De Transalp 2010 kondigde zich als een prachteditie aan: stralende zon, een mooie startplaats en het vooruitzicht na twee dagen al in verkeersvrije omstandigheden te kunnen koersen in Italië in leuk gezelschap maakten het beginplaatje volledig af. We hadden zelfs een prachthotel geboekt voor de eerste twee nachten met uitzicht op de schans van Garmisch-Partenkirchen, waar we, met slechts weinig zin voor overdrijving, het beste ontbijt ooit kregen voorgeschoteld.:-)
De eerste rit echter voelden mijn benen nogal slappekes. Misschien de (te) korte nachtrust van de week voordien, het warme weer en daardoor een te lage vochtopname, of Vic die wel heel sterk was? Feit is dat ik de laatste kilometers op weg naar Sölden moest vechten tegen opkomende krampen. Eindresultaat: 67ste overall. Op 600 teams kan je dat niet echt slecht noemen, maar als je voor top 50 wil gaan, kan het beter.
Rit twee ging het dan ook al een pak beter. Meer gedronken, goed gerecupereerd, geen krampen meer en uiteindelijk binnengekomen als 57ste ploeg in een groep, dus mee met de top 50. In het algemeen klassement waren we lichtjes opgeschoven naar plaats 61, nog altijd maar 5 minuten achter op de beoogde top 50-plaats, dus dit was een bevredigende dag. Zeker in de wetenschap dat Vic heel sterk reed, en ik de gewoonte heb om te groeien in een rittenkoers.
De derde rit werd echter een afknapper. Gestart op een deftig, maar niet superhoog tempo, waren we stilaan opgeschoven tot bij de teams waar we de eerste twee dagen rond vertoefden, maar in het tussenstuk voor de (heel zware) Furkelpas, begon Vic last te krijgen van pijn in de knie. Waar hij mij de voorbije dagen dikwijls op sleeptouw nam, was het dit keer omgekeerd. Dit beloofde weinig goeds voor de moordende afsluitende klim, en onze vrees werd bewaarheid. De pijn was niet meer te harden, en letterlijk op 1 been is Vic naar boven gereden.
Resultaat: heel veel kniepijn, een tuimeling in het klassement en de onzekerheid hoe we de dag nadien zouden overleven, in alweer een loodzware bergrit, want dit is wat de transalp is: elke dag een paar cols over met dit jaar een brandende zon in de nek.
Vic besliste om te starten en te zien wat het zou geven, maar na enkele kilometers wist hij het al: dit heeft geen zin. Remmen dichtknijpen was de enige optie. Aangezien je fietst in ploegen van twee, en de tijd van de traagste telt, wil dit dus zeggen dat een opgave van één van beiden inhoudt dat het over en uit is voor de ploeg. Ik ben doorgereden als toerist en zonder enige tijdsdruk, waardoor ik voor het eerst in twee jaar de tijd genomen heb om te genieten van het prachtige landschap en te stoppen bij de bevoorradingen. Fietsen was niet langer meer afzien, maar was nog eens genieten. Niet echt wat ik me er vooraf had bij voorgesteld, maar soms moet je je neerleggen bij overmacht en er het beste van maken, en dat hebben we gedaan.
Na twee dagen rust kon Vic opnieuw min of meer pijnvrij rijden, en hij heeft dan ook serieus uitgepakt in de voorlaatste rit: Top 20 op 1200 deelnemers, waarbij toch wel wat kleppers, is een fantastisch resultaat dat het beste doet verhopen voor de Vikingtour. De laatste rit kreeg hij opnieuw last van de knie, maar met een paar dagen rust en de wetenschap dat zijn conditie op punt staat, is dit geen onoverkomelijk probleem.
Ik heb de Transalp zonder verdere grote problemen (behalve een gebroken spaak, maar dat was vlug opgelost) kunnen uitrijden. De conditie is er, en door het feit dat Vic enorm sterk rijdt, zal ik hem proberen te helpen aan de overwinning in de Vikingtour. We kruipen binnen drie weken in de rol van meesterknecht en zullen de groep op de Noorse hellingen eens trachten kaputt zu fahren!
Tot slot nog een dikke merci aan den duits voor zijn alweer onberispelijke organisatie en de zalige fietsweek die we mochten beleven, en natuurlijk ook bedankt aan de compagnons de route Vic, Bart en Tom (sterk gereden allebei!) en Gert die, ondanks een zware val in het begin van de week, zijn Duitse metgezel er met veel zorg doorgesleurd heeft.
En, wie weet, volgend jaar voor een derde keer op rij? Er gaan hier en daar al wat stemmen op, plannen worden gesmeed, ploegen krijgen alweer vorm met nog steilere ambitie... de wielen blijven draaien, we zullen zien...
Vive le vélo!!!
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
