Vikingtour Noorwegen: sequel nóg beter dan origineel
Vorig jaar was de vikingtour in Noorwegen geëindigd in grote mineur: een hele week erg slecht weer, waarbij zelfs een rit moest ingekort worden doordat iedereen verkleumd op zijn fiets zat, en op de op twee na laatste dag een heel zware valpartij van collega-fietser Patrik met heel ernstige gevolgen, waarbij ook ik tegen de vlakte ging en niet meer verder kon door een gebroken fiets. Wat wel super was, was de sfeer onder de fietsers, en dan vooral met onze Belgische bende hadden we veel plezier. Kortom, denk het slechte weer en de valpartijen weg, en neem dezelfde groep mensen (dus ook Patrik!) opnieuw mee richting Noorwegen, en het kan niet anders dan een schot in de roos worden.
Na de Transalp was er bij mij wat sprake van decompressie, en een tiendaags feest in de Gentse binnenstad is ook al zoiets als 'de kat bij de melk zetten'. Oliebollen en bier kan je niet echt een sportdieet noemen, dus de ambities waren niet hooggespannen vrijdagmorgen in Zaventem, ons humeur daarentegen kon niet veel beter.
De hereniging verliep heel vlot, en na een paar minuten samen was de sfeer alweer zoals een jaar geleden, dus dat beloofde. We waren dan ook met een mooie bende Belgen: Vic (vorig jaar tweede, maar sukkelde wat met zijn knie de afgelopen weken, zie verslagje transalp, dus zijn ambities waren niet al te hoog), Anthony (degelijke eliterenner-zonder-contract die aardig kon klimmen, zoals je aan zijn lichaamsbouw kon afleiden), Patrik en Xavier (die door blessures en werkverplichtingen allebei minder konden trainen dan vorig jaar en dus vooral meegingen voor de sfeer en om relaxed te fietsen), Marjolein (top in België in triatlon en gedoodverfde favoriete bij de dames), Annelies (zus van Marjolein) en Zeger, Lode, Peter en ik. We besloten om met een paar Belgen een ploegje te vormen voor het ploegenklassement: Anthony en Vic waren certitudes want allebei heel sterke klimmers, en Marjolein en ik vervolledigden de ploeg. Elke dag worden de drie beste tijden van de ploeg opgeteld voor het ploegenklassement.
Op de eerste dag moesten vier klimmetjes overwonnen worden. Direct na de start ontplofte de boel, en ik moest net passen om met de kopgroep van 14 mee te gaan. Samen met Marjolein zat ik aan de voet van klim twee in een groep achtervolgers van 25. Ik had nog wat over, en ben alleen weggereden om net voorbij de top bij een groepje van 4 gelosten aan te sluiten (waarbij zelfs 1 iemand zijn zadel was verloren, dat moet pijn gedaan hebben, maar hij heeft de rit wel uitgereden in ons groepje!). We bleven met vijf samen, om op de slotklim voor de plaatsen te strijden. Ik werd 3de van het groepje en 12de overall. Anthony had de etappe gewonnen, Vic was zesde geworden, en Marjolein had gewonnen bij de dames, dus geen slechte start voor de Belgen!
De tweede rit was een raar ritje, want zonder echte col, maar wel met een aantal hoogtemeters vals plat omhoog. De King of the Mountain (kortweg KOM of bergprijs zo je wil) lag boven op dat vals plat. Met een groepje van pakweg 15 kwamen we daar samen aan, en nadat Vic samen met iemand anders was weggesprongen, waren er nog 10 punten weg te geven voor de derde boven. Aangezien het in het groepje wat stilviel, ben ik wat gaan versnellen, en ben zo derde doorgekomen op de top. Peanuts eigenlijk, maar voor een patattencoureur als ik toch eens tof om als derde boven te komen. De rest van de rit verliep relatief rustig, en ik eindigde in de buik van de groep van 25 die voor de derde plaats sprintte. Vic won die spurt en dacht dat hij de rit had gewonnen, wat wel grappig was, en Anthony zat ook mee in de groep, waardoor we plots stevig aan de leiding stonden in het ploegenklassement.
Op dag drie was er een lange vlakke aanloop naar een erg steile slotklim. In het begin van de klim (er werd erg hard gesleurd aan de kop van de groep door Anthony) zat ik rond de achtste positie, maar na een kilometer of 2 moest ik passen. De minder harde training en het minder strikte dieet van de afgelopen weken begonnen blijkbaar hun tol te eisen. Ik heb een serieus klopke gekregen waardoor ik in het klassement wat zakte naar de 15de plaats. Ook Anthony had zich wat opgeblazen in de aanvang van de klim, wat resulteerde in een tijdsverlies van 1min20 op de tweede in het klassement, waardoor hij leider af was. Bij de dames daarentegen was Marjolein outstanding. De tegenstand was na dag drie al op ettelijke minuten gereden. Een Nederlandse vrouw (Babette) stond tweede, en Annelies, zus van Marjolein, was derde.
Vierde dag: een tijdrit van 27 kilometer, met een lopend klimmetje en een bijtrapafdaling. Ik wist totaal niet wat ik daarvan moest verwachten, en uiteindelijk bleek dat niet veel te zijn: een tijdrit op de grote molen is blijkbaar niet mijn ding. Ik ben op de 38ste plaats geëindigd. Op zich niet slecht op 135 fietsers, maar minder dan ik gehoopt had. Anthony heeft wel ijzersterk gereden, en hier de basis gelegd voor zijn latere overwinning. Nadien hebben we ons zalig geamuseerd: we moesten nog 50 km niet-getimed fietsen tot aan een overzetboot over een fjord en onze volgende slaapplaats. Onder een stralende zon en met 6 Belgen wat Vlaamse schlagers zingen tussen de Noorse Fjorden, dichter bij de hemel ben ik nog niet veel geweest...
Vijfde dag en alweer een unieke dag. Na de tijdrit van gisteren vandaag 2 ritten op 1 dag, de organisatoren wilden ons echt volledig klein krijgen. 's Morgens was er een kort getimed stuk met een lopende klim. Aangezien voor mij het individueel klassement niet meer belangrijk was na de twee slechte dagen (20ste of 30ste maakt niet zoveel uit) en aangezien Marjolein deze morgen erg goed klom, waardoor haar tijd kon meetellen voor het ploegenklassement, heb ik niet erg aangedrongen en ben ik binnengekomen rond de 25ste plaats. Na het getimede gedeelte moesten we wel nog 100 km verderfietsen tot aan de slaapplaats. Daar hadden we een pauze van 2 uur, om dan 's avonds opnieuw de fiets op te moeten, het leven kan hard zijn. Met een klein groepje maakten we van de gelegenheid en het mooie weer gebruik om in het fjord te gaan zwemmen, alweer zaligheid in het kwadraat...
Misschien was het door de zalige zwembeurt, maar 's avonds bij het beklimmen van Ossafjell (een enorm zware klim van 10 km aan een gemiddeld stijgingspercentage van 10 procent!!!) had ik heel goeie benen, en ben ik nog eens bovengekomen met de beteren, namelijk als 15de. Trouwens iemand al ooit een onverlichte tunnel genomen met een groep van 140 fietsers zonder fietslicht? Dit is echt ongelooflijk beangstigend, nog nooit meegemaakt, en ik wil dat liefst ook niet meer meemaken...Fucking hell :-)
Op de voorlaatste dag was er een lang getimed stuk. Aangezien we meer dan een half uur voorsprong hadden in het ploegenklassement en mijn individueel klassement al verloren was, kreeg ik het mentaal moeilijk om nog echt diep te gaan. Mijn fiets was ook al wat aan het tegenpruttelen in de afdalingen. (voor de ingewijden, mijn achterwiel is er één van Mavic, en die staan bekend om hun minder goede freewheel-body. In afdalingen moest ik dan ook constant opletten dat mijn ketting er niet afliep) Ik kwam rond de dertigste plaats binnen, samen met Marjolein die een kapot versnellingsapparaat had en dankzij een vriendelijke Duitse vrouw van de touring-klasse, die prompt haar fiets afstond, de rit kon uitrijden.
De laatste dag was nog een lastige: vier klimmetjes onderweg, en een loodzware slotklim op het einde. Ik miste net de aansluiting met de kopgroep van 25, en tot overmaat van ramp begon mijn freewheel-body nu echt zwaar tegen te pruttelen. Na een eerste afgelopen ketting werd ik ingehaald door een groep met daarin Annelies (derde op dat moment bij de dames op 15 seconden van een Nederlandse vrouw), Zeger en Lode, die deze vikingtour erg sterk is geëindigd, chapeau! Ik heb die groep wat op sleeptouw genomen, zodat Annelies tweede kon worden bij de dames, maar met goede benen moest ik de groep in een afdaling laten gaan door alweer twee keer een aflopende ketting. Terug op de fiets viel die Nederlandse vrouw op mijn nek. Aangezien we bevriend zijn met Annelies en Zeger, had ik geen zin om haar op sleeptouw te nemen, want het gat was maar 15 seconden groot. Natuurlijk werd dat door haar niet in dank afgenomen, maar dat is nu eenmaal koers :-). Uiteindelijk heb ik, na een tijdje op haar zenuwen gewerkt te hebben, haar laten rijden en ben ik relatief op het gemak binnengekomen.
Op de slotceremonie was er een serieus feestje, want de Belgen zijn met heel wat prijzen gaan lopen:
Anthony heeft de hoofdvogel afgeschoten: winnaar algemeen van de vikingtour 2010 Vic is ook op een heel degelijke zesde plaats geëindigd Uiteindelijk ben ik als 30ste gestrand Marjolein heeft alles gewonnen bij de dames: algemeen klassement, sprintklassement en bergklassement Annelies is op de laatste dag opgeklommen naar de tweede plaats in het damesklassement En Anthony, Vic, Marjolein en ik hebben het ploegenklassement gewonnen
Kortom, het was alweer een zalige fietsweek. Merci aan de compagnons de route Anthony, Vic, Marjolein, Annelies, Zeger, Lode, Peter, Xavier, Patrik, David, Rob, Ton en al de rest die meegefietst heeft, aan de Belgische motards Patrick, Patrick en Willy en de organisatoren. Het was de moeite waard om terug te komen!
Vive le vélo, vive les compagnons de route!
Reacties op bericht (2)
01-08-2010
koers
Kijk eens aan, ook de weg gevonden naar mijn bescheiden blog.
Ik begrijp perfect dat je boos was op mij, we hadden gewoon allebei andere belangen, dat kan gebeuren. Stel je voor dat ik jou tot bij Annelies bracht, dan had ik me pas slecht gevoeld en was Annelies ongetwijfeld en terecht heel boos geweest op mij, dus ik kon onmogelijk voor iedereen goed doen.
Maar wat in de koers en erbuiten gebeurt, zijn voor mij twee verschillende dingen, dus ik ben helemaal niet boos op jou hoor, daar heb ik trouwens geen enkele reden toe.
groeten, david
01-08-2010, 21:31 geschreven door david
koers
Hoi David, Mooi verslag van de Vikingtour. Achteraf gezien kan ik je alleen maar gelijk geven dat je de benen stil hield en niet voor een nederlandse vrouw kop overneemt; het was immers koers. Dat neemt niet weg dat ik het je inderdaad niet in dank af nam Volgens mij begrijpen we elkaar wel een beetje, dus ik hoop even goede vrienden Veel sportief succes toegewenst en ongetwijfeld tot ziens, Babette
01-08-2010, 21:17 geschreven door Babette
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
