu stad om inkopen te doen. Rijst, ham en spaghetti kreeg ik deze morgen niet naar binnen.
In de stad ook naar een wisselkantoortje geweest om de euro's te laten omwisselen. Rond 10u was het alle remmen dicht, eerst "lunchtijd". De rijst van 's morgens was ik al vergeten, want een frietje en hamburger kon er toen wel in.
Met een goed gevulde maag reden we naar het noorden van het eiland, richting Bateria. Vreemd, maar hoe noordelijker we reden, hoe meer je de sporen die de Tyfoon achterliet, kon volgen. En helemaal in het noorden werd pas echt duidelijk welke ramp zich daar had afgespeeld. Maar wat me het meest opviel, was dat de mensen blijven lachen. Velen van het dorp kwamen onze richting uit als ze me zagen rondlopen met het fototoestel in de aanslag. Ook de kinderen kwamen als wespen rond mij hangen. Dit was heel confronterend, vooral als je merkte met hoe weinig die mensen (moeten) tevreden zijn. Dit is een dag die nog lang in mijn geheugen zal gegrift staan. Morgen doen we met een paar dorpelingen inkopen en worden alle materialen verdeeld over de verschillende gezinnen. Het enige probleem : niemand van die mensen spreekt ook maar één woord Engels.
We zien wel, nu proberen een nachtje goed te slapen in het Pension House waar ik nu verblijf in Bogo City.
Deze morgen bij klaarlichte dag pas echt gemerkt waar ik de eerste nacht verbleef. De woning op zich viel nog mee, maar de omgeving laat al duidelijk blijken dat ik in een ander, ongekend gedeelte van de Filipijnen ben terecht gekomen.
Vandaag zal Jos hoogstwaarschijnlijk niets zélf kunnen plaatsen op zijn blog ... vandaar doe ik, Ann, het in zijn plaats...
Een sms van Jos naar mij deze morgen om 8 uur (plaatselijke tijd 15 uur) :
"Helaba...contacten bezig met leggen, morgen materialen gaan bestellen. Foto's gemaakt, ik zit te midden de miserie en nu zie ik met mijn eigen ogen wat armoede is! Met de materialen die ik morgen bestel help ik voorlopig 23 families. Daarvoor doe ik het... heb het even moeilijk nu !!"
20 december : 14:55 vertrek vanuit Zaventem naar Amsterdam 20:45 vertrek vanuit Amsterdam naar Manilla
21 december 19:25 aankomst Manilla plaatselijke tijd (België - 7 uren) 21:10 vertrek Manilla naar Cebu 22:25 aankomst Cebu (België 15:25 uur)
Ondertussen al 23:45 en nu pas vertrokken uit Manilla richting Cebu ... pff,begint in de kleren te kruipen. Gelukkig al eens kunnen bellen naar het thuisfront via Viber. Het gemis van een sigaartje begint ook door te wegen.
De openhartigheid van het Filipijnse volk is reeds voelbaar. Ik zal onthaald worden als een koning ! Dat staat vast ... een antwoord op een sms van mij aan tante van Edna (want zij staat al tevergeefs 2 uren te wachten in Cebu op mij): Ok, sir, wer on our way u can stay at my hous f u like. Ur alwys welcome sir !
Hopelijk verloopt elk internetcontact zoals nu, Free WiFi at Schiphol Airport.
Een treinrit van Lichtervelde naar Zaventem en een vlucht van Zaventem naar Amsterdam brengt me hier in Schiphol. Om 19u10' kan ik on board van dé vlucht, van Schiphol naar Manilla, een vlucht van 15u40'. Dit met een tussenstop in Taipei. Want niet alleen mensen, maar ook vliegtuigen moeten af en toe bijtanken.
Het is nu 17u20' en wat doet een mens als hij moet wachten? Juist, de blog aanvullen en bijtanken.
Als er morgen internet beschikbaar is breng ik jullie verder op de hoogte.
Deze morgen bij klaarlichte dag pas echt gemerkt waar ik de eerste nacht verbleef. De woning op zich viel nog mee, maar de omgeving laat al duidelijk blijken dat ik in een ander, ongekend gedeelte van de Filipijnen ben terecht gekomen.
