Zaterdagmorgen 19 juni: klaar voor de laatste voorbereidingswedstrijd vooraleer we richting Alpen trekken. Vorige week viel de Trois Ballons wat tegen, dus dit was ook de allerlaatste kans om het broodnodige vertrouwen op te doen met het oog op de Transalp.
Doordat we nogal laat in Hoei waren, bracht de inschrijving en de start nogal wat stress met zich mee, maar gelukkig was ook Eddy Merckx himself wat later, waardoor we toch mooi op tijd aan de start verschenen.
De eerste helling voelde ik de benen al vollopen, maar ik kon net mijn wagonnetje aanpikken bij het koppeloton. Ik voelde echter wel dat dat niet lang meer zou duren, en de tweede helling was al de helling teveel. Met koude spieren volle bak een helling opvlammen is - zeker voor mij - niet simpel. Ik heb wat tijd nodig om onder stoom te geraken blijkbaar. Het gevolg was dat de eerste 60 gaan vliegen waren.
Ik kon me echter goed handhaven in een achtervolgend groepje van een man of vijf, ook omdat het tempo daar wat stokte. Dat krijg je met een verzameling gasten waarvoor het vooraan net te snel gaat. Hierdoor kwamen van achteruit telkens groepjes terug, waardoor we na een kleine 50 km wedstrijd met een omvangrijke groep van ongeveer 35 man waren. Daarin kon ik eigenlijk heel gemakkelijk meepeddelen, wat niet dikwijls gebeurt in een cyclo.
Er was echter een probleem...Ik moest nogal dringend plassen, en ik wist dat ergens stoppen betekende dat ik de groep zou moeten laten gaan, en een groep van 35 in je eentje terug inhalen, is alleen heel goede fietsers gegeven, dus dat was geen optie. Mijn enige redding was de Chambralle, een lange steile klim in Aywaille (1550 m, gemiddeld 9.5 procent, stukje aan 20 procent). Het plan: aan het begin voet aan de grond zetten, plassen in recordtempo en dan de Chambralle zo rap als mogelijk oprijden. Het plannetje lukte perfect, een kilometer voorbij de top zat ik weer in de buik van de groep, mede dankzij een vriendelijke Nederlander die ook voet aan de grond moest zetten tijdens de beklimming, en een wagen van mavic die een goed mikpunt vormde.
Na de Chambralles was het een hele tijd windstil in de groep, ik heb me dan ook op zijn Van Petegems rustig vanachter gezet om geen energie te verspelen. Na wat schermutselingen achtte ik mijn moment gekomen op de cote de ben-ahin, voorlaatste beklimming met de top op 10 km van de streep in Hoei. Ik zette me op 1 km van de top op kop en versnelde lichtjes. Niemand was happig om mee te gaan, waardoor ik tot mijn eigen verbazing plots een gat van 50 m had. Onder het motto: blijven we niet voorop, het is toch een goede training geweest met het oog op de transalp, zijn we op dat moment vollebak aangegaan. De laatste 10 km vloog ik (blijkbaar zat er nog voldoende kracht in de benen) en heb ik nog een paar gelosten van het eerste peloton kunnen oprapen. De groep achter mij heb ik niet meer gezien.
Eindbalans: 53ste op 800 starters, 174.4 km met 2800 hoogtemeters in 5u31m15s, of 31.33 km/u. Behalve van de eerste 20 km, kan ik daarmee heel tevreden zijn!
Nog twee fotookes:
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
