Blog 18/06/2016

Het avontuur loopt stilaan ten einde. Santiago de Compostela komt steeds dichter bij.

Met spijt vertrokken we deze morgen uit het schitterende Parador in Villafranca del Bierzo. Hier hadden we het nog wel even kunnen volhouden. Wat een luxe. Volgens Daniël die de rekeningen in de hotels voldoet, koste dit verblijf ongeveer het dubbele van de andere hotels. Waarmee niet gezegd wordt dat de andere hotels minnetjes waren. Integendeel. Ik meen, in naam van alle Krakken, te mogen zeggen dat wij heel tevreden waren over de verschillende hotels tijdens deze reis.

Vandaag stond nog een rit met heel wat hoogtemeters op het programma. En dat hebben de Krakken al weer mogen ondervinden. De eerste tien kilometers verliepen tamelijk vlak maar dan begon opnieuw het klimwerk. Niet van de poes. En dit voor de rest van de dag.  Eddy vertelde mij, tijdens een tussenstop, dat hij overal pijn voelde. Het was hem aan te zien ook. Dat is nu wat men afzien noemt. De laatste kilometers werd hem een krachtig handje toegestoken door Twan, die dan ook nog wat Sagannetjes uitvoerde. Toch een speelvogel hoor. Met pijn aan de knieën vertrokken maar in de loop van de dag er weer bovenop gekomen, en zich na de middag alweer kiplekker voelde. Vanmorgen bij het vertrek brood gekocht dat weer niet opgegeten werd. Te koud om te picknicken. Dus werd de lunch in een restaurantje in Tricastela genomen. Spek, eieren en fritten. Kolfje naar de hand van Leo.

Alweer was het bijna 19 uur dat wij in het Palia del Rei aankwamen. Vlug douchen en een restaurantje opgezocht, waar van een heerlijke maaltijd werd genoten, en weeral heel wat afgelachen werd. Dan maar op tijd naar bed want morgen staat de laatste rit op het programma. Het zal dan weer goed geweest zijn. De Krakken kunnen dan weer met een koffer vol verhalen naar moeder de vrouw en kinderen. (en ook met de vuile was)