Ik ben Mia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam DaW.
Ik ben een vrouw en woon in Brasschaat (België) en mijn beroep is kassierster.
Ik ben geboren op 01/07/1988 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, muziek, games, katten.
Mailinglijst
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
De wereld van Mia
Allerlei dingen minstens 1 keer per week.
28-12-2016
Ode aan Kikkie, Knuffie en Mandy
Verhaal van Kikkie - 04/02/06 tot 30/07/16
Ons lief meisje werd geboren op een koude winterdag tussen het brandhout van mijn grootvader. Haar moeder was de buurkat van ons vokke. Ze had nog 4 zusjes of broertjes. Normaal gezien zouden we enkel haar zusje, Knollie, meenemen, maar dat was buiten mijn broer gerekend. Die was namelijk onmiddellijk verzot op dat katje met witte pootjes.
Kikkie was een erg sociaal meisje, ze kwam bij iedereen aandacht vragen. Iedereen die bij ons kwam, kende haar bij naam. Kikkie heeft maar met 1 iemand ooit ruzie gemaakt, en dat was met Krokkie, Krokkie had namelijk 3 gezinnen, en dat vond ze niet kunnen.
Kikkie is, in begin van haar leven, veel vergiftigd geweest, maar we waren er altijd op tijd bij. Toen we in 2015 terug kwamen van een reisje, vonden we haar met een heel dik pootje. We reden naar de dierenarts en die gaf medicatie en doorprikte het bolletje. Weken later kwam het terug ... amputatie voor de zekerheid. En ja hoor, het was een kwaadaardig gezwel. Dankzij onze dierenarts haar reactie, kwam ze erdoor.
Kikkie leefde een jaartje verder met 3 pootjes. Ze huppelde vrolijk verder. Helaas kwam de kanker terug. Je zag hoe ze van elke minuut genoot. Mijn petekindje riep ook telkens haar naam en mocht haar elke week iets minder aaien. Kikkie volgde hem nog wel, waar hij ook ging.
30 juli 2016 zagen we haar buiten liggen, uitgeput, weggedoken. We lieten haar met heel veel pijn gaan.
Knuffie 2015 - 25/08/2016
In het najaar van 2015 besloten we pleeggezin te worden. Mijn mama had echter tegen de organisatie gezegd, een ros katertje mag voorgoed blijven. Ik ben namelijk verzot op rosse katers en ik miste Kiwie nog elke minuut.
7 oktober werd Knuffie hier afgezet. We hadden een aparte kamer voorzien, maar hij werd toch maar beneden los gelaten. Een klein bang katertje keek ons aan. Omdat onze katten naar buiten mogen, ook s 'nachts, moest hij s 'avonds wel naar zijn kamer. Met heel veel geduld heb ik hem s 'avonds telkens in zijn kamer gekregen, drie dagen lang. En ben ik er elke avond ook bij gaan zitten. De liefde werd groter. Na drie dagen ging hij elke avond zelf naar de kamer.
Hij gedroeg zich meer en meer als mijne Kiwie, alles voelde vertrouwd. Zijn klein lief stemmetje dat een heel verhaal kon vertellen, zoals Kiwie, en dan het rollebollen van plezier. Ook mijne Krunchie zag in hem, een papa, zijne Kiwie.
Toen we op 25 februari ons pleeggezin ontvingen, bloeide hij nog meer open. Hij leerde ze alles aan. En hielp ons met het vangen van Mindy en Muffie, toen die naar hun nieuw gezin gingen. We waren het perfecte vangteam.
Op 25 augustus keken mijn ouders naar ATV, daarin werd vermeld dat er een kat was verdronken in een waterput in onze straat. Bang belde we naar de politie, die kon ons niets mededelen. De brandweer was pas de volgende ochtend bereikbaar. We dachten dat het eerst ons Kokkie was, dat was namelijk de enige die regelmatig ging wandelen in de buurt. Kokkie kwam echter na ons telefoontje binnen, precies of hij had het geroken.
De volgende ochtend, kwam ik beneden. "Knuffie is niet komen eten, Mandy al wel" (Mandy en Knuffie waren een koppeltje geworden) ... dit klopte niet. De brandweer werd gebeld ... het was een rosse kater met wit, beetje bruinachtig ... De nachtmerrie overvalt me nu nog steeds. Ik verloor mijne Kiwie voor de tweede keer, al weet ik dat je nooit moogt vergelijken. Iedereen is anders, ook Knuffie. Ik zal Kiwie nooit vergeten, maar Knuffie ook niet. TWee fantastische katers met een geweldig zacht karakter.
Mandy - eind 2015 tot 31 oktober2016
Mandy kwam dus bij ons op 25 februari. Normaal ging ze ook als eerste naar een echt huisje, maar de man veranderde van gedacht. Ook de tweede keer dat ze was gereserveerd, bleek een vergissing te zijn. Het was het lot, want Knuffie werd een beetje verliefd op Mandy. Tevens leek Mandy enorm op Kandie, de zus van Kiwie die ook overleden is.
Mandy was een wilde kat, maar door de inspanningen van Knuffie, was ze goed op weg om sociaal te worden. Ze vertrouwde ons steeds meer. Ze vertelde ook allerlei dingen toen ze binnen kwam. "Hey, het was koud buiten, heb je eten? Mag ik eten?" Toen Knuffie verdween, was ze verdrietig. Ze zocht troost bij onze andere katten. Knollie, die nog verdrietig was om haar zusje Kikkie, zorgde voor haar. Knollie herleefde en Mandy konden we nu al bijna aaien.
Wat is er gebeurt met haar? Geen idee, maar we hoorden de nacht van haar verdwijning wel een geweerschot. En we weten ook, dat hier kattenhaters in de buurt zijn, we hebben namelijk vroeger al heel veel katten aan die mensen verloren. We kunnen enkel hopen dat ze niet heeft afgezien, en dat ze nu bij haar Knuffie is. Het ga je goed, mega lieve meid!
