Jakkes, het is koud geworden. Gisteren hebben we nog snel de laatste planten binnen gehaald, zij die moeten overwinteren in de kelder. De geraniumscheuten lijken goed te pakken, zo ga ik volgende lente mijn bakken kunnen vullen met nieuwe plantjes, tenminste als ze de winter in de kelder overleven, maar meestal lukt dat wel. Het aantal uren daglicht zijn al een héél pak minder geworden, dus 's avonds moet ik in het donker gaan wandelen met mijn hond, niet dat ik dat zo leuk vind, ik zoek dan wel de plekken op die meer verlicht zijn, en zo komen we af en toe andere hondenbezitters tegen, een leuk moment voor een praatje, als het niet té koud is.
Als de kachel lekker aan het branden is, geniet ik van de warmte die hij verspreid, en droom stiekum dat het de warmte van een lekker zomerzonnetje is. Ik ben iemand die leeft voor de zonnewarmte, de koude neemt mijn energie weg, en ik vind het echt niet leuk om verschillende lagen kledij over elkaar te dragen om toch maar warm te hebben.
Dikwijls heb ik moeten lachen als de mensen na de winter zeiden ben je niet vermagerd? Tja, als je zoveel lagen kleding over elkaar draagt lijk je wel dikker en dikker te worden!
De kinderen dromen al stilletjes over een witte winter, véél sneeuw mag er van hen vallen, maar dan ben ik bang om uit te glijden. Waar is de tijd dat we op de school glimmende glijbaantjes van ijs maakten waar we héél de speeltijd over gleden, dat is precies al héél lang geleden.
We zullen eens gaan kijken in de kast welke dikke trui we kunnen aandoen zonder al te veel laagjes eronder te moeten dragen, ... je bent maar een koukleum!
Als het even wilt ophouden met regenen ga ik graag een wandeling maken in het park. De bladeren zijn ondertussen volop van de bomen aan het vallen, en af en toe heb ik nu moeite om te zien waar de weg begint of waar het gewoon bos is. Tja, dan moet ik enkel maar uitkijken dat ik niet val over een boomstronk of een wortel. Maar wat is het prachtig in het park, de kleuren van de herfst zijn toch onovertreffelijk. Als het droog is sneeuwt het bladeren bij het minste zuchtje wind, heerlijk toch? Af en toe zie ik een eekhoorntje wegvluchten, hoewel, het niet echt vluchten is, soms zitten ze je gewoon te bekijken, half verstopt achter een boom, klaar om het in hogere sferen te gaan zoeken, mocht je een beweging maken die hen niet aanstaat.
De goudvissen in mijn vijvertje genieten ook van elke zonnestraal die ze nog te pakken kunnen krijgen, op dat moment zijn ze ook nog héél blij met wat extra voedsel, in de winter moet je ze amper eten geven, dan zijn ze lui, verstoppen zich ook tussen de potten met waterplanten. Gelukkig maar, want mijnheer of mevrouw de reiger is een ongenode gast die zich graag tegoed doet aan de bewoners van mijn vijvertje.
Die reiger komt meer en meer langs als het kouder wordt, de oplossing om hem tegen te houden mijn vijver als voedselbank te gebruiken is gewoon een nylon draad. Rond de vijver steken nu paaltjes in de grond die op kniehoogte verbonden worden door die draad. De reiger kan zo niet aan het water.
Ik heb al oog in oog gestaan met deze prachtige vogel, hij lijkt wel voorhistorisch als je hem ziet, zo groot, zo majestueus, prachtig, maar toch zie ik hem liever niet in mijn tuin, aan mijn vijvertje.
Als het even wilt ophouden met regenen ga ik graag een wandeling maken in het park.
