Uitwisseling Argentinië

Ik kon verblijven in een gastfamilie van een vriend Felix Jung uit Duitsland. De familie verwelkomde mij hartelijk en verzorgde mij als een prins. Dat heb je altijd als uitwisselingsstudent. De vader van de familie was dokter wat mij later nog goed van pas zou komen en de moeder was een kinderverzorgster.

We waren een beetje vip's in Mendoza, we hadden alles voor ons alleen. Al de mensen buiten bevinden zich op een zondagen in het prachtige ''Parque Indepencia''. Je vindt er van alles, het is de enige plaats waar er activiteit te bespeuren valt. Alhoewel dat de mensen het meer opzoeken om uit te rusten of om een boekje te lezen maar er zijn ook kleine marktjes met artisanele producten uit de streek.

In de vroege ochtend na het concert hadden we ons ticket terug naar San Juan. Helemaal moe en futloos probeerden we doorheen de miljoenstad de busterminal te vinden. De weg daarnaartoe werden we nog eens opgescheept met enkele dwaze problemen waarvan je een gevoel krijgt dat je helemaal niet wil hebben als je uitgeput je bus terug naar huis wil halen.

We waren natuurlijk in een schapenstreek. Patagonië staat namelijk bekend voor zijn immense populatie aan schapen. Nu minder dan vroeger. Maar ze tellen nog altijd een goeie zeven en een half miljoen in totaal. Een heel pak dus. Het is een aspect dat we ook terugvinden in Schotland. Er zijn meer schapen dan mensen.

Na dat ik voldaan was werd ik op mijn gsm gebeld door een nummer die mij niet onbekend was. Het was mijn vader. Hij belde van heel ver om te weten hoe ik het stelde en wat mijn eerste impressies waren van het mooie Zuiden. Hij was onder de indruk van wat ik vertelde en deelde daarop mee dat hij goed aangekomen was in Shangai. Op zijn zakenreis zou hij het merendeel van alle grote Chinese steden bezoeken. Hij had al een grote beurs achter waarover hij me vertelde dat hij de Belgische stand had gezien. Hij wou even stoppen voor wat hoppenat te proeven maar tenslotte was hij op een zakenreis en kwam het alleen tot enkele foto's van enthousiaste spleetogen rond de Belgische en Vlaamse stand. (Foto in Bijlage)

Na een goede 2 pagina's viel ik onbewust in slaap. Weg voor een goeie 3uur en achteraf helemaal uitgeslapen voor een partijtje voetbal op een pleintje een beetje verder op de heuvel. Op het avondmaal stond weer tot iedereens vreugde cordero(lam) op het menu. Ik kan je zeggen dat een goeie 55 maagjes tezamen het lammetje op het einde er maar mager lieten uitzien. Foto in bijllage.

Een goed partijtje pool achter het verukkelijke moesten een beetje verder in de stad zoeken. Om 12uur 's nachts slenterden na ons poolgenot terug naar ons chaletje in de richting van het ''Lago Argentino'' dat in het parque de los glaciares was gelegen. Het was het meer dat we de volgende dag zouden zien op onze bustrip rond het meer.

De volgende dag hadden we nog maar half onze roes uitgeslapen en werden al om 7 uur in de ochtend opgewekt door Rocio Yunes(coördinadrice van Rolling Travel). We hoorden in de verte al de bus de motor aan het warmdraaien wat wel nodig was. Want de temperatuur zat toch dicht rond de nul. Een hele verandering. Naast mijn twee 4 lange broeken waren het allemaal korte broeken dat in mijn valies zaten. Dus was ik soms een unieke vertoning in de groep uitwisselingsstudenten tijdens een typisch Belgisch winterweertje. hahaMaar Ushuaia stond ons nog te wachten en El calafate was niets vergeleken met deze plaats. Gelukkig trok ik die dag een lange broek aan want het we trokken de bergen in richting de Perito Moreno gelegen in het al voorvermelde bekende Parque de los glaciares.Naast het koude weer met tegelijkertijd een koude wind was het nog eens bewolkt ook en vreesden we voor een slecht zicht op de Gletsjer.De gids in de bus gaf uitleg over het variërende weer in Patagonië. Hij deelde mee dat vooral de plaatsen dicht bij de Andes soms 4 verschillende seizoenen konden voorkomen op een normale dag. Met deze uitleg kregen we er weer hoop in. En zo geschiede het ook. Op het moment dat de bus vanachter een bergflank draaide trok de dichte mist plotsklaps helemaal weg. Ik kan je meedelen dat dit een zalig moment want voor de eerste keer konden we in de verte de enige echte Perito Moreno gletsjer zien. Ik zelf had het niet opgemerkt want ik was zoals het merendeel van de bus mijn tweede deel van mijn roes aan het uitslapen. Het was een uitgeslapen attente Duitser die als eerste voor heel de bus enthousiast riep:!!!!!!!Ja Sie dar. Das ist die einige wahre Perito Moreno Gletscher freunde!!!!!!! waarop het merendeel van de bus het de moeite waard vond om hun slaap te onderbreken en hun ogen de kost te geven. Het opwekken ging heel rap maar hun onbewustzijn zorgde voor een onwaar beeld van de perito moreno Gletsjer. Het was alsof je naar de meest spectaculaire foto aan het kijken was waarvan je dacht dat dit gewoon niet waar kon zijn.Een indrukwekkende foto van een plaats dat je altijd al had willen zien in je leven. Er werd nog niet gedacht aan foto's trekken in de bus. Nee want iedereen was zo versteld. Monden vielen open van versteldheid en enthousiaste reacties werden geroeppen in de bus. De buschauffeur deed mooi zijn werk op de halve asfaltweg dat voor het merendeel bestond uit haarspeldbochten en die leidde tot aan het centrale station die vanop een boogscheut uitkeek op de Gletsjer.We arriveerden in het centraal station en konden niet wachten om plaatjes te schieten. De reacties bleven vallen. Hier heb je een goeie!Alleen een getruckeerde foto kon een zelfde sensatie geven als dat zicht dat ik nu heb op deze impressionante grote massa van ijs. En daar was ik zeker van!!!Ik ben er nu zeker van dat ik juliie met al deze commentaren al heb warm gemaakt om mijn foto's te bekijken die in bijlage zitten.En ik moet jullie zeggen dat dit nog niet de spectaculairste dag was. De dag erna was zeker en vast de climax van ons verblijf in El Calafate. De 15de de dag wanneer we een prachtige gletsjerwandeling deden op de tong van de Perito Moreno Gletsjer.

Misschien ook een beetje informatie over deze prachtige gletsjer gelegen in het mooiste natuurpark van Argentinië. Deze plaats werd voor de eerste keer verkend door de academicus en geografische verkenner Francisco Moreno. Vandaar ook de naam van de gletsjer. Perito betekent Specialist, expert. Wat ook refereert naar hem natuurlijk. Na de gletsjer is er ook nog de Fitz Roy vanwat de naam ook werd gegeven door Francisco Moreno. Naast de Gletsjer is de Fitz Roy het symbool van het Natuur park. De berg staat bekend als de rokende berg. Omdat de berg hoge pieken heeft zorgt wind en sneeuw voor een impressionant effect. Een toeristiche trekpleister zou je kunnen zeggen.

Maar Francisco Moreno heeft niet alleen faam gemaakt met zijn expeditie in de 19de eeuw naar deze plaatsen. Hij stichtte ook het natuurhistorische museum op waar hij al zijn antropologische en archeologische vondsten in herbergde. Het museum bevindt zich in La Plata, een stad gelegen in de provincie Buenos Aires. Hij zou tot 1905 directeur er van zijn en onder zijn bestuur zou hij zorgen dat het museum wereldbekend werd. Tot op deze dag nog een van de meest belangrijke natuurhistorische museums ter wereld.

Maar goed we waren allemaal blij dat we de gletsjer konden opgaan en dus voor een stuk in de voetsporen konden treden van Dhr.Moreno. Over voetsporen gesproken, het was wel verplicht dat je ze volgde in het ijs want het kon wel nog eens fataal aflopen met je. We luisterden allemaal goed naar de instructies die onze gidse meedeelde. En zei dat er niets kon misgaan bij het respecteren van de gletsjerregels. En inderdaad geen ongelukken gebeurd. haha. Maar toch enorm genoten van wat we konden doen. Haha(Foto in Bijlage)In tegenstelling met de AlpenGletsjers is de Perito Moreno niet zo verschillend alleen op één groot aspect na. De Perito Moreno is een van de enige gletsjers die blijft uitzetten op vlak van massa. Vandaar dat deze gletsjer zo impressionant is!!!De Perito Moreno gletsjer die deel uitmaakt van de 48 gletsjers wordt gevoed zolas alle andere door het Zuid-patagonisch ijsveld. Dit ijsveld heeft een oppervlakte van het ongelooflijke getal 16 800 vierkante kilometer en een spreidlengte van circa 350km. Vandaar dat dit de derde grootse zoetwaterreservoir ter wereld is.

Met al deze opgesomde feiten kan ik alleen maar zeggen hoe deze trekking een onvergetelijke ervaring is.

De zalige sensatie van dit toppunt van de reis bleef nog een tijdje hangen tot dat ik slaap rustig vond achter het geplande voetbalmatchke. En ja nog even de mails checken met de draagbare computer van Drew, een kamergenoot uit de ''Estados Unidos''. Een goeie vier uur later mochten we weeral op. Ik keek op de wekker, kwart voor vier in de morgen. Neenee, de wekker loog niet. Vier uur was het tijdstip dat we vertrokken richting Ushuaia. Ik sloot de deur van de chalet en zei vermoeid vaarwel aan deze prachtige plaats. Mijn bagage werd in de bus geladen en viel direct in slaap nadat ik mijn plaatsje vanachter op de bus had gevonden. Weg voor vele uren zachte dromen en vervelende wegen. Hoe meer je zuidwaarts gaat hoe slechter de wegen er beginnen uit te zien. De volgende morgen bestond de nationale Argentijnse weg uit kiezelsteentjes en putten. Nee het was niet de schuld van de mijnen in tijde van de Beagle oorlog dat er putten waren maar we zagen er wel enorm veel in het landschap. Zeg maar een slechte infrastructuur. We naderden de grens met Chili die ochtend. De grenswacht hield ons tegen en werden allemaal geloosd naar het kantoor om ons paspoort te laten afstempelen. Allemaal heel raar want tenslotte reisden we naar een stad in Argentinië. Maar we moesten chili passeren om Tierra del fuego te bereiken wat in onze taal bekend staat als vuurland. Het is het driehoekvormig stukje land dat zich helemaal afgescheiden van Argentië bevindt in het meest zuidelijke topje van Latijns-Amerika.

Op Chileens grondgebied namen we ook een veerboot om de straat van Magellaan over te steken en dan nog voor een goeie 2uur door de middle of nowhere te reizen naar de grens met Argentinië. Wat bij deze reizen er natuurlijk bijhoort is dat je voor soms een goeie 4 uur sms'n en bellen uitgesloten zijn. Wat soms wel voor problemen kunnen zorgen. Als je daar een platte hebt.....................

Uiteindelijk zullen we in de middag aankomen op de 19de van november in fin del mundo wat einde van de wereld betekent. Dat is ook dan de bijnaam van Ushuaia. Een prachtige frisse stad omgeven door een wit panorama van sneeuw. De haven die uitkijkt op het canal Beagle, boten die klaar staan om te vertrekken richting Antartica, een enorme grote variëteit aan dieren, de grote geschiedenis van de ontdekkingsreizigers die schuilt in deze streken. ja, ik kan alleen maar zeggen. Alweer een prachtige plaats die ons te wachten staat!!!!!!!!

Hierbij ben ik aan de helft gekomen van mijn reisbespreking. Het volgend bericht zal ik de rest van de reis bespreken. Ushuaia, Esquel. San Carlos de Bariloche en als kers op taart San Martin de los andes. Allemaal hemelse plaatsen

Voor de eerste keer in mijn leven staat mij een heet nieuwjaarfeest in de zomer te wachten. ik sta al te zweten van benieuwdheid!!!!!!!!

19-12-2009, 00:00 geschreven door David