Sporters hebben een speciale band met de natuur: je staat er heel dichtbij, maakt er soms deel van uit, moet met zijn grillen en geplogendheden rekening houden. Mountainbikers, (cyclo)crossers, veldlopers, open-water-zwemmers,…zitten er middenin. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Maar ook alle andere buitensporters zijn afhankelijk van wat de weergoden ons toegooien. Alweer een onderbreking op de tennisvelden in Wimbledon, Formule 1-wagens die plots massaal van banden wisselen, wielrenners die vallen als vliegen in het bos van Wallers-Arenberg, triatleten die in Hawaii uitgedroogd en oververhit moeten opgeven…

Het weerbericht is dan ook van groot belang: staat er een training van drie uur op het menu op een vrije dag, en zegt Frank dat er ’s morgens een buienzone van west naar oost trekt, dan zal je me pas na de middag op de fiets zien, Komen er na de middag buien van aan de Franse grens, gegarandeerd dat ik zal proberen mijn training te beëindigen voordat de buien mijn hoofd bereiken. Geven ze sneeuw of ijzel, dan wordt het rollen rijden, regent het de hele dag, dan wordt het karakter tonen en fiets kuisen L...

Vanwaar komt de wind? Is waaiervorming mogelijk? Hoe staat de wind in de laatste rechte lijn? Mee? Dan kunnen we wat vroeger aangaan. Kasseien droog: stof vreten, kasseien nat, glibberen en glijden…

Heel speciaal is ook het aankleden voor de koers. Mannen zijn doorgaans minder met hun kledij bezig, maar o wee als het bewolkt is en miezert. Petje of niet? Zonnebril of toch maar niet? Armstukken? Beenstukken? Lange broek? Windstopper? Of toch maar de regenvest erover? Bwa, het regent niet zoveel, en daar zit het al minder donker. Wat doe jij? Toch regenjasje? Pff, misschien doe ik ook eentje aan. Of toch niet? Ik neem het mee, dan kan ik het nog aantrekken. Schoenovertrekken? Hier is het warm, maar straks gaan we boven de 2000 meter, en dan is het een ander verhaal. Opnieuw: wat doe jij? Kijk, Frank doet wel een regenjasje aan. Toch maar aantrekken zeker?…

Buitensporters leven met de seizoenen. Ze voelen de koude in de winter. Kunnen niet buiten door sneeuw of ijzel, hebben koude voeten en bevroren oren. Fleuren op bij het zien van de eerste knoppen aan de bomen. De wielertoeristen kruipen uit hun hol, ontwaken uit hun winterslaap, want daar komt de ronde, Onze ronde van vlaanderen, en daarvoor moet er getraind worden. De eerste mooie weekends in april. De Van Petegem in 20 graden, dat is genieten. Toch maar weer aprilse grillen de dag nadien. De zon geeft al wat warmte in mei. Kijk eens aan, er staat al een streepje op mijn bovenarmen. Genoeg drinken meenemen, het wordt al zomer. Regen in september, oei, het wordt maar 15 graden meer, we gaan de lange broeken opnieuw van onder het stof moeten halen. En oppassen voor de veelkleurige gevallen bladeren, want die kunnen gevaarlijk glad zijn. En dan weer november, begin van de winterslaap.

Maar dit jaar is het niet van dadde, geen winterslaap voor mij: marathon van Lissabon en dan na een korte pauze op naar onze eerste triatlon. Zal het regenen? Is er stroming in het water? hoge golven? Hoe warm is het water? Wetsuit of niet? Ligt het nat op het fietsparcours? Krylions, of toch maar de gp 4000’s die meer grip geven in de regen?

Het weer, soms een vriend, een bondgenoot, soms een vijand…