Vaak heb ik het nog niet gehad, maar zondag had ik er toch efkes van: de runners'high.
Even een korte situatieschets: door omstandigheden was ik genoodzaakt om om zes u dertig 's morgens al te beginnen met mijn geplande looptraining van 30 km rond de watersportbaan. In de pikkedonker heb ik een uur lang geen kat gezien, en plots, bij het opkomen van de zon, zag ik zowaar een medeloper opdoemen. Hij knikte vriendelijk goeiedag en ik kreeg zowaar plots kippevel. Het lopen ging vlot, na 15 km nog altijd geen spoor van vermoeidheid, en de opkomende zon en de vriendelijke medeloper maakten dat alle puzzelstukjes op hun plaats vielen en dat ik me plots en onverwacht even in de zevende hemel voelde.
Het is lang niet zo dat je elke keer als je gaat sporten, zo een moment meemaakt. Bijlange niet zelfs. Je voelt je wel nagenoeg elke keer goed als je gesport hebt, maar de echte gelukzaligheid komt maar een paar keer per jaar voor, allez bij mij toch. Op de fiets heb ik het ook al een aantal keer gehad, meestal op het einde van een lange training, als ik al redelijk kapot ben en wat honger begin te krijgen.
De runners' high of bikers' high, het blijft iets raars, onvoorspelbaar en schaars. En juist dat maakt het zo mooi.
Deze week heeft Tim weer een mooi schemaatje gemaakt: 75 km lopen in vier trainingen, met tussendoor 2 keer fietsen. En vanavond kan je me zowaar vinden in het zwembad van Eeklo! En avant!
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
