|
Het moet ergens eind jaren '80 geweest zijn, mijn ouders hadden met een tombola een klein tv-tje gewonnen, scherm van 20 op 20 cm, met radio en cassettedeck. Op - in mijn herinneringen - warme zomerdagen, vroeg ik rond 15u steevast of de tv aanmocht, want het zou koers zijn. De klok die aangaf wanneer de uitzending zou beginnen, plots weer 5 minuten verlaat als ze wat achter zaten op het vooropgestelde schema.
En dan plots de begingeneriek, Kraftwerk en Vanlombeeck. Pedro Delgado, als muziek in de oren, Fignon, Lemond, Mottet, Rooks. De legendarische truitjes van Z. Kelly, Millar, De Wilde,... Supporteren voor Luc Roosen en Claude Criquelion.
En nadien de tour naspelen met mijn matchbox-autootjes: elk wagentje had een naam, de kleur gaf het land aan. Wit waren de Belgen. De Wilde, Breukinck, Pensec en Planckaert. Ook Boutsen was plots coureur. Parcourtjes maken, bij mooi weer op het terras met krijt, en een stuk door het gras om het kaf van het koren te scheiden, bij minder weer moest het tapijt eraan geloven. En de hond onder zijn voeten geven als hij het peloton overhoop liep.
Als 16-jarige was het tijd voor vakantiejobs, en ik vond één die perfect op mijn lijf geschreven was: in juli gaan helpen op een boerderij om tomaten te plukken: van 7uur 's morgens tot 12uur, als het mooi weer was en dus veel plukrijpe tomaten, starten om 6uur. 's Middags naar huis en dan... de tour.
Bergkoning Virenque, Ullrich, de rebel, Riis die nog tijd had om zich eens naar achter te laten zakken voor hij zijn beslissende epo-aanval plaatste. Telekom, Festina, Mapei,...
Zelfs bij saaie vlakke ritten kon ik zonder probleem anderhalf uur kijken zonder me te vervelen. Pa die af en toe kwam kijken hoe ver het nog was. Bij bergritten was hij er vaker bij. Hij was selectief, ik niet. Uren luisteren naar de verhalen van Vanlombeeck en Uytterhoeven, en nu Wuyts en Decauwer kostten en kosten me nog altijd geen moeite. Wegdromen bij landschappen en vertellingen. Tegenwoordig vaker letterlijk wegdromen bij het tijdens de rit in slaap vallen na de vroege shift op het werk. En dan moeten terugspoelen om te weten wie er gewonnen heeft.
De zondag van de plaatselijke Margrietekermis, bij meme zaliger spelen met de neefjes en nichtjes, kijken naar de koers en dan naar de kermis.
De koers loopt nog altijd als een rode draad door het jaar. Ontluikende lente bij het Nieuwsblad, richting Pasen met de E3 en Gent-Wevelgem. De eigenlijke Paashoogdag met de Ronde, en zo mogelijk nog meeslepender Parijs-Roubaix, via Luik maken we ons op voor de grote rondes.
Evenepoel, Roglic, Bernal, Pogacar, Van Aert, van der Poel,... De nieuwe helden.
Koersliefde stopt nooit!
|
